استراتژی های کاهش سطح زمین و پیامدهای آن برای جوامع محلی در جنوب جهانی

استراتژی‌های کاهش کربن مبتنی بر خشکی به دلیل پتانسیل خود برای غرق کردن کربن یا ارائه منابع انرژی پاک جایگزین مورد توجه قرار گرفته‌اند. بازیگران و آژانس‌های این بخش بسیارند و شامل شرکت‌هایی می‌شوند که به دنبال جبران انتشار کربن خود هستند، کارشناسانی که پروتکل‌های اندازه‌گیری را طراحی و اجرا می‌کنند، دولت‌های ملی که برنامه‌های جبران کربن را تسهیل می‌کنند، آژانس‌های حفاظتی که با دولت‌ها و جوامع محلی برای کنار گذاشتن زمین برای حفاظت کار می‌کنند. و غرق کربن، و اعضای جوامع محلی که به دنبال کسب درآمد از شیوه های حفاظت از زمین خود هستند. این مقاله بر پیامدهای احتمالی راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت (NbS) بر جوامع محلی تمرکز می‌کند و بر اساس بررسی ادبیات علمی موجود، ادبیات خاکستری و گزارش در مورد موضوعی است که از خبرگزاری‌های بین‌المللی پدیدار می‌شود. پویایی قدرت در این برنامه‌های جبران شکاف بزرگ بین منافع شرکت‌های جهانی و منافع جوامع روستایی، عمدتاً در جنوب جهانی، آشکار می‌شود. حکمرانی، اشتراک منافع، عدالت توزیعی و رویه‌ای، و پویایی‌های پیچیده زمین به عنوان موضوعات کلیدی ظاهر می‌شوند که نیازمند توجه به منظور ایجاد استراتژی‌های کاهش مبتنی بر زمین برای جوامع محلی هستند که ممکن است در زمین‌هایی زندگی کنند و زمین‌هایی را که در آنها جبران کربن پیشنهاد شده است، عادلانه‌تر و منصفانه‌تر کنند. . یافته‌های این مقاله نتیجه می‌گیرد که یک رویکرد جامع‌تر برای برنامه‌ریزی، طراحی و اجرای استراتژی‌های کاهش کربن مبتنی بر زمین برای دستیابی به منافع برابری و زیست‌محیطی فراتر از کربن ضروری است.