حوزه طراحی شهری با هدف ایجاد و ارتقای محیط های ساخته شده شهرهایمان همواره در حال توسعه است. در گذشته، طراحی شهری اغلب بر ویژگی‌های فیزیکی شهر، مانند معماری و زیرساخت‌های آن متمرکز بود. اما با گسترش و دگرگونی شهرهای ما، مشکلات پیش روی برنامه ریزان شهری پیچیده تر شده است. مسائلی که طراحان شهری در سال‌های آینده با آنها مواجه خواهند شد نیز در این مقاله به همراه روندهایی که اکنون بر صنعت تأثیر می‌گذارند، پوشش داده خواهد شد.
گرایش های طراحی شهری
همانطور که شهرهای ما به رشد و تغییر ادامه می دهند، طراحی شهری باید برای پاسخگویی به نیازهای مردمی که در آنها زندگی و کار می کنند، تکامل یابد. در اینجا برخی از روندهای کلیدی که آینده طراحی شهری را شکل می دهند آورده شده است:
۱٫ پایداری:
تمرکز بر پایداری یکی از بزرگترین موضوعات در طراحی شهری است. برنامه ریزان شهری تاکید بیشتری بر توسعه شهرهایی دارند که پایدار، کارآمد از نظر انرژی و سازگار با محیط زیست باشند، زیرا ما با مشکلات تغییرات آب و هوایی و کاهش منابع روبرو هستیم. این همه چیز از انرژی خورشیدی و فناوری شبکه هوشمند گرفته تا دیوارهای سبز و پشت بام ها را پوشش می دهد.
مناطق شهری به طور فزاینده ای از دیوارها و سقف های سبز استفاده می کنند. آنها می توانند کیفیت هوا را افزایش دهند، تأثیر جزیره گرمایی شهری را کاهش دهند و خانه ای برای پرندگان و سایر حیات وحش فراهم کنند. علاوه بر این، منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی در برنامه ریزی شهری گنجانده شده اند. در نتیجه شهرها ممکن است کمتر به سوخت‌های فسیلی وابسته شوند و کارایی انرژی آنها افزایش یابد.
برنامه ریزی شهری همچنین از فناوری شبکه هوشمند برای توسعه سیستم های انرژی موثرتر و پایدار استفاده می کند. به لطف کمک این فناوری در مدیریت مصرف انرژی در زمان واقعی، شهرها قادر خواهند بود به طور موثرتری از انرژی استفاده کنند و اثر کربن کمتری از خود به جای بگذارند.
۲٫ تکنولوژی:
ادغام فناوری در طراحی شهری یکی دیگر از روندها است. این امر می‌تواند توسعه شهرهای هوشمند را که قابل سکونت، پایداری و کارآمدی بیشتری هستند، آسان‌تر کند. شهرهای هوشمند از فناوری برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها در زمان واقعی استفاده می کنند و به آنها درک بیشتری از نیازهای شهروندان خود و توانایی تصمیم گیری عاقلانه برای برنامه ریزی شهری می دهد.
به عنوان مثال، راه حل های هوشمند ترافیک می توانند به کاهش تراکم ترافیک و افزایش کیفیت هوا با افزایش جریان ترافیک در زمان واقعی کمک کنند. با ارائه اطلاعات در مورد تولید و جمع آوری زباله، سیستم های مدیریت هوشمند زباله می توانند به کاهش زباله و افزایش نرخ بازیافت کمک کنند. با تغییر خودکار سطوح روشنایی بر اساس ترافیک عابر پیاده و خودرو، سیستم‌های روشنایی هوشمند می‌توانند مصرف انرژی را کاهش داده و ایمنی را افزایش دهند.
اما بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود که فناوری به شیوه ای منصفانه و مسئولانه در برنامه ریزی شهری گنجانده شده است. برنامه ریزان شهری باید اطمینان حاصل کنند که همه به مزایای فناوری هوشمند دسترسی دارند و پتانسیل فناوری برای بدتر کردن نابرابری های موجود به اندازه کافی شناسایی شده است.
۴٫ توسعه با استفاده ترکیبی:
تاکید بر توسعه های با کاربری مختلط یکی دیگر از گرایش های طراحی شهری است. هدف این پروژه ها ساختن جوامع و محله های زیست پذیر، پویا و متنوع است. مجتمع‌های با کاربری مختلط اغلب مناطق مسکونی، تجاری و عمومی را ترکیب می‌کنند که می‌تواند حس همسایگی را تقویت کند و وابستگی به خودرو را کاهش دهد. این روش برنامه ریزی شهری ممکن است شهرها را زیست پذیرتر و پایدارتر کند.
افراد با پیشینه‌های نژادی و اجتماعی-اقتصادی مختلف می‌توانند به لطف توسعه‌های با کاربری مختلط در یک منطقه زندگی و کار کنند، که می‌تواند به توسعه جوامع پر جنب و جوش و متنوع‌تر کمک کند. این می تواند به تقویت ارتباط اجتماعی و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند، که هر دو می توانند به سلامت و رفاه روانی کمک کنند.
۴٫ طراحی فضای عمومی:
طراحی شهری به طور فزاینده ای بر طراحی مکان های عمومی تمرکز می کند. برای اینکه جوامع زیست پذیر و پویا باشند، باید فضاهای عمومی قابل دسترس و پذیرایی ایجاد شود. این همه چیز از پارک ها و میدان ها گرفته تا مسیرهای دوچرخه سواری و خیابان های مناسب برای عابر پیاده را پوشش می دهد. برنامه ریزان شهری می توانند با ایجاد فضاهای عمومی اضافی در ایجاد شهرهای پر جنب و جوش و فراگیر کمک کنند.
مناطق عمومی می توانند با دادن مکانی برای اجتماع و معاشرت به افراد، حس اجتماعی را تقویت کنند. علاوه بر این، آنها می توانند به تقویت فعالیت بدنی و افزایش سلامت روان و رفاه کمک کنند.
۵٫ مسکن مقرون به صرفه
هزینه زندگی در مناطق شهری با گسترش شهرها در حال افزایش است و این امر برای بسیاری از افراد برای زندگی در آنجا دشوارتر می شود. طراحان شهری با مشکل بزرگی روبرو هستند، زیرا آنها باید دریابند که چگونه خانه ها و فضاهای عمومی با کیفیت بالا و قیمت مناسب را در شهرها فراهم کنند. برنامه‌ریزان شهری ممکن است با ساختن خانه‌های ارزان‌تر در تضمین اینکه شهرها فراگیر و در دسترس باقی می‌مانند کمک کنند.
از آنجایی که افراد بیشتری با پیشینه‌های اقتصادی-اجتماعی مختلف می‌توانند در یک منطقه اقامت کنند، زیرا برای مسکن مقرون به صرفه، جوامع متنوع‌تر و فراگیرتر خواهند شد. این می تواند به تقویت ارتباط اجتماعی و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند، که هر دو می توانند به سلامت و رفاه روانی کمک کنند.
۶٫ حقوق صاحبان سهام
مسئله عدالت یکی از مشکلات عمده ای است که طراحان شهری باید بر آن غلبه کنند. بسیاری از مناطق شهری با اختلافات آشکار مشخص می شوند. برخی از مناطق به امکانات رفاهی سطح بالا دسترسی دارند، در حالی که برخی دیگر حتی از ابتدایی ترین خدمات، مانند فروشگاه های مواد غذایی و حمل و نقل عمومی، محروم هستند. به منظور اطمینان از دسترسی همه به منابع مورد نیاز برای موفقیت، طراحان شهری باید راه هایی را برای ایجاد جوامعی برابر و فراگیر ایجاد کنند.
از آنجایی که هرکسی ممکن است به رفاه جامعه کمک کند و در تصمیم‌گیری مشارکت کند، جوامع عادلانه به احتمال زیاد انعطاف‌پذیر و پایدار هستند. این می تواند به تقویت ارتباط اجتماعی و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند، که هر دو می توانند به سلامت و رفاه روانی کمک کنند.
۷٫ استفاده مجدد تطبیقی:
چندین ساختار و مکان قدیمی در مناطق شهری وجود دارد که دیگر برای عملکرد مورد نظر خود مورد استفاده قرار نمی گیرند. این سازه‌ها می‌توانند خلاقانه توسط طراحان شهری بازسازی شوند تا به‌عنوان مراکز اجتماعی، مقاصد فرهنگی یا مسکن ارزان استفاده شوند. این نه تنها از میراث فرهنگی گرانبها محافظت می کند، بلکه فرصت های جدیدی برای مشارکت مدنی و رشد اقتصادی ایجاد می کند.
۸٫ نوآوری:
همچنین فضایی برای خلاقیت در حوزه طراحی شهری وجود دارد. فرصت های زیادی برای طراحان شهری وجود دارد تا راه حل های نوآورانه ای را توسعه دهند که می تواند شهرهای ما را بهبود بخشد، از مصالح جدید و روش های ساخت و ساز تا روش های جدید تعامل با جامعه. طراحان شهری می توانند از طریق پذیرش نوآوری و آزمایش به توسعه آینده ای پر جنب و جوش، پویا و فراگیر برای مناطق شهری کمک کنند.
۹٫ انعطاف پذیری:
توانایی یک شهر برای مقاومت و بازیابی از شوک ها و فشارها، مانند بلایای طبیعی، رکود اقتصادی یا ناآرامی های اجتماعی، در برنامه ریزی شهری به عنوان تاب آوری شناخته می شود. شهرهای تاب آور می توانند در مواجهه با این مشکلات به سرعت و به طور موثر بهبود پیدا کنند و از اثرات منفی بر شهروندان خود بکاهند.
از آنجایی که شهرها با مشکلات پیچیده‌تر و مرتبط‌تری مواجه می‌شوند، تاب‌آوری به یک عامل مهم‌تر در برنامه‌ریزی شهری تبدیل می‌شود. برنامه‌ریزان شهری می‌توانند با ساختن شهرهایی با در نظر گرفتن تاب‌آوری، اطمینان حاصل کنند که جوامع برای مقابله با این چالش‌ها و قوی‌تر شدن در عواقب پس از آن آماده‌تر هستند.
۱۰٫ مکان سازی خلاق:
ایجاد فضاهای عمومی جالب و متمایز یکی از اجزای کلیدی رویکرد طراحی شهری است که به عنوان «مکان‌سازی خلاقانه» شناخته می‌شود. برای ایجاد فضاهایی که نه تنها از نظر زیبایی شناسی زیبا هستند، بلکه خلاقیت و مشارکت جامعه را نیز تقویت می کنند، مستلزم گرد هم آوردن هنرمندان، طراحان و اعضای جامعه است.
ایجاد باغ‌های اجتماعی و دیگر مناطق سبز، و همچنین نمایش‌ها و نمایش‌های هنری عمومی، تنها چند نمونه از مکان‌سازی خلاقانه است. این راهبردی است که نقش مهمی را که فرهنگ و هنر در ایجاد جوامع پر رونق و زیست پذیر ایفا می کند، تصدیق می کند.
مکان‌سازی خلاقانه می‌تواند علاوه بر بهبود جذابیت و تعامل مناطق عمومی، مزایای اقتصادی قابل توجهی نیز داشته باشد. می‌تواند از رشد اقتصادی حمایت کند و با جذب گردشگران و کسب‌وکارها به یک مکان، فرصت‌های شغلی جدیدی ایجاد کند.
چالش های پیش روی طراحان شهری
در حالی که این روندها آینده طراحی شهری را شکل می دهند، چالش های جدیدی را نیز برای طراحان ایجاد می کنند. در اینجا برخی از چالش های کلیدی که امروزه طراحان شهری با آن روبرو هستند آورده شده است:
۱٫ مقرون به صرفه بودن:
مقرون به صرفه بودن یکی از مهمترین مسائل پیش روی طراحان شهری است. هزینه زندگی در مناطق شهری با گسترش شهرها در حال افزایش است و این امر برای بسیاری از افراد برای زندگی در آنجا دشوارتر می شود. دسترسی به فرصت های شغلی، تحصیلی و مراقبت های بهداشتی ممکن است به دلیل هزینه های بالای زندگی با مشکل مواجه شود. به گفته طراحان شهری، تمام سطوح اقتصادی در مناطق شهری باید از طریق مسکن ارزان، با کیفیت بالا و فضاهای عمومی تامین شود.
۲٫ حقوق صاحبان سهام:
مسئله برابری یکی دیگر از مشکلاتی است که طراحان شهری باید بر آن غلبه کنند. بسیاری از مناطق شهری با اختلافات آشکار مشخص می شوند. برخی از مناطق به امکانات رفاهی سطح بالا دسترسی دارند، در حالی که برخی دیگر حتی از ابتدایی ترین خدمات، مانند فروشگاه های مواد غذایی و حمل و نقل عمومی، محروم هستند. به منظور اطمینان از دسترسی همه به منابع مورد نیاز برای موفقیت، طراحان شهری باید راه هایی را برای ایجاد جوامعی برابر و فراگیر ایجاد کنند.
۳٫ تغییرات آب و هوا:
یکی از بزرگترین مشکلاتی که سیاره ما با آن مواجه است تغییرات آب و هوایی است که تأثیر زیادی بر شهرهای ما دارد. شهرها باید به گونه ای ساخته شوند که در برابر اثرات تغییرات آب و هوایی مانند بالا آمدن سطح آب دریاها، درجه حرارت بالاتر و مکرر رویدادهای شدید آب و هوایی مقاوم باشند. این مستلزم توسعه فضاهای سبز اضافی، اجرای روش های حمل و نقل پایدار، و طراحی ساختارها و زیرساخت هایی است که می تواند در برابر سیل و سایر بلایای طبیعی مقاومت کند.
۴٫ زیرساخت:
شهرهای ما اغلب با زیرساخت های آب، جاده ها و پل ها رو به وخامت می روند. با به روز رسانی و نوسازی این زیرساخت، برنامه ریزان شهری می توانند از امنیت و کارآمدی شهرهای ما اطمینان حاصل کنند. این امر مستلزم همکاری با سایر سازمان های شهرداری و مشاغل خصوصی برای مشخص کردن مناطقی است که نیاز به بهبود دارند و راه حل های خلاقانه ای برای مشکلات ارائه می دهند.
۵٫ حمل و نقل:
یکی دیگر از مشکلات طراحان شهری ایجاد شبکه های حمل و نقل کارآمد، پایدار و در دسترس است. تحرک را می توان افزایش داد، انتشار کربن را می توان کاهش داد و کیفیت هوا را می توان با ایجاد یک سیستم حمل و نقل عمومی روان و یکپارچه که مناطق را به هم متصل می کند و ترافیک را آسان می کند، بهبود بخشید. تعامل شیوه های مختلف تحرک با محیط ساخته شده مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و حمل و نقل عمومی باید توسط طراحان شهری مورد توجه قرار گیرد.
۶٫ سلامتی و تندرستی:
ایجاد محیط‌های شهری که سلامت و تندرستی جسمی و روانی را ارتقا می‌دهند، چالش حیاتی دیگری است که طراحان شهری با آن روبرو هستند. با افزایش درک تأثیر محیط های شهری بر سلامت روان و جسم، طراحی فضاهایی که فعالیت بدنی را تشویق می کند، استرس را کاهش می دهد و زندگی سالم را ترویج می کند، مهم است. گنجاندن فضاهای سبز و ارتقای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری تنها برخی از راه‌هایی است که طراحان شهری می‌توانند به بهبود سلامت و رفاه ساکنان شهری کمک کنند.
۷٫ ایمنی و امنیت:
تضمین ایمنی و امنیت ساکنان شهری اولویت اصلی طراحان شهری است. طراحی فضاهای عمومی که به خوبی روشن، قابل مشاهده و در دسترس باشند می تواند محیط های امن ایجاد کند و از فعالیت های مجرمانه جلوگیری کند. استفاده از فناوری هایی مانند دوربین های نظارتی و سنسورهای روشنایی نیز می تواند به امنیت فضاهای شهری کمک کند. علاوه بر این، طراحان شهری باید نیازهای جمعیت های آسیب پذیر مانند کودکان، سالمندان و افراد دارای معلولیت را در نظر بگیرند.
۸٫ میراث و فرهنگ
حفظ و تجلیل از میراث فرهنگی مناطق شهری چالشی مهم برای طراحان شهری است. ایجاد حس مکان و تعلق در ایجاد جوامع قوی و پویا ضروری است. طراحان شهری باید تاریخ و اهمیت فرهنگی محیط ساخته شده را در نظر بگیرند و عناصر فرهنگی را در طرح های جدید بگنجانند.
۹٫ حاکمیت و مشارکت عمومی:
پروژه های طراحی شهری نیازمند همکاری بین سازمان های دولتی، شرکت های خصوصی و مردم است. طراحان شهری باید با جوامع و ذینفعان تعامل داشته باشند تا درک بهتری از نیازها و آرزوهای آنها به دست آورند.
۱۰٫ مشارکت جامعه:
تعامل با جوامعی که به آنها خدمت می کنند یکی دیگر از سخت ترین چالش های طراحان شهری است. طیف وسیعی از ذینفعان، از جمله مردم، شرکت ها، سازمان های اجتماعی و مقامات دولتی باید درگیر شوند تا طراحی شهری موفق باشد. به منظور ایجاد جوامعی که نشان دهنده نیازها و آرزوهای همه شهروندان باشد، طراحان شهری باید راهبردهایی را برای ارتقای همکاری و پرورش حس اعتماد کشف کنند.
آینده طراحی شهری مملو از فرصت ها و چالش ها است. همانطور که شهرهای ما به رشد و تغییر ادامه می دهند، طراحان شهری نقش مهمی در ایجاد جوامع پایدار، عادلانه و قابل زندگی ایفا خواهند کرد. در حالی که چالش‌های پیش روی طراحان شهری قابل توجه است، فرصت‌های هیجان‌انگیزی نیز برای ایجاد راه‌حل‌های جدید و نوآورانه وجود دارد که می‌تواند به شکل‌دهی آینده شهرهای ما کمک کند.
آزمایشگاه طراحی شهری
درباره نویسنده
این اکانت مدیریت آزمایشگاه طراحی شهری است. این حساب مقالات نوشته شده توسط اعضای تیم، مشارکت های نویسندگان مهمان و سایر موارد ارسالی گاه به گاه را منتشر می کند. لطفا در صورت داشتن هرگونه سوال یا نظر با ما تماس بگیرید.
