پروژه منطقه ملاقات La Grande Simone ادامه مکان Simon-Valois است اما با شخصیت خاص خود. کمی شبیه خواهر بزرگ محل فعلی است. همسایه ای مرتبط و متمایز که مفهوم مکان را به کل منطقه گسترش می دهد. سیمون روح محله است. فراگیر، جایی برای همه دارد. محافظ، ایمنی برای او مهم است. طبیعتی سخاوتمندانه و خوش‌آمد، ما در خانه هستیم.
در گذشته، این فضا توسط قطارها، کالاها و تولیدات و همچنین تعداد زیادی از گیاهان پیشگام که آزادانه در سمت راست راه آهن قدیمی رشد می کردند، اشغال می شد. این گیاهان عشایری از ساکنان محله بودند و به لطف حرکت قطارها به حرکت در می آمدند. آسکلیاد یکی از آن مسافران بود. برای Grande Simone، نماد خانه جدید است. این یک لباس است، یک گلدوزی، یک نقاشی، یک جواهر، یک جواهر، باغی است که هم ارگانیک و هم شکننده است، همیشه در حال مهاجرت و گسترش است. گرم است مانند پیله خانه بزرگ انسان و سبزی در آن واحد.
استراتژی کارخانه شامل گیاهان و گیاهانی است که یادآور گیاهانی است که در امتداد خطوط راه آهن یافت می شوند. طبیعت به صورت ملموس و نمادین در داخل این میدان بزرگ شهری حقوق خود را پس می گیرد.
مرز فعلی Place Simon-Valois با حاشیه جدید، نازک تر و با احتیاط بیشتری جایگزین شده است که روی آن متنی شاعرانه در ارتباط با روح منطقه حک شده است. متن تنوع موجوداتی را که در میدان رفت و آمد می کنند را تداعی می کند، مانند پرتره هایی که خود را یک پیکسل در یک زمان نشان می دهند. جواهرات جایگزین مکعب های اونیکس می شوند. این سازه‌های مکعبی با نور پس‌زمینه هستند که از فولاد میکرو سوراخ‌دار با برش لیزری ساخته شده‌اند. منحصر به فرد و متفاوت از یکدیگر، این صندلی ها دارای الگوی انتزاعی و ارگانیک هستند که از تصاویر سلول های انسانی و گیاهی الهام گرفته شده است. حضور آنها استعاره ای از رویارویی احتمالی است که در آن روح مردم و گیاهان در هم می آمیزند. هنگام غروب، سایه های ریخته شده فرش هایی از نور را روی سنگفرش ایجاد می کنند. برخی از این مکعب ها از مکان فعلی پراکنده می شوند و مانند گیاهان پیشگام، کل سایت را آلوده می کنند.
پیاده‌سازی یک سیستم نقشه‌برداری ویدیویی امکان انتشار مداوم یک اثر هنری را که به‌ویژه برای مکان طراحی شده است را از طریق یک ژست دائمی فراهم می‌کند. برجستگی درخشان و متحرک مرکز مکان فعلی سیمون-والوا را روشن می کند. رنگارنگ و در نور، کار نقشه برداری هم روی برف و هم روی سنگفرش آشکار می شود. این اثر زندگی یک گل را از جوجه درآوردن آن تا پخش شدن بذرها و ناپدید شدنش تداعی می کند. یک چرخه زندگی کامل در چندین توالی تصادفی ارائه شده است. گفتگویی است با الگوی پیکسلی سنگفرش موجود، حاشیه شاعرانه و الگوهای رنگارنگ جدید. این کار دیجیتالی در محل به یک نقطه عطف متمایز و نیروی توسعه در تمام فصول تبدیل می شود.
منطقه جدید ملاقات Simon-Valois هویت محله را منعکس می کند. فضایی رنگارنگ، روشن، متمایز و فراگیر است. مکانی امن، پس‌زمینه‌ای که فضا را برای رویدادها و ابتکارات شهروندان و شهرداری باز می‌کند.
چون Place Valois برای همه سیمون و سیمونه. همه همسایه‌ها، روح‌های عشایری که بارها به اینجا برمی‌گردند، خواهران و برادران کوچک مهربان، خاله‌ها، مادران و مادربزرگ‌ها. چون آن مکان ما هستیم. و اینکه ما سرزنده هستیم. چرا که مکان والوآ به همان اندازه ریشه در تاریخ گذشته قطارهایی دارد که هنوز در حافظه حرکت می کنند، همانطور که در حرکت پیکسل-روح ها، که هر روز بر اساس باد جمع می شوند و پراکنده می شوند، مانند مرغ هایی که با ایده ها و حساسیت های خود در محله ازدحام می کنند. و خطوط نقطه چین قدم هایشان.
تنظیم کننده: سیمون والوا
مسابقات منطقه ملاقات مونترال ۲۰۱۸
اعضای تیم: معماری منظره موس، جولی پارنتو، کارولین کلی دورایس، پیر-ایو دیهل، کارینا سنت پیر، مود تری، اشعاری از شانتال برگرون
تجسم: اسکارگو کالکتیو
برنامه: فضای عمومی
محل: سیمون والوا
سال: ۲۰۱۸
به رسمیت شناختن: فینالیست