اگرچه جمعیت جهان به سرعت در حال گسترش است، اما تنها مقدار محدودی زمین وجود دارد که می تواند آن را حفظ کند. در واقع اندازه آن روز به روز کوچکتر می شود. تهدید جدید محیط زیست شهرنشینی است. با وجود تجاوز عمدی به مناطق طبیعی، انسان ها هنوز در تلاش هستند تا شرایط زندگی مناسب را برای همه فراهم کنند. شهرنشینی هوشمند یا برنامه ریزی رشد شهری به گونه ای که امکان اسکان افراد بیشتری را در فضای کوچکتر فراهم کند، اکنون بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد. GIS در حال حاضر به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه عملاً در تمام جنبه های زندگی بشر حضور دارد. چگونه ممکن است در چنین شرایطی جادوی GIS از قلمرو زندگی روزمره فرار کند؟ برنامه ریزان می توانند با استفاده از GIS در برنامه ریزی شهری، مرزهای شهرنشینی را گسترش دهند.
استفاده از GIS برای برنامه ریزی شهرها
GIS ابزارهای مورد نیاز برای طراحی و نقشه برداری از محله ها و شهرهای خود را در اختیار برنامه ریزان، نقشه برداران و مهندسان قرار می دهد. تجسم، تحلیل فضایی و مدل سازی فضایی پرکاربردترین توابع GIS در برنامه ریزی هستند. GIS می تواند به ذخیره، دستکاری و تجزیه و تحلیل داده های فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی یک شهر کمک کند. سپس برنامه ریزان می توانند از توابع پرس و جو فضایی و نقشه برداری استفاده کنند GIS برای تحلیل وضعیت موجود در شهر. از طریق تجزیه و تحلیل همپوشانی نقشه، GIS می‌تواند به شناسایی مناطق دارای تضاد توسعه زمین با محیط‌زیست با همپوشانی توسعه زمین موجود بر روی نقشه‌های تناسب زمین کمک کند.
با استفاده از ویژگی نقشه برداری چند لایه از GISکمیته برنامه ریزی شهرداری می تواند چیزهای مختلفی را تجسم کند، به عنوان مثال، زمین های کشاورزی برتر، آب های سطحی، فراوانی سیلاب ها و زمین های بسیار فرسایش پذیر. این اطلاعات منجر به تصمیم گیری های آگاهانه مانند اجتناب از توسعه مناطق با فراوانی سیل می شود، زیرا این مناطق به احتمال زیاد ساکنان را جذب نمی کنند. هنگام انجام ارزیابی امکان سنجی یک مکان برای یک هدف خاص، مانند تعیین اینکه آیا یک سایت برای ساخت یک پل یا سد مناسب است یا خیر. GIS می تواند کمک بزرگی باشد. GIS می تواند برای انجام مطالعات امکان سنجی برای سازه های کوچکتر مانند مدارس و بیمارستان ها استفاده شود. همچنین می توان از آن برای تعیین اینکه آیا مکانی برای تصفیه و دفع زباله مناسب است یا خیر، استفاده کرد. علاوه بر این، GIS به تشخیص تغییرات در رفتار یا ویژگی های جغرافیایی یک سرزمین در یک دوره زمانی معین کمک می کند. متخصصان ممکن است با استفاده از این اطلاعات به طور موثر برنامه ریزی کنند و تصمیمات آگاهانه ای در مورد وضعیت رشد یک منطقه بگیرند. برنامه ریزان استفاده می کنند GIS برای هموار ساختن پیشرفت مشارکت عمومی و ورودی های جامعه در حالی که چشم اندازی برای جامعه ایجاد می کنند که کیفیت زندگی را برای همه شهروندان افزایش می دهد.
کاربرد GIS برای برنامه ریزان شهری
استفاده از GIS در برنامه ریزی شهری مزایای بی شماری دارد، اما در اینجا به چند مورد مهم اشاره می کنیم.
۱٫ نقشه برداری بهبود یافته
از آنجایی که همه نقشه ها و داده های یک منطقه را می توان در یک مکان مرکزی نگهداری کرد، GIS می تواند اعتبار نقشه را افزایش دهد (نقشه چقدر فعلی است)، اثربخشی نقشه برداری موضوعی را افزایش دهد و هزینه های ذخیره سازی داده ها را کاهش دهد.
۲٫ افزایش دسترسی به اطلاعات حیاتی
دسکتاپ GIS فرآیند جمع آوری، سازماندهی و بازیابی اطلاعات از طیف وسیعی از منابع را ساده می کند. مشابه GIS سنتی، GIS مبتنی بر ابر این مزیت را فراهم می‌کند و در عین حال مشاهده داده‌ها را از هر دستگاه تلفن همراه ممکن می‌سازد.
۳٫ ارتباطات بهبود یافته
کارمندان مجبور نیستند وقت خود را برای جستجوی اطلاعات در بخش‌ها یا بررسی انبوهی از مدارک تلف کنند، زمانی که فقط می‌توانند وارد پایگاه داده مرکزی شوند که تمام داده‌های شرکت را ذخیره و سازماندهی می‌کند.
۴٫ افزایش کیفیت و کارایی خدمات عمومی
به منظور تسهیل ارتباط بین سازمان های دولتی و عموم مردم، از GIS می توان برای ساخت پورتالی استفاده کرد که در دسترس عموم مردم باشد. اطلاعات ممکن است به سرعت بین پرسنل دولتی منتشر شود و مردم می توانند داده های مورد نیاز خود را به دست آورند.
۵٫ افزایش حمایت از تصمیم گیری استراتژیک
برنامه‌ریزان می‌توانند سریع‌تر به طیف گسترده‌تری از اطلاعات جغرافیایی حیاتی دسترسی داشته باشند و استراتژی‌های آگاهانه‌تری را به‌طور مؤثرتری توسعه دهند. علاوه بر این، آنها می‌توانند طیف گسترده‌تری از سناریوهای «چه می‌شد» را در نظر بگیرند، که به آنها کمک می‌کند تا برنامه‌های بلندمدتی قوی‌تر و موفق‌تر توسعه دهند.
کاربرد GIS در برنامه ریزی شهری
در اینجا به برخی از کاربردهای عملی GIS در برنامه ریزی شهری اشاره می کنیم.
۱٫ موجودی منابع
جمع آوری اطلاعات کاربری زمین و محیط زیست در برنامه ریزی شهری ضروری است. این معمولاً یک تمرین وقت‌گیر است زیرا انسان آن را به صورت دستی انجام می‌دهد و حتی وقتی در رایانه انجام می‌شود، به سرعت خسته می‌شود زیرا باید داده‌ها را به صورت دستی وارد کند. استفاده از اطلاعات جغرافیایی همراه با سنجش از دور به جمع آوری به موقع اطلاعات محیطی و کاربری زمین کمک می کند. در مناطق شهری، تصاویر سنجش از دور در حال تبدیل شدن به یک منبع ضروری برای دریافت اطلاعات سه بعدی برای مناطق شهری هستند. استفاده از زمین و هرگونه تغییری که ممکن است در مناطق شهری رخ دهد با استفاده از تکنیک های فوق تشخیص داده می شود.
۲٫ ایجاد نقشه ها و نقشه های کاربری زمین
نقشه های کاربری زمین آینده به عنوان راهنمای جامعه برای زیرساخت های آینده، طرح های ساخت و ساز و فضاهای عمومی عمل می کند. این نقشه‌ها کمک می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که برنامه‌ریزی شهری یک شهر برای حفاظت از محیط زیست، آلودگی، کاهش مسائل حمل‌ونقل و محدود کردن پراکندگی شهری به حساب می‌آید.
با GIS، برنامه ریزان شهری می توانند به سرعت نقشه های شهر را به شکل امروزی ایجاد کنند و سپس از تکنیک های مختلف مدل سازی و داده های پیش بینی برای کشف سناریوهای آینده استفاده کنند. در حالت ایده‌آل از این تمرین برای ایجاد نقشه کاربری زمین در آینده استفاده کنید که متفکرانه، پایدار و صحیح باشد.
۳٫ برنامه ریزی برنامه های کاربردی
GIS می تواند به دولت و کسب و کارها در پردازش و سازماندهی برنامه های کاربردی برنامه ریزی کمک کند.
بسیاری از پورتال های GIS را می توان در معرض دید عموم قرار داد، به این معنی که شهروندان می توانند به داده هایی مانند خطوط کلی بسته ها و اطلاعات، مرزهای شهرستان/منطقه و منطقه بندی منطقه دسترسی داشته باشند. با دسترسی گسترده تر اطلاعات حیاتی به همه، منابع دولتی (که ممکن است صرف این درخواست ها و یافتن داده ها شده باشد) می توانند در جاهای دیگر مورد استفاده قرار گیرند.
علاوه بر این، با تمام برنامه های کاربردی ذخیره شده در یک پایگاه داده مرکزی، سازماندهی، پردازش و ردیابی وضعیت بسیار ساده تر می شود.
۴٫ تجزیه و تحلیل داده های اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی
ایجاد نقشه های کاربری زمین در آینده باید چندین سناریو زیست محیطی را در نظر بگیرد و همچنین تقاضای آینده برای منابع زمین را پروژه کند. مدل سازی باید شامل داده های جمعیت، فعالیت های اقتصادی و توزیع مکانی باشد.
۵٫ تجزیه و تحلیل تناسب زمین/انتخاب مکان
برنامه ریزان شهری می توانند تجزیه و تحلیل تناسب زمین را انجام دهند، مرحله ای مهم در انتخاب مکان، با استفاده از ابزارهای GIS مانند پوشش نقشه. برنامه ریزان شهری می توانند مناطق حساس زیست محیطی را با کمک سنجش از دور، پرس و جوهای فضایی و تجزیه و تحلیل داده های محیطی شناسایی کنند. آنها می توانند مناطقی را که توسعه بالقوه در آن با محیط زیست در تضاد است، با قرار دادن توسعه زمین موجود بر روی نقشه های تناسب زمین، شناسایی کنند.
۶٫ اندازه گیری اتصال
توابع ژئوپردازش GIS مانند پوشش نقشه، بافر و تحلیل فضایی به برنامه ریزان شهری کمک می کند تا اندازه گیری اتصال را انجام دهند.
اتصال به آسانی پیاده روی یا دوچرخه سواری در یک شهر معین اشاره دارد. یک منطقه بسیار متصل به ساکنانش گزینه های متعددی برای رسیدن سریع از A به B می دهد.
۷٫ ارزیابی تاثیر
ارزیابی اثرات زیست محیطی می تواند برای ارزیابی اثرات بالقوه توسعه شهری بر محیط زیست انجام شود. اگر مشکلاتی پیدا شد، برنامه‌ریز شهری می‌تواند راه‌هایی را برای کاهش یا کاهش پیامدهای منفی توصیه کند.
۸٫ ارزیابی، نظارت و بازخورد
ابزارهای GIS می توانند به ارزیابی نقشه ساختمان، نظارت بر پروژه پس از اتمام، و حتی جمع آوری بازخورد برای کمک به بهبود کمک کنند.
همراه با سنجش از دور، GIS می تواند به برنامه ریزان کمک کند تا ردیابی کنند که آیا توسعه از طرح کاربری اراضی منطقه پیروی می کند یا خیر. همچنین می‌تواند به آنها کمک کند تا تأثیر را ارزیابی کنند و در صورت لزوم تنظیمات را پیشنهاد کنند.
GIS برنامه ریزان شهری را قادر می سازد تا شهرها و شهرهایی را که در آن زندگی می کنیم ایجاد کنند، برای آینده برنامه ریزی کنند و با جابجایی جمعیت محلی تنظیماتی را انجام دهند. GIS یک ابزار مهم و کاربردی است که برای بسیاری در هنگام برنامه ریزی شهری کارآمد بسیار ارزشمند شده است.
آزمایشگاه طراحی شهری
درباره نویسنده
این اکانت مدیریت آزمایشگاه طراحی شهری است. این حساب مقالات نوشته شده توسط اعضای تیم، مشارکت های نویسندگان مهمان و سایر موارد ارسالی گاه به گاه را منتشر می کند. لطفا در صورت داشتن هرگونه سوال یا نظر با ما تماس بگیرید.
