گذر از ارزیابی‌های دارای سقف محدود

سقف‌های ارزیابی منجر به نابرابری می‌شود، زیرا همان محدودیت رشد برای خواص رشد بالا و پایین اعمال می‌شود. برای املاک با رشد بالا که تحت سقف قرار می گیرند، ارزیابی ها به طور مصنوعی نسبت به قیمت ها کاهش می یابد و در نتیجه نرخ های مالیات موثر پایین تر می شود. این مقاله روشی را برای انتقال به خارج از یک سیستم محدود ارائه می‌کند که در آن به جای افزایش درصد مجاز در ارزیابی‌ها، نرخ محدودی از ارزش وجود دارد که می‌توان آن را دوباره بدست آورد، که به عنوان تفاوت بین ارزش بازار و ارزش ارزیابی محدود تعریف می‌شود. بر خلاف رویکرد سقف ارزیابی، که به خواصی که ارزش آنها را افزایش می‌دهند، سود می‌رساند، این رویکرد بازپس‌گیری ارزش بار را به سمت ویژگی‌هایی با رشد بالا که از سقف سود برده‌اند، منتقل می‌کند.

ارزیابی های سقفی نابرابری های شناخته شده ای را، هم افقی و هم عمودی ایجاد می کند. با استفاده از معیارهای جینی برای تجزیه و تحلیل داده‌های شهر نیویورک (NYC)، این مقاله نشان می‌دهد که رویکرد بازپس‌گیری ارزش می‌تواند در عین تعدیل افزایش ارزیابی سالانه، برابری ارزیابی را به دست آورد. شاخص کاکوانی اصلاح شده برای اندازه گیری ارزش ویژه عمودی استفاده می شود و یک شاخص جدید برای ارزش افقی به عنوان نسبت جینی درون گروهی به جینی در سطح شهر معرفی می شود. جینی درون گروهی میانگین وزنی زیرمنطقه جینیس است. برابری افقی زمانی وجود دارد که همه زیرمنطقه‌ها جینی یکسانی با جینی در سطح شهر داشته باشند، یا زمانی که نسبت ۱ باشد. با استفاده از داده‌های نیویورک، این تحقیق نشان می‌دهد که ممکن است این نسبت در عرض پنج سال پس از انتقال به خارج از ارزیابی‌های سقفی به ۱ برسد.