زمانی که در سال ۱۹۶۹ در بخش معمار شورای شهر بیرمنگام کار می‌کردم، بسیاری از تولیدات عظیم مسکن شورای شهر در مکان‌های حاشیه‌ای انجام می‌شد که قبلاً ساخته نشده بودند. املاک بزرگی مانند چلمزلی وود در مزارع کشاورزی و قلعه ویل در فرودگاه قدیمی قلعه برومویچ ساخته می شدند. پایین راهروی من در باسکرویل هاوس دو مرد بودند که کارشان نامگذاری تمام خیابان های جدیدی بود که در حال ایجاد بودند. کار جالبی که به من گفتند مذاکرات زیادی با اداره پست داشت. آنها اغلب به صورت موضوعی کار می کردند: بنابراین در چلمزلی وود ما شهرهای کلیسای جامع (Winchester Drive، Durham Croft، Chichester Grove) و پاستورال بوکولیس (Bluebell Drive، Clover Avenue، Woodbine Walk) داریم. من شک دارم که آنها تا به حال ساختمان را ترک کرده اند تا کار میدانی را در محل انجام دهند، بنابراین گمان نمی کنم آنها لزوماً از قانون تداوم قطع شده جیک پیج پیروی کنند که جوئل گارو در کتاب شهر لبه خود نقل می کند. این عبارت می‌گوید: «شما مکانی را برای چیزی که دیگر وجود ندارد در نتیجه اعمالتان نام‌گذاری می‌کنید. بنابراین، یکی مزارع فاکس کرست را دارد، برای مثال، جایی که هیچ روباهی دیگر هرگز شکار نخواهد کرد، و هیچ گاوآهنی هرگز شیاری ارزش نامگذاری را ایجاد نخواهد کرد.

فرودگاه آنها را قادر ساخت که یک موضوع جدید هوانوردی ایجاد کنند. بنابراین Castle Vale دارای جاده Farnborough، Filton Croft، Prestwick Road و غیره است. بلندترین از ۳۴ بلوک برج (اکنون فقط دو بلوک باقی مانده است) برج کنکورد در هاوکر درایو بود که سال ها بعد به تسهیل تخریب آن کمک کردم. من ممکن است اشتباه کنم، اما برایم سخت است که باور کنم آن دو مرد نسبتاً پیش پا افتاده چیزی را که من فکر می کنم یک جوک نامگذاری عالی است انجام داده اند. در طرح رادبرن در Castle Vale یک مسیر عابر پیاده به نام Bader Walk وجود دارد که به نام خلبان معروف RAF بدون پا داگلاس بادر نامگذاری شده است. این به من یادآوری می‌کند که اصلاح طرح Radburn، که در آن آدرس خانه نام مسیر پیاده‌روی آن است، می‌تواند پیچیده باشد. وقتی یک ملک دهه ۱۹۶۰ در مارکت درایتون را «درادبورنیز» کردم، خانه‌ها را به جلو برگرداندم، نیمی از خانه‌ها باید آدرس جدیدی داده می‌شد: بحث‌های زیادی با اداره پست، درست مثل آن دو نفر که مدت‌ها پیش انجام دادند.

نام‌های خیابان‌ها نام‌های نامشخص یا ادونیمی هستند (لغت‌نامه‌ها نامشخص به نظر می‌رسند)، که ممکن است خوانندگان قدیمی‌تر Endpiece درباره آن‌ها به یاد داشته باشند که من در اینجا در سال ۲۰۰۹ نوشتم. در آن زمان به اشتباه فکر می‌کردم که این کلمه به انواع خیابان اشاره دارد، که فکر می‌کردم آن را به یک کلمه بسیار مفید تبدیل کرده است. have: در واقع به نام آنها اشاره دارد. بر اساس اینترنت، کوتاه‌ترین نام در بریتانیا Hide در بکتون در شرق لندن است. این کوتاه ترین در بیرمنگام است که AB Row است. به نسبت، هر دوی این خیابان ها نیز بسیار کوتاه هستند. AB Row ریشه جالب قرن هجدهم دارد و نام خود را از محل آن در مرز بین محله‌های استون و بیرمنگام گرفته شده است. مرز قبلاً با یک سنگ حکاکی شده مشخص می شد که به نظر می رسد از آن زمان ناپدید شده است.

از کشف تاریخچه پشت نام خیابان ها هم لذت و هم فایده عملی می توان به دست آورد. دانش تاریخ می تواند به خوانایی که در بعد زمان و مکان وجود دارد کمک کند. دیوید والترز، طراح شهری که در آن زمان در دانشگاه کارولینای شمالی در شارلوت تدریس می کرد، زمانی دانشجویان خود را به بیرمنگام آورد. آنها به محله جواهرات رفتند تا از من در دفتر من در خیابان جورج دیدن کنند، و دیوید، که تاریخ استعماری خود را می داند، به من گفت که چگونه، وقتی از خیابان شارلوت عبور کردند، می دانست که آنها فقط یک بلوک با آنها فاصله دارند. من منطق‌گرایی سیستم آمریکایی نام‌گذاری خیابان‌ها را در شبکه‌های خیابان اول، خیابان دوم، خیابان سوم و غیره، یا خیابان A، خیابان B، خیابان C تحسین می‌کنم. این امر جهت‌یابی و قضاوت مسافت سفر را آسان‌تر می‌کند و ممکن است برای به خاطر سپردن آدرس ها، حافظه های یادگاری را فعال کنید. اما به نظر من این سیستم‌ها فاقد ویژگی‌های مکان‌سازی هستند، بسیار فراگیر هستند و بنابراین اساساً بی‌مکان هستند. اتفاقاً چیز دیگری که اینترنت به ما می گوید این است که رایج ترین نام خیابان در ایالات متحده آمریکا خیابان اول نیست، خیابان دوم است. خیابان اول پس از خیابان سوم در جایگاه سوم قرار دارد. این یک پازل ادونیمی است.