کپنهاگ “طرح انگشت” (Fingerplanen) 1947 دفتر برنامه ریزی منطقه ای (۱۹۴۷، تجدید چاپ ۱۹۹۳) پیش نویس طرح پیشنهادی برای طرح منطقه ای برای کپنهاگ بزرگ (کپنهاگ: دفتر برنامه ریزی منطقه ای)

چرا من ازش خوشم میاد…

این “طرح” هم تصویر قدرتمند و هم پیشنهاد رویایی است. در دهه های اخیر، ما تا حد قابل توجهی هنر انتقال چشم انداز برنامه ریزی و طراحی شهری را به عموم مردم از دست داده ایم. این طرح یک تصویر بسیار چشمگیر و ساده ارائه می دهد. آن تصویر جلد به تنهایی خاطره انگیز است (و نسبتاً دقیق): معادل نقشه شماتیک ساده و موثر فرانک پیک است. در بریتانیا، در طول جنگ جهانی دوم و بلافاصله پس از آن، ده‌ها طرح «مشاوره» یا «طرح کلی» با تصاویر متعدد (نقشه‌ها، نمودارها، عکس‌ها، طراحی‌ها، حتی نقاشی‌ها) اما مشخصات طرح‌های توسعه پس از شهر ۱۹۴۷ را تولید کردیم. و قانون برنامه‌ریزی کشور، به زودی ما را به سمت برنامه‌های متن سنگین‌تری سوق داد. اینها ممکن است مملو از ایده های مبتنی بر شواهد و مرتبط باشند، اما مطمئناً به راحتی در اختیار خواننده عادی قرار نمی گیرند.

ممکن است فراموش کنیم که همه از آگاهی فضایی به خوبی توسعه یافته برخوردار نیستند (افزایش استفاده از satnav به تنهایی ممکن است این را به ما بگوید!). خواندن و تفسیر نقشه ها و مقیاس درک، مهارت های آموخته شده هستند نه دانش ذاتی. ارتباط متن با مکان های واقعی روی زمین، و اینکه چگونه ممکن است در طول زمان تغییر کنند، به همان اندازه مشکل ساز است. بنابراین طرحی که بتواند با گرافیک ساده توجه عموم را به خود جلب کند و دهه ها در حافظه جمعی بماند، ذاتاً دوست داشتنی است.

انگشتان دراز، سکونتگاه در هم تنیده و روستای باز، رابطه ای پایدار و مؤثر بین شهری، حومه شهری و روستایی را شکل داده است. بسیاری از جاهای دیگر را تحت تأثیر قرار داده است تا به ویژگی هایی مانند گوه های سبز به جای کمربند سبز فکر کنند.

چه چیزی از آن یاد گرفت

این طرح دو درس برای ما دارد: البته اول اینکه ما را به برقراری ارتباط واضح‌تر و شاید ساده‌تر سوق دهد، پیام‌های پیچیده‌ای که حرفه‌های ما از انبوه شواهدی که جمع‌آوری و تحلیل می‌کنیم تولید می‌کنند. این نشان می‌دهد که گرافیک مؤثر نیازی نیست غنی از داده و پیچیده باشد. در این پرتو، ما همچنین ممکن است در استفاده موثر خود از فناوری‌های جدید تجدید نظر کنیم: باید از فرصتی که گرافیک و رسانه‌های ارتباطی با فناوری پیشرفته در اختیار ما قرار می‌دهد استفاده کنیم، اما ارتباطات خود را بیش از حد پیچیده نکنیم. به هر حال، بسیاری از ما، اگر نه فن هراس هستیم، حداقل با جدیدترین گجت‌ها کاملاً راحت نیستیم.

درس دوم قدرت پایدار یک برنامه است. طرح انگشت هنوز یک بخش اساسی از برنامه ریزی کپنهاگ است که به طور منظم بررسی و به روز می شود. وقتی نسل بعدی آب حمام را تغییر می دهد، نباید ایده های قدرتمند یک نسل را دور بریزیم. یک طرح ساده که به طور مؤثری ابلاغ شود، می تواند به شرایط و نیازهای در حال تغییر پاسخ دهد. در این مورد، اکنون با توسعه Orestadt، و پل Oresund به سوئد و مالمو به طور خاص، انگشت ششم را داریم. این طرح اشکال جدیدی از رشد، توسعه ترانزیت محور و دیگر آرزوهای توسعه پایدار و شکل شهری را در خود جای می دهد. مطمئناً طراحی و برنامه ریزی مؤثر باید به این هدف باشد. نزدیک به هفت دهه نفوذ باید مقرون به صرفه باشد.

اطلاعات مربوط به پیش نویس ویرایش کنونی در این آدرس موجود است: https://erhvervsstyrelsen.dk/ fingerplanrevision-20162017