جشنواره فیلم Flatpack شگفت‌انگیز در ماه آوریل بار دیگر در بیرمنگام با یک برنامه شش روزه مملو از رویدادها در ۲۴ مکان مختلف به نمایش درآمد. دو مستند ساخته شده در سال گذشته درباره دو زندگی موازی، زندگی جین جاکوبز (۱۹۱۶-۲۰۰۶) و لوری بیکر (۱۹۱۷-۲۰۰۷) برای من فیلم های برجسته ای بودند.

Citizen Jane: Battle for the City بر رویارویی بین جیکوبز و رابرت موزس، مقام فوق‌العاده قدرتمند نیویورک که بین دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۶۰ بر برنامه‌ریزی شهری و توسعه مجدد مسلط بود و در یک زمان دوازده پست رسمی را به طور همزمان داشت، متمرکز است. من درباره قهرمانم جین جیکوبز چیزهای زیادی می دانم، اما درباره موسی کمتر می دانستم. چه مرد وحشتناکی! اگر فکر می‌کنید دونالد ترامپ نمونه‌ای از گستاخی و زن‌ستیز قلدرانه است، دوباره فکر کنید. موسی بدتر بود. او بارها و بارها در فیلم، در مصاحبه ها و سخنرانی ها، خود را به عنوان یک ظالم کلیشه ای نادان اما غول پیکر نشان می دهد که آسیب های زیادی به مکان ها و جوامع وارد کرده است. در یک نقطه او قصد خود را برای محو کردن هارلم شرقی و بازسازی آن بیان می کند و این محله را به عنوان “سرطان در شهر” توصیف می کند. در نقطه‌ای دیگر می‌گوید که اقتصاد آمریکا بدون تولید خودرو غیرقابل تصور است، بنابراین باید راه‌های سریع‌السیر ساخته شود تا جایی برای قرار دادن آنها وجود داشته باشد. او قدرت زیادی داشت، اما جیکوبز با هوش و ذکاوت او را شکست داد.

من قرار بود قبل از فیلم مقدمه‌ای از جیکوبز داشته باشم، اما سیستم نمایش خودکار در سینمای مدرن مانع شد و قبل از اینکه بتوانم روی پاهایم بیایم فیلم را شروع کرد. به هر حال این فیلم حاوی بهترین حکایات من است، از جمله دستگیری و محاکمه جیکوبز در سال ۱۹۶۸ به دلیل تحریک یک شورش، و یادداشت خشمگین کوتاه موزس به ناشر جیکوبز، که به طور تحریک آمیزی نسخه ای از مرگ و زندگی تازه منتشر شده در سال ۱۹۶۱ را برای او فرستاده بود. او کتاب را پس داد و یادداشت «این آشغال ها را به دیگری بفروش» پایان داد!

جین جاکوبز بسیار معروف است. لوری بیکر اصلاً مشهور نیست، اما شایسته است که بسیار بیشتر شناخته شود و تجلیل شود. او هم مانند من در دانشکده معماری بیرمنگام تحصیل کرده بود، اما یک نسل قبل. او در سنت هنر و صنایع دستی بیرمنگام آموزش دید، با گاندی ملاقات کرد و پس از جنگ جهانی دوم به هند رفت و بقیه عمر خود را در آنجا گذراند. ساختمان‌های متعدد او در هند بر اساس اخلاق هنر و صنایع دستی شکل گرفته‌اند، اما هیچ شباهتی به ساختمان‌های ساری یا ورسسترشر ندارند. او اصول ویلیام موریس و فیلیپ وب را با فرهنگ، آب و هوا، اقتصاد و فناوری متفاوت تطبیق داد. او ارزان و مبتکرانه ساخت، اغلب برای مشتریانی که توان مالی کمی داشتند. او معمار درخشانی بود، اما نشان داد که هرگز نباید آنچه را که معماران در مورد کارشان می‌گویند باور کنید. او در فیلم هر کاری را که بر اساس اقتصاد انجام داده توضیح می دهد. با این حال، دیوارهای خشن آجری قرمز او، منحنی (برای ایجاد ثبات به دیوار)، بدون گچ (برای آشکار شدن ساختار)، و سوراخ‌شده با طرح‌هایی از حفره‌های کوچک هندسی (برای رسیدن به تهویه طبیعی)، بسیار زیبا هستند. این زیبایی فقط با پرداختن به اقتصاد به دست نمی آید.

من بسیار تحت تأثیر هر دو فیلم، فروتنی دو شخصیت محوری و اهمیتی که به عادی بودن در زندگی روزمره می دادند، قرار گرفتم. کیفیت معمولی اغلب نادیده گرفته می شود، اگر واقعاً نادیده گرفته شود. جیکوبز فعالیت‌های معمولی روزمره را در خیابان هادسون در روستای گرینویچ مشاهده و مستند کرد، که موزس و سایر مردان کت و شلواری که در فیلم حضور داشتند، هیچ علاقه‌ای به آن نداشتند. در مخالفت با ویرانی نادرست موسی. بیکر به طور مشابه از مشاهده چگونگی سوزاندن آهک، نحوه بازیافت الوار، نحوه زندگی یک خانواده فقیر در کرالا، نحوه پخت و پز و غذا خوردن، چگونگی پناه گرفتن در خنکی دور از خورشید کار کرد و از آن معماری پر از کاربردی ساخت. و لذتی که می توانستند بپردازند. او مدتها قبل از اختراع این اصطلاحات، یک معمار پایدار و سبز بود.

فیلم بیکر حس غیرمعمول نام دارد که معماری بیکر کیفیتی را نشان می‌دهد، علی‌رغم اینکه «استفاده از عقل سلیم» یکی از ۲۰ اصلی است که او کار خود را بر اساس آن تعریف کرده است. من شنیده ام که اصول شهری جین جاکوبز به عنوان عقل سلیم رد شده است، اما هنوز هم به اندازه کافی رایج نیستند. من به نقد جان برگر از عقل سلیم در کتابش درباره یک پزشک روستایی، مرد خوش شانس، فکر می کنم. او می نویسد: «… عقل سلیم منفعل است، زیرا مبتنی بر دیدگاهی منسوخ از ممکن است. عقل سلیم اساساً ایستا است. این به ایدئولوژی کسانی تعلق دارد که از نظر اجتماعی منفعل هستند و هرگز نمی فهمند چه چیزی یا چه کسی وضعیت آنها را آنطور که هست ساخته است. جیکوبز و بیکر فعالانی بودند که از انرژی و تخیل خود برای تغییر واقعیت های دنیایی که در آن زندگی می کردند استفاده می کردند. آنها افراد غیر معمولی بودند.