COVID-19 تأثیرات چشمگیری بر جامعه گذاشته است که بیشتر در مناطق شهری پرجمعیت احساس شده است. در حالی که در ابتدا، فضاهای عمومی مانند خیابان ها، پارک ها و زمین های بازی به عنوان مناطق پرخطر در نظر گرفته می شدند، به زودی این فضاهای دقیق به عنوان جایگزین های موقتی برای عملکردهایی مانند فضاهای بازار که کالاهای ضروری را می فروشند، در نظر گرفته شدند. تجربه همه‌گیری ۲۰۲۰ این واقعیت را برجسته کرده است که طراحان و برنامه‌ریزان به لحظه‌ای نیاز دارند تا ساختار موجود این شهرهای در حال حرکت را ارزیابی کنند و راه‌حل‌های بدیع و مهم‌تر جایگزینی را در نظر بگیرند که آنها را کاهش می‌دهد.
در حالی که مردم به چرخه های معمول کار، اوقات فراغت و رفتار اجتماعی خود باز می گردند، رابطه ای که آنها با شهرها به اشتراک می گذارند یکسان نخواهد بود، زیرا خود شهرها دیگر مثل قبل نیستند. مردم در حال حاضر آگاه تر و آگاه ترند و از شهرهای خود نیز همین انتظار را دارند. خیابان ها و فضاهای عمومی دارایی های باورنکردنی هستند که می توانند برای بازسازی شهرها به چیزی پایدارتر و عادلانه تر مورد استفاده قرار گیرند. این تغییرات درازمدت نیازمند آزمون و خطا و تغییرات موقتی زیادی است که به درک آنچه در درازمدت جواب می‌دهد کمک می‌کند.
رویکرد تاکتیکی نه تنها با سریع، آسان برای اجرا، مقرون به صرفه بودن و ایجاد فرصت‌های جدید، بلکه امکان انجام اقدامات مختلف در پاسخ به همه‌گیری را نیز تسریع می‌کند.
هند در دهه‌های گذشته در برداشتن گام‌های حیاتی در جهت ایجاد شهرهایی امن‌تر، راحت‌تر، راحت‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر و مردم محورتر از خودروها، پیشرفت کمی داشته است. با این حال، چالش Streets for People، مسابقه طراحی به رهبری شهری که در دسامبر ۲۰۲۰ راه اندازی شد، با هدف جمع آوری نوآوری های طراحی برای خیابان های مناسب برای عابر پیاده در ۱۱۳ شهر در سراسر کشور انجام شد. تجسم مجدد خیابان‌ها به عنوان فضاهای عمومی با تمرکز بر مکان‌سازی و زیست‌پذیری، از طریق اقدامات سریع و ارزان در پاسخ به همه‌گیری، هدف اصلی این چالش بود که توسط اصول شهرسازی تاکتیکی هدایت می‌شد. این چالش راهی برای اقدام در مورد نیاز به بازنگری در نحوه عملکرد خیابان های شلوغ هند بود. درج های تاکتیکی موقت بر اساس بازخورد و نظر مردم دائمی خواهند شد.
شهرسازی تاکتیکی چگونه می تواند کمک کند؟
شهرسازی تاکتیکی را می توان به عنوان روش «عصر جدید» برای بهبود کیفیت فضاهای عمومی در شهرها در نظر گرفت. با تغییر مداوم بافت شهری، سرمایه های انسانی شهر باید در اولویت قرار گیرد. برای این کار، مردم باید به طور فعال در فرآیند ایجاد فضاهایی که توسط آنها تعریف می شود، مشارکت داشته باشند. شهرسازی تاکتیکی یک رویکرد طراحی انسانی تر است که فضاهایی را ایجاد می کند که به شهروندان اجازه مکث، انعکاس، رشد و بیان را می دهد.
راه حل مردم پسند:
یک شبکه حمل و نقل عمومی قوی، یک شهر را پایدارتر، فراگیرتر و مقرون به صرفه تر برای اقشار بزرگتری از جمعیت می کند. فراموش نکنید، مزایای اضافه تراکم ترافیک کمتر، آلودگی هوا و صوتی کمتر. در شهرهای بزرگ هند، جمعیت زیادی برای رفت و آمد روزانه خود به حمل و نقل عمومی وابسته هستند. شبکه راه آهن محلی بمبئی یکی از پرجمعیت ترین شبکه های حمل و نقل در جهان است! این بیماری همه گیر باعث ایجاد پارانویا در هنگام انتخاب حمل و نقل عمومی شده است که منجر به وابستگی بیشتر به وسایل نقلیه شخصی و افزایش ازدحام شده است. ایجاد امکان استفاده ایمن برای عابران پیاده و دوچرخه سواران بدون در نظر گرفتن سن و توانایی و بسته بودن خیابان ها به روی خودروها در ازای تردد آزادانه مردم به جای خودرو نیاز روز است. شهرسازی تاکتیکی که مستلزم رنگ‌آمیزی خیابان‌ها برای تعیین مناطق برای دوچرخه‌سواران، عابران پیاده و تردد وسایل نقلیه است، این دگرگونی را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند یک شبه انجام شود!
نمونه ای از بازار سیتابولدی، ناگپور، جایی که سرریز بار عابر پیاده، همراه با افزایش ترافیک وسایل نقلیه و پارک در خیابان، سعی در همزیستی دارند، اما در نهایت بر یکدیگر غلبه کرده و عملکرد هر یک را مختل می کنند.
نمونه ای از یک پیشنهاد تاکتیکی برای بازار سیتابولدی، ناگپور توسط The Blank Slate و Sumit Asia Architects، شامل رنگ آمیزی یک خط NMV در امتداد خیابان بازار، برای مقابله با موضوع ترافیک ناخواسته و اجازه دادن به عابران پیاده برای بازپس گیری ۸۴ درصد از خیابان است. خودشان از آنجایی که تحرک در اینجا دوباره تصور می شود، معرفی گذرگاه های عابر پیاده با سنگ فرش های لمسی سطوح ایمنی را برای عابران پیاده، به ویژه افراد دارای توانایی خاص افزایش می دهد. کدهای مورس که با فاصله ۶ فوتی از هم در مسیرهای پیاده رو نقاشی شده اند، فاصله اجتماعی را تضمین می کنند.
یک راه حل مقرون به صرفه اقتصادی:
یکی از اصول اصلی شهرسازی تاکتیکی این است که یک راه حل کارآمد اقتصادی برای یک مشکل شهری باشد. در غیر این صورت به عنوان شهرسازی پاپ آپ یا پارتیزانی شناخته می شود، این تغییرات کوتاه مدت موقتی کم خطر هستند، اما تأثیری ماندگار ایجاد می کنند. استفاده از مواد محلی، مبتنی بر زمینه، به آسانی در دسترس و قابل تنظیم مجدد مانند جعبه ها، جعبه های کاشت قابل حمل، مبلمان قابل حمل، رنگ ها و غیره نه تنها به هک ارزان قیمت تبدیل می شوند، بلکه فرصت هایی برای بازیافت و استفاده مجدد از زیرساخت های موجود ایجاد می کنند. این حرکت‌های تاکتیکی راه‌حل‌های انعطاف‌پذیری برای مشکلات شهری است که دائماً در حال تغییر است و همچنین جامعه و خلاقیت را در فرآیند برنامه‌ریزی معرفی کرده است.
جعبه ابزار تاکتیکی برای پیشنهاد Sitabuldi جعبه ابزاری است که می تواند برای پیاده سازی سریع تمرین های شهرسازی تاکتیکی در واقعیت مورد استفاده قرار گیرد. در حالی که لاستیک‌ها و جعبه‌های پلاستیکی، وسیله‌ای برای حمل پرتقال در داخل و اطراف ناگپور به‌عنوان موانعی برای ایمنی و عناصر منظره برای ارضای «میل به طبیعت بیشتر» در خیابان استفاده می‌شد، قوطی‌های رنگ‌شده به‌عنوان ظروف زباله برای جداسازی استفاده می‌شدند. مخروط های ترافیکی به عنوان اقدامات ایمنی مورد استفاده قرار گرفتند. صفحه های اکریلیک قابل جدا شدن در اطراف چرخ دستی های فروشنده ایمنی را در طول همه گیری تضمین می کند. تمام عناصر هنر خیابانی به رنگ نارنجی و آبی رنگ آمیزی شده اند. این الگوها شامل دایره های متحدالمرکز و کدهای مورس (با فاصله ۶ فوت از هم) است که اولی مستقیماً از پرتقال های ناگپور الهام گرفته شده است و دومی وسیله ای برای اطمینان از فاصله گذاری اجتماعی است. این الگوها به هر تابع هویت جدیدی می دهد که به نوبه خود راه یافتن و فرآیند ناوبری را برای عموم آسان می کند. غرفه های ضدعفونی و توالت نیز برای اطمینان از سلامت و بهداشت نصب خواهد شد.
یک راه حل چند منظوره:
شهرسازی تاکتیکی نه تنها با مشکلاتی که یک فضا ایجاد می کند مقابله می کند، بلکه راه هایی را برای گسترش پتانسیل این فضا توسعه می دهد. با توجه به ماهیت انعطاف پذیر، مدولار و قابل تنظیم مجدد عناصر طراحی مورد استفاده در این فرآیند، به یک فضای خاص اجازه می دهد تا عملکردهای متعددی در طول روز داشته باشد و در نتیجه قابلیت زندگی و مکان سازی را افزایش می دهد. در هند، پارکینگ‌ها را می‌توان به بازار تبدیل کرد، فضاهای زیر پل هوایی را می‌توان به عنوان فضاهای نمایشگاهی، خیابان‌های بازار می‌توان به عنوان خیابان‌های تناسب اندام، فضای بازی برای بچه‌ها و غیره استفاده کرد. لبه‌های خیابان که توسط دستفروشان تجاوز می‌شود و پارکینگ خودروهای موتوری را می‌توان تغییر داد. به پارکت ها و فضاهای نشیمن برای عابران پیاده. امکانات بی پایان هستند! این فضاها را می توان به طور مرتب ضدعفونی کرد تا از سلامت و بهداشت پس از همه گیری اطمینان حاصل شود. غرفه های ضدعفونی نیز قابل نصب هستند. فعالیت های ارائه شده توسط این فضاها را می توان با در نظر گرفتن فضای مورد نیاز به مناطق مختلف تفکیک کرد. برای اطمینان از حرکت منظم در داخل و در امتداد این مناطق مختلف می توان از برچسب ها و مسیرهای کد رنگی استفاده کرد.
در مورد ناگپور، در حالی که گذرگاه‌های ایمن و قابل دسترس، یک خط NMV، نقاط سقوط E-rickshaw، و تفرجگاه‌های عابر پیاده برخی از ویژگی‌های پیشنهادی بودند که به سازمان‌دهی خیابان، میدان رفاهی، پارک خطی پویا، پاپ کمک کردند. میدان رویدادهای بالا، میدان دستفروشان، و بازار غذا فرصت های جدیدی را ارائه می دهند که می تواند جمعیتی را که از خیابان استفاده می کنند غنی و متنوع کند. «پارک خطی» پویا به یک پلتفرم بازی برای هر کسی که می‌خواهد در فعالیت‌های سرگرم‌کننده بپردازد، تبدیل می‌شود، در حالی که هرکسی که عاشق مطالعه است، جایی در نمایشگاه کتاب پاپ‌آپ پیدا می‌کند. این مناطق طبیعت در حال تغییری را به خیابانی نسبت می دهند که همیشه در شور و هیجان بی پایان است. به منظور امکان ادغام هماهنگ از فعالیت‌های موجود و پیشنهادی، یک جدول زمانی روزانه با دقت ابداع شد تا از انتقال یکپارچه یک عملکرد به عملکرد دیگر اطمینان حاصل شود. یک فضای عمومی که از یک منطقه تناسب اندام در فضای باز در ساعات اولیه صبح به یک خیابان شلوغ بازار تبدیل می شود که تجربه خریدی دوگانه را در طول روز ارائه می دهد و در نهایت به یک خیابان غذا یا یک جشن فرهنگی در شب تبدیل می شود، این خیابان به دنیای کوچک تبدیل می شود. شهری که مدام در حال دگرگونی است.
راه حلی از سوی مردم:
هانری لوفور فضا را بسیار فراتر از یک شی تفسیر کرد. او آن را یک محصول اجتماعی می دانست که از طریق تعامل و رابطه ای که مردم با آن ایجاد می کنند شکل می گیرد. مردم فضاها را می سازند در حالی که فضاها شهرها را می سازند. درک دقیق رابطه ای که افراد با یک فضا به اشتراک می گذارند، که اغلب با نحوه استفاده و تجربه آن ها تعریف می شود، به برنامه ریزان و طراحان این امکان را می دهد که در هنگام طراحی آن ها، رویکرد تقاضا محور را دنبال کنند. شهرسازی تاکتیکی این اصل را با اطمینان از اینکه افرادی که از این فضاها استفاده می کنند افرادی هستند که این فضاها را “می سازند” این اصل را به سطح بعدی می برد. با توجه به ماهیت DIY مداخلات، رویکرد تاکتیکی مشارکت جامعه را نه تنها در کسب بازخورد و نظرات ارزشمند، بلکه با مشارکت در فرآیند اجرای در محل آسان‌تر می‌کند. در پاسخ به همه‌گیری، جلسات و بحث‌های آنلاین می‌تواند به ایجاد آگاهی در مورد یک پروژه خاص کمک کند. افرادی مانند افراد مسن که گاهی اوقات رسیدن به مکان را از نظر فیزیکی دشوار می دانند نیز از چنین جلساتی بهره مند می شوند و می توانند به همان اندازه مشارکت داشته باشند. برنامه‌های نرم‌افزاری را می‌توان برای جمع‌آوری بازخوردها و رتبه‌بندی‌های افراد از آسایش و محیط امن خانه‌شان توسعه داد.
گام های اصلی در اجرای طراحی برای Sitabuldi، Nagpur به دقت برنامه ریزی شده بود تا جامعه محلی را در هر مرحله مشارکت دهد. کاربران دست اول، صرف نظر از سنشان، مشارکت در آگاهی و حساسیت موضوع، مشارکت پیش از طراحی و اجرا، یا نظارت پس از طراحی، با شرکت در بازی های خیابانی، مسابقات پوستر، جلسات عمومی، سهم قابل توجهی دارند. کشتزارها، گسترش آگاهی از طریق رسانه های اجتماعی، ارائه بازخوردها و نظرات ارزشمند و غیره.
نویسنده:
بینا بهاتیا طراح و معمار شهری است. همچنین، بنیانگذار یک شرکت مشترک معماری، The Blank Slate، بمبئی، کارشناسی ارشد خود را در معماری و طراحی شهری از دانشگاه کلمبیا، نیویورک به پایان رساند و در آنجا بورسیه Kinne را برای پروژه تحقیقاتی در حال انجام خود در مورد بازارهای غیررسمی دریافت کرد. به عنوان فضاهای عمومی در مکزیکوسیتی. او به هر پروژه به عنوان یک ابزار مکان سازی تعبیه شده در بافت شهری و مسئول قلمرو عمومی و سرزندگی شهر نگاه می کند.
ساگاریکا نامبیار یک معمار با علاقه شدید به شهرسازی و طراحی گرافیک است. ایجاد طرح هایی که شامل فضاهایی است که احساسات را برمی انگیزد، حس کنجکاوی را برمی انگیزد و زندگی روزمره مردم را بهبود می بخشد، چیزی است که او در هر پروژه ای که روی آن کار می کند تلاش می کند تا آن را هدف قرار دهد.
برنامه: شهرسازی تاکتیکی
ناشر: مخزن برنامه ریزی
سال: ۲۰۲۱