طرح جامع پارک مونتگومری

صد سال پیش، انبارهای نمادین و ساختمان‌های صنعتی ساخته شدند که شمال غربی پورتلند را تعریف می‌کردند. ساختمان ۱۰ طبقه مونتگومری وارد – که بعداً به پارک مونتگومری تغییر نام داد – و مجتمع Can American، پیوند محله‌های مسکونی در جنوب، یک منطقه صنعتی بزرگ در شمال، و حفاظت‌شده طبیعی عظیم، پارک جنگلی، در غرب را اشغال می‌کنند.

به دلیل محدودیت‌های ارتفاعی محلی، پارک مونتگومری بر روی ساختمان‌های مجاور اوج می‌گیرد و به‌عنوان یک بنای یادبود راه یاب عمل می‌کند که با تابلوی تاریخی روی پشت‌بام مشخص می‌شود که پورتلندی‌ها آن را دوست دارند.

یک طرح توسعه مجدد برای این سایت ۱۷ هکتاری، تحول شهری را آغاز کرده است که کل شهر را تحت تاثیر قرار می دهد. یک توسعه استفاده مجدد تطبیقی ​​مهم که اکنون در حال انجام است، برای تکمیل در این دهه برنامه ریزی شده است.

ساختمان اصلی توسط پارکینگ سطحی احاطه شده است که به زیر زمین منتقل می شود تا منطقه ای با کاربری مختلط به مساحت نزدیک به ۲ میلیون فوت مربع با عملیات اداری، خرده فروشی، غذا و نوشیدنی (شامل سالن غذا)، بازار و نرخ بازار ۸۷۱ ایجاد شود. فضاهای زندگی مقرون به صرفه یک “Trailhead Lodge” به عنوان “روح آینده منطقه” تصور می شود که دروازه ای به پارک جنگلی، با سالن بدنسازی، فضاهای تجمع، اجاره دوچرخه، و عملیات غذا و نوشیدنی را تشکیل می دهد.

این توسعه برای ایجاد پارک مونتگومری به عنوان مرکزی برای سبک زندگی شهری پورتلند در فضای باز طراحی شده است که ریشه در مجاورت آن با پارک جنگلی و ارتباط با شهر دارد. این سایت دارای اتصال مستقیم به مسیرهای کیلومتری است. این منطقه به عنوان یک دیگ ذوب توصیف می‌شود که در آن شهر، صنعت و پارک با هم ترکیب می‌شوند تا مکانی برای زندگی، فرهنگ در فضای باز، تجارت، تجارت، غذا و نوشیدنی، رویدادها، تناسب اندام و دسترسی به فضای باز فراهم کنند.

این طرح با حفظ ردپای صنعتی بزرگ، مقیاس منطقه را که معادل جغرافیایی یک دوجین بلوک پورتلند ۲۰۰ در ۲۰۰ فوتی را اشغال می کند، تجزیه می کند. اکنون فقط یک خیابان از سایت عبور می کند. این طرح در سه منطقه (شرق، مرکزی، غربی) سازماندهی شده است. شرق شامل مجتمع آمریکایی Can Complex، مرکز ساختمان پارک مونتگومری، و غرب در حال حاضر پارکینگ سطحی است.

این سه منطقه با یک “خیابان مشترک” جدید، بدون محدودیت و بدون محدودیت به هم متصل خواهند شد که در آن عابران پیاده با طراحی اولویت خواهند داشت. یک خیابان فقط برای عابر پیاده ساختمان پارک مونتگومری را به تریل هد لج و پارک متصل می کند. هر سه منطقه شامل ساختمان‌های جدید خواهند بود، اما بیشتر ساخت‌وسازهای جدید در منطقه غرب انجام می‌شود. طراحان از واژگان معماری استفاده می کنند که ساختمان های تاریخی را جشن می گیرد و در عین حال ترکیبی از کاربردهای معاصر را در بر می گیرد. طرح پیاده‌محور با میدان‌هایی مشخص می‌شود که به حس مکان کمک می‌کنند.

با گسترش پیشنهادی تراموا، این طرح منطقه را به عنوان ایستگاه تراموا پایانی، اتصال حمل و نقل چندوجهی، و دروازه پارک جنگلی در بر می گیرد. این تیم از فرصت منحصر به فرد برای ایجاد یک مقصد حمل‌ونقل محور با القای توسعه عمودی، اتصالات عابران پیاده، فضاهای باز فعال و ترکیبی از کاربری‌های اضافی استفاده کرد.

این طرح بر روی شبکه اتوبوس و دوچرخه موجود استوار است و محیط پارکینگ تحت سلطه خودروها را به یک منطقه چند وجهی و قابل پیاده‌روی تبدیل می‌کند. پارک مونتگومری نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری و تعهدی چشمگیر برای احیای شمال غربی پورتلند، بخشی از شهر است که تخریب زیادی را تجربه کرده است. در سالهای اخیر.