نقشه متروی لندن، ۱۹۹۲

چرا من ازش خوشم میاد…

آیا نقشه ای که سال ها پیش در متروی لندن به صورت رایگان به من داده شد می تواند طرح مورد علاقه من باشد؟ اولین باری که به لندن آمدم بخشی از گله ای از گردشگران از آمریکای جنوبی را تشکیل دادم که در سراسر اروپا سفر می کردند. وقتی در سال ۱۹۹۷ برای بهبود زبان انگلیسی به شهر بازگشتم، قرار بود یک سال در آنجا زندگی کنم. برای خود جوانترم که از شهری متوسط ​​در کلمبیا به کلانشهری پر هرج و مرج، سریع، پر سر و صدا، شلوغ و تهاجمی هفت میلیون نفری آمده ام، این نقشه سپر محافظ و قطب نمای من بود.

متخصصان معماری نسبت به بسیاری از آنها یک مزیت دارند: ما نقشه ها را می خوانیم. ما به ایجاد نمایش هایی از مکان ها در شهر قابل مشاهده عادت کرده ایم. آنها در سطح هستند یا خواهند بود. البته زیرزمینی کمتر مشهود است. این قلمرو دیگری از شهر نامرئی است، کمتر قابل مدیریت، کمتر خوانا. اگرچه نمودار انتزاعی ضروری و زیبای نقشه تیوب نمادین هری بک را داشتم، اما این برای من کافی نبود تا بفهمم کجا ایستاده ام و چگونه با اطمینان در پایتخت خارجی حرکت کنم.

این اطمینان با این نقشه زیرزمینی به سبک جغرافیایی، در سال ۱۹۹۲، که منطقه مرکزی لندن را پوشش می دهد، به دست آمد. این نقشه تمام خطوط زیرزمینی را که بر روی نقشه خیابان چاپ شده اند، نشان می دهد که ایستگاه های خط اصلی با رنگ صورتی و مکان های دیدنی با رنگ نارنجی مشخص شده اند. نمادهای مختلفی برای نشان دادن مکان مراکز اطلاعات گردشگری و سفر، بازارهای خیابانی، تئاترها یا سینماها و بناهای تاریخی استفاده می شود. با این نقشه بود که یاد گرفتم شهر را با نگرش متکی به خود بیشتر درک کنم و بپذیرم. من برای ماه‌ها از کاغذ تا شده براق قدردانی کردم (در آن زمان هیچ برنامه Google Maps روی تلفن‌های هوشمند وجود نداشت…) تا زمانی که وقتی از موزه ویکتوریا و آلبرت بیرون آمدم، تسلیم طوفان باران پاییزی شد. وقتی چند سال بعد برای سومین بار به لندن برگشتم تا مدرک فوق لیسانس خود را بگذرانم، احساس مسئولیت کامل داشتم. من از آن زمان در این کشور زندگی می کنم.

چه چیزی از آن یاد گرفت…

در جستجوی نقشه گمشده قدیمی خود در موزه حمل و نقل لندن، متوجه شدم که Transport for London نسخه جدیدی را تولید کرده است. Tube Map 2014 سطحی از کاربرد جغرافیایی را با زبان انتزاعی آشنا رنگ‌های خط لوله ترکیب می‌کند. بنابراین، نقشه قدیمی من پیش‌روی ترکیبی است که کیفیت یک نمودار انتزاعی و یک نقشه جغرافیایی را با جزئیات قابل تشخیص، مانند پارک‌های اصلی، جاده‌ها و محله‌ها ترکیب می‌کند. این یک درس ضروری برای موقعیت هایی است که باید سطوح مختلف واقعیت را همزمان توضیح داد. جالب توجه است، به‌عنوان متخصصان طراحی شهری در نقش‌های مختلف تأثیرگذاری بر محیط ساخته‌شده، ما با طرح‌هایی سر و کار داریم که دقت جغرافیایی و نمایش مفهومی انتزاعی به طور همزمان اجرا می‌شوند. آنها با هم ابزار قدرتمندی برای برقراری ارتباط با دیدگاه‌های تحول‌آفرینی هستند که ما ایجاد می‌کنیم و هدف آن بهبود زندگی مردم در شهرها است. از جاه‌طلبانه‌ترین طرح‌ها تا سخت‌گیرانه‌ترین چارچوب‌های فضایی؛ از نمودارهای طراحی شهری ساده تا تجسم داده های پیچیده. حتی کاربردی‌ترین نقشه‌های شهری خوانا، همگی به‌عنوان ابزاری ارزشمند برای معرفی، کشف، درک، سازش، پذیرش، و امیدوارم عمیقاً عاشق محیط ساخته‌شده‌مان شوند، ایفای نقش می‌کنند. سالها پیش برای من اتفاق افتاد و امروز هم همینطور است.