برنامه های محلی باید بر اساس یک چشم انداز مشترک برای هر شهر توسعه یافته با جامعه باشد، به جای اتکا به مالکان و توسعه دهندگان برای پیشنهاد مکان هایی برای توسعه.

این توصیه برگرفته از مقاله گروهی متخصص از طراحان شهری و متخصصان محیط های ساخته شده است که توسط گروه طراحی شهری گردآوری شده است.

در حال حاضر، برنامه‌ریزی تحت سلطه مالکانی است که به «دعوت‌ها برای سایت‌ها» از سوی مقامات محلی پاسخ می‌دهند. این اغلب منجر به پراکندگی وسیعی از سایت‌های توسعه می‌شود، که منجر به ساخت مسکن در مکان‌هایی می‌شود که تنها با ماشین‌ها می‌توان به آن دسترسی داشت، ازدحام بیشتر و نیاز به جاده‌سازی بزرگ و پارک‌های بزرگ‌تر، همراه با استفاده ناکارآمد از زمین و از دست دادن بی‌ضروری حومه شهر این رویکرد برنامه ریزی زیرساخت های لازم برای کیفیت خوب زندگی را دشوار می کند.

این مقاله پیشنهاد می کند که هر شهر ابتدا باید یک چشم انداز مشترک با جامعه ایجاد کند. این چشم انداز باید شکل و شخصیت آینده شهر را با توجه به چشم انداز، حمل و نقل موجود و زیرساخت های اجتماعی ترسیم کند. چشم انداز مشترک امکان برنامه ریزی بهتر را فراهم می کند و در نتیجه محیط های جذاب، خیابان های بدون ازدحام، حمل و نقل عمومی باکیفیت و فروشگاه ها، اوقات فراغت و محل های کاری در دسترس خواهد بود. همچنین به معنای فضای سبز بیشتر و از دست رفتن روستاها و زمین های کشاورزی کمتر به دلیل توسعه خواهد بود.

در طول ده سال آینده، حدود سه میلیون خانه جدید می‌تواند همراه با کاربری‌های پشتیبانی مانند فروشگاه‌ها و خدمات رفاهی، مدارس و محل‌های کار در بریتانیا ساخته شود. در تراکم مسکن معمولی فعلی، حدود ۹۰ مایل مربع زمین برای تطبیق با این مورد نیاز است – منطقه ای تقریباً به اندازه ساری.

این توصیه ها به قانون جدید نیاز ندارند، اما خواستار تغییر در رویه های مقامات محلی هستند.

گزارش کامل