به ریاست اسکات الیوت آدامز، سه سخنران از پیشینه های مختلف نظرات خود را در مورد آنچه که شخصیت و ویژگی محلی یک مکان را مشخص می کند، بیان کردند تا طراحی بهتر را راهنمایی کنند. چاک ولف، یک وکیل سابق از ایالات متحده، با ذکر نمونه هایی از نوشته خود، سه گانه زمینه ای را پیشنهاد کرد: فرهنگ شهرهای پایدار، شهرنشینی بدون تلاش، و تجسم شهری بهتر. از نظر او شهرها دائماً در حال تغییر هستند و شخصیت‌ها و نحوه ارزیابی آنها نیز تغییر می‌کنند. اینها مفهوم اصالت را به چالش می کشند.

جان کوپر (دانشگاه آکسفورد بروکس) توضیح داد که چگونه می توان شخصیت خیابان ها را بسته به بافت بصری آنها اندازه گیری کرد. این می تواند مبنای اقداماتی برای گنجاندن در یک کد طراحی برای درک کل ترکیبی باشد که DNA یک مکان را منعکس می کند. او ویدئویی از ابزاری که برای این منظور ساخته بود را به نمایش گذاشت. هدف آن اندازه‌گیری تغییر بافت بصری و درجه تنوع بود، اما تصور یکنواختی بود و مخاطبان از مفید بودن این تحلیل بافت بصری دیجیتال نسبتاً پیچیده و دقیق متقاعد نشدند. به نظر می رسید که توافق بر این است که چنین ابزارهای رایانه ای نمی توانند جایگزین الهام گرفتن و سرنخ های طراحی از بازدیدهای سایت شوند.

راب کوان روش PlaceCheck خود را برای طراحی ها ترجیح می دهد: پرسیدن سه سوال در طول بازدید از سایت و شنیدن آنچه مردم دوست دارند، دوست ندارند و می خواهند در یک مکان تغییر دهند، سرنخ های زیادی به طراحان می دهد. این موضوع این موضوع را مطرح می‌کند که آیا قضاوت یک طراح، توسعه‌دهنده یا سیاستمدار حرفه‌ای ارزشمندتر از قضاوت یک ساکن محلی است. همچنین مکان‌ها نه تنها از بافت فیزیکی، بلکه از بسیاری موارد دیگر، از جمله رویدادهای فرهنگی، ساخته شده بودند.

بحث زیر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چه چیزی ویژگی و متمایز بودن مکان را تشکیل می‌دهد و اینکه آیا آنها به دلیل مصالح، معماری، تاریخ، فرهنگ یا مردم هستند یا برای دستیابی به اجماع یا حتی به دنبال آن بیش از حد ذهنی هستند. راب کوان آنها را به عنوان مصالحه ای بین ذهنیت مبتنی بر ارزش های خود و سرنخ های عینی که می توان آنها را شناسایی کرد و در طراحی آینده مورد توجه قرار داد، تصور کرد. با این وجود، حتی اینها نیز می توانند در مورد چگونگی و زمان قضاوت یا ارزش گذاری نسبی باشند. معماری بستگی به زمان ساخت دارد اما سلیقه نسبت به سبک معماری تغییر می کند. ولف قضاوت اخلاقی تری را در مخالفت با سوبژکتیویته با انصاف جمعی انتخاب کرد، در حالی که کوپر بر ویژگی های جهانی کیفیت فضا، قابل اندازه گیری عینی و مشترک در سطح جهانی اصرار داشت.

این رویداد با یک مسابقه شگفت‌انگیز توسط رابرت هاکسفورد به پایان رسید، که از همه خواست تا با استفاده از ویژگی‌های مناظر شهری در عکس‌ها، حدس بزنند. جالب اینجاست که در بسیاری از موارد چشم انداز سرنخ های بیشتری نسبت به ویژگی محیط ساخته شده به دست می دهد. حتی چالش برانگیزتر این بود که حدس بزنیم که عکس های دهه ۱۹۵۰ کجا گرفته شده اند – راهی عالی برای مقابله با ماهیت مکان.

جودیت رایسر، محقق، روزنامه نگار، نویسنده و مشاور امور شهری در Fundacion Metropoli، مادرید