یافتن زمینه مشترک: Land Trusts و CLTs در حال بررسی همکاری های جدید هستند
مناستیو روزنبرگ در سه دهه رهبری خود در Scenic Hudson Land Trust، امواجی از مردم را دید که پس از رویدادهای مهم از شهرها به دره هادسون نقل مکان کردند: ۱۱ سپتامبر، طوفان های سندی و ایرن، حتی عروسی چلسی کلینتون در راین بک. بنابراین هنگامی که موج دیگری در طول کووید-۱۹ وارد شد، بخشی از مهاجرت بزرگ کارکنان اداری شهری به مناطق روستایی آمریکا، دقیقاً جدید نبود.
اما این بار، اوضاع در دره هادسون، که در امتداد رودخانه هادسون از شهر نیویورک تا آلبانی قرار دارد، متفاوت بود. قیمت زمین و املاک و مستغلات به دلیل هجوم ساکنان جدید و فشارهای گسترده تر بازار، سر به فلک کشیده بود. در شهرها و روستاهای منطقه، اعیانی‌سازی مناطقی را آغاز کرده بود که مدت‌ها توسط سرمایه‌گذاری‌زدایی مخدوش شده بود، ساکنان کم‌درآمد را آواره کرده بود، تهدیدی برای جوامع سیاهپوست و قهوه‌ای به‌حساب می‌آمد و حفظ و ایجاد مسکن ارزان‌قیمت را دشوار می‌کرد.
روزنبرگ می‌گوید این «فشار شدید بر روی زمین» کار حفاظت را نیز سخت‌تر می‌کرد. فقط یک دهه قبل از آن، اراضی تراست می توانستند سه یا چهار قطعه زمین را به راحتی جمع آوری کنند تا یک منطقه حفاظت شده به هم پیوسته ایجاد کنند که به حفظ زیستگاه حیات وحش و ایجاد انعطاف پذیری آب و هوا کمک کند. اکنون ۱۰ یا ۱۲ خرید برای جمع آوری سطح قابل مقایسه ای از سطح زمین لازم است، و گروه های حفاظتی اغلب بیشتر از آنها پیشنهاد می کردند. در حالی که آنها با خریداران خارجی برای زمین رقابت می‌کردند، سازمان‌های حفاظت و مسکن منطقه با چالش‌های مشابهی مواجه شدند و برخی شروع به تعجب کردند که آیا می‌توانند با همکاری یکدیگر کارهای بیشتری انجام دهند. در همان زمان، برخی از سازمان‌های حفاظت از محیط زیست که عمدتاً توسط جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است، در حال بررسی این بودند که چگونه می‌توانند به عدالت نژادی، سلامت عمومی و برابری آب و هوا به عنوان بخشی از یک نوع جامعه‌محورتر حفاظت از زمین رسیدگی کنند. اما به نظر می‌رسید که گروه‌های مسکن و حفاظت نیز در جهان‌های موازی با مأموریت‌ها، اهداف، مدل‌های تأمین مالی و ساختارهای حکومتی متفاوت وجود داشته باشند.
با این حال، روزنبرگ پتانسیل را دید. وقتی بازنشسته شد هادسون خوش منظره در سال ۲۰۲۱، او با ربکا گیلمن کریمینز، بومی دره هادسون و متخصص مسکن مقرون به صرفه در شهر نیویورک، برای تشکیل جلسه ای همکاری کرد. گروه کاری پنج سازمان حفاظتی زمین و پنج سازمان مسکن مقرون به صرفه در منطقه. گروه ها شروع به یادگیری در مورد کار یکدیگر کردند، شناسایی محل تلاقی آن کار و نقشه برداری از مکان های احتمالی که ممکن است در آن شریک شوند. آنها داده های سرشماری، تنوع زیستی و آب و هوا را با دانش خود در مورد مقامات محلی، سیاست های برنامه ریزی و مقررات استفاده از زمین ترکیب کردند. روزنبرگ گفت: جوامع سالم باید هم فضای باز و هم مسکن مقرون به صرفه داشته باشند. آنها نباید متقابل یا در تقابل با یکدیگر دیده شوند.»
همانطور که قیمت املاک و مستغلات افزایش می یابد، آب و هوا از هم می پاشد و آمریکا تحت یک محاسبه نژادی قرار می گیرد، گروه های حفاظت و مسکن مقرون به صرفه شروع به کشف چگونگی همکاری با یکدیگر می کنند. در سال ۲۰۲۲، موسسه لینکلن متخصصان و مدافعان، از جمله روزنبرگ و کریمینز را گرد هم آورد تا در مورد پتانسیل همکاری توسط تراست های زمین های حفاظت شده و تراست های زمین های اجتماعی بحث کنند. از طریق یک سری گفتگوهای مجازی و حضوری با پشتیبانی بنیاد ۱۷۷۲شرکت کنندگان از گروه های ملی، منطقه ای و محلی موانعی را که بر سر راه مشارکت قرار گرفته اند و فرصت های پیش رو را بررسی کردند.
نگرانی های مشترک، ریشه های جدا
اولین تراست حفاظتی زمین در آمریکا، The Trustees of Reservations، در اواخر دهه ۱۸۰۰ توسط معمار منظر، چارلز الیوت، که پدرش رئیس هاروارد بود، طراحی شد. الیوت شهرهای کشور را در حال زرد شدن با آلودگی صنعتی دید و فضای باز و سبز وحشی را در هر شهر و شهرکی متصور شد. دولت فعال شد متولیان برای شروع به دست آوردن و حفاظت از زمین در سال ۱۸۹۱٫ امروز، آمریکا دارای ۱۲۸۱ تراست زمین است که بیش از ۶۱ میلیون هکتار را محافظت کرده است. تراست های زمین که عمدتاً در مناطق روستایی و حومه شهر فعالیت می کنند و اغلب توسط داوطلبان اداره می شوند، از زیستگاه های حیات وحش، اکوسیستم های حیاتی، و مکان های طبیعی، تاریخی و فرهنگی با خرید و مدیریت قطعات به طور کامل یا با برگزاری حق ارتفاق حفاظتی محافظت می کنند – موافقت نامه های قانونی داوطلبانه با مالکان که توسعه را محدود می کند. و سایر کاربردهای تعریف شده در یک ملک.
در مقابل، تراست های زمینی جامعه (CLTs)، شروع های جدیدتری دارند. در سال ۱۹۶۹، گروهی از فعالان حقوق مدنی به رهبری چارلز شرود برای ایجاد ثروت و قدرت جمعی در میان کشاورزان سیاه پوست در جنوب غربی جورجیا اقدام کردند. انها ساختند جوامع جدید، تعهدی که مالکیت اجتماعی زمین را با مالکیت خانه فردی ترکیب کرد و به عنوان الگویی برای CLT های امروزی عمل کرد. این سازمان در سال ۱۹۸۵ پس از اینکه اقدامات تبعیض آمیز USDA آن را از کمک های مالی و کمک های مهم در پی خشکسالی ویرانگر محروم کرد، مجبور شد زمین خود را سلب کند. اما همچنان به عنوان یک سازمان آموزشی فعالیت می کند و جنبشی را برانگیخت: امروز بیش از ۳۰۰ CLT در کشور وجود دارد. CLT ها هنوز به سمت خدمت به جوامع به حاشیه رانده شده گرایش دارند و معمولاً مالک زمین هستند و در عین حال به افراد این فرصت را می دهند که خانه ها و مشاغل را در بالا داشته باشند. با وجود منشأ روستایی، اکثر CLT ها اکنون بر روی ارائه مسکن دائمی مقرون به صرفه در محیط های شهری تمرکز می کنند.
همانطور که کتی میشلز و دیوید هندین در یک مقاله توصیف می کنند، این ریشه های متمایز به مجموعه ای از تفاوت ها منجر شده است. کاغذ کار برای گردهمایی موسسه لینکلن آماده شد. تراست های زمین تمایل دارند بر حوزه های انتخابیه ثروتمندتر، سفیدپوست تر و روستایی تر تمرکز کنند و توسط آن ها هدایت شوند، در حالی که CLT ها اغلب برای افراد رنگین پوست طراحی و اداره می شوند. منابع در دسترس گروه ها نیز متفاوت است.
هندین و میشلز می نویسند: «در مقایسه با CLT، تراست های زمین ممکن است سازمان های ثروتمندتری با دسترسی بیشتر به قدرت سیاسی و منابع مالی باشند. از آنجایی که هر دو گروه برای انجام ماموریت خود به زمین نیاز دارند، آنها می افزایند، “برخی از مراکز حفاظت محلی و اراضی محلی تجربیات منفی با یکدیگر داشته اند و ممکن است دیگری را به عنوان رقیب ببینند.”
اما این شروع به تغییر کرده است. بث سورس، معاون رشد بخش در گفت: “ما شروع به دیدن برخی از تراست های زمین های حفاظت شده و CLTs واقعاً در تلاش برای کشف نحوه همکاری با یکدیگر هستیم.” شبکه راه حل های زمینی، یک سازمان غیرانتفاعی ملی که راه حل های مسکن مقرون به صرفه را ترویج می کند و از شبکه ای از CLT ها رشد کرده است. سورس که در گردهمایی مؤسسه لینکلن شرکت کرد، می‌گوید: از آنجایی که شهرها متاستاز می‌دهند و بسته‌های مقرون‌به‌صرفه کمیاب می‌شوند، سازمان‌های حفاظت و مسکن مقرون‌به‌صرفه شروع به دیدن تفاوت‌هایشان کرده‌اند، می‌گوید: «ما یک هدف مشترک داریم که یک مکان واقعاً سالم و قابل زندگی است. شاید به جای اینکه همه به صورت جداگانه تلاش کنند زمین را به دست آورند، بتوانیم با هم کار کنیم تا چگونگی انجام این کار را به گونه ای انجام دهیم که جامعه ما را سبز کند.”
فارست کینگ کورتس، مدیر حفاظت جامعه محور در مرکز حفاظت از زمین، گفت: مراکز نگهداری زمین در سراسر کشور “مزایای زیادی برای محیط زیست، زندگی و رفاه مردم فراهم می کنند.” اتحاد اعتماد زمین (LTA)، یک ائتلاف ملی از تراست های حفاظت شده زمین. LTA King-Cortes را – که در گردهمایی مؤسسه لینکلن نیز شرکت کرد – استخدام کرد تا تلاش های خود را برای قرار دادن مردم در مرکز کار حفاظت از محیط زیست رهبری کند و او “فرصت بیشتری برای گفتگو با جنبش های دیگر مانند جنبش مسکن ارزان قیمت” می بیند.
با ادامه این گفتگوها، شرکت کنندگان بسیاری از اشکال احتمالی همکاری را شناسایی می کنند، از تبادل ایده ها و اطلاعات گرفته تا تلاش مشترک برای اصلاح سیاست. در برخی موارد، گروه ها در حال انجام اقدامات در صحنه هستند. در اوهایو، حفاظت از زمین های ذخیره شده غربیکه مدت‌ها با بانک‌های زمین محلی برای به دست آوردن املاک برای فضای سبز عمومی کار کرده است، شروع به همکاری با CLTs در برنامه‌ریزی مشترک تحت رهبری جامعه کرده است که شامل مسکن ارزان قیمت می‌شود. در جزیره کویر کوه در مین، جایی که محدودیت ها و هزینه های مسکن باعث می شود ۵۴ درصد از کارگران خارج از جزیره زندگی کنند. تراست مسکن جزیره، یک CLT، در حال همکاری با تراست میراث ساحلی مین در زمینی به مساحت ۶۰ هکتار پروژه که حفاظت از تالاب را با توسعه مسکن نیروی کار مقرون به صرفه ترکیب می کند. و در حومه سیاتل که به سرعت در حال توسعه است و عمدتاً سیاهپوست هستند هومستاد جامعه زمین اعتماد و به رهبری جامعه ائتلاف Skyway برای محافظت از مقرون به صرفه بودن و فضای سبز شریک هستند زیرا آنها از اصیل سازی جلوگیری می کنند.
مدل مشارکتی در آتن، جورجیا
در حالی که حامیان حفاظت و مسکن مقرون به صرفه فرصت‌های همکاری را کشف می‌کنند، می‌توانند از سازمان‌هایی که هر دو هدف را در مأموریت خود قرار داده‌اند، بیاموزند. را آتن لند تراست بسیاری آن را نور درخشان در تقاطع این دنیاها می دانند.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، نانسی استانگل و اسکایپر استیپ ماس در حال ایجاد یک جامعه عمدی روستایی، کنی ریج، در ۱۳۲ هکتار در آتن-کلارک کانتی، جورجیا – حدود ۲۰۰ مایلی شمال آلبانی، جایی که جنبش CLT متولد شد، بودند. طرح این بود که Kenney Ridge شامل زمین های خصوصی برای صاحبان خانه، یک خانه مزرعه و باغ های محلی و فضای باز مشترک و حفاظت شده باشد. اما همانطور که آنها توسعه را طرح ریزی کردند، متوجه شدند که کنار گذاشتن زمین بیشتر برای حفاظت، زمین های خصوصی را نیز گران تر می کند، زیرا هزینه های ساخت جاده ها، خطوط آب و خطوط فاضلاب بین قطعات تقسیم می شود و حفاظت بیشتر به میزان کمتری انجام می شود. تعداد زیادی – و مالکان کمتری برای تحمل هزینه ها. هدر بنهام، مدیر اجرایی آتن لند تراست، گفت: «آنها این تنش بین توسعه از نوع محیطی و مقرون به صرفه بودن را می دیدند. و برخی از دوستان آنها را قیمت گذاری می کرد.
تقریباً در همین زمان، استنگل بچه هایش را به باغ وحش آتلانتا می برد که ماشینش خراب شد. زنی جلوتر آمد و به او پیشنهاد داد که استنگل را به دفترش ببرد، جایی که بتواند از تلفن استفاده کند. این زن در یک تراست زمین اجتماعی به نام Cabbagetown Revitalization and Future Trust کار می کرد. پس از مطالعه مدل CLT، Stangle و StipeMaas تصمیم گرفتند سازمانی را ایجاد کنند که هم به عنوان یک تراست زمین و هم به عنوان CLT عمل کند و آتن لند تراست متولد شد.
در چند سال اول، آتن لند تراست بیشتر به عنوان یک تراست حفاظتی زمین عمل می کرد. سپس در سال ۱۹۹۹، یکی از اعضای هیئت مدیره آن یک زمین خالی را در محله تاریخی سیاه پوستان آتن خرید و آن را به گروه اهدا کرد. دولت محلی کمک هزینه مسکن مقرون به صرفه ارائه کرد و سازمان اولین خانه خود را ساخت.
دو بال سازمان به رشد خود ادامه دادند – این اعتماد بیش از ۲۰۶۹۵ هکتار حق ارتفاق حفاظتی را در اختیار داشت، از مزارع خارج از آتن گرفته تا مزارع کاج و کوه‌ها در شمال جورجیا، و خانه‌هایی را در داخل شهر ساخت و بازسازی کرد – اما آنها عملاً مجزا باقی ماندند. . بنهام گفت: «در اصل، وقتی تلفن را پاسخ دادیم، کاملاً مشخص بود که آیا کسی برای یک چیز تماس می‌گیرد یا آن چیز دیگری. تماس‌گیرندگان معمولاً یا خانواده‌های کم‌درآمد سیاهپوست علاقه‌مند به مسکن بودند، یا کشاورزان سفیدپوستی که می‌خواستند از زمین‌هایی که برای نسل‌ها مالکیت داشتند محافظت کنند.
در اوایل دهه ۲۰۰۰، این رشته های موازی کار شروع به تلاقی کردند. یکی از اعضای هیئت مدیره اشاره کرد که فعالیت مواد مخدر در یک زمین خالی در محله آنها در حال انجام است. آیا اعتماد زمین می تواند آن را به یک باغ اجتماعی تبدیل کند؟
بنهام گفت: «به نظر نمی رسید که وقتی از مزارع محافظت می کنید، باغبانی کنید. “این به یک پروژه تبدیل شد و سپس به رشد خود ادامه داد.” محله های دیگر شروع به تماس برای شروع پروژه های مشابه کردند. این گروه با دانشگاه محلی برای ایجاد شبکه‌ای از باغ‌های اجتماعی و مزرعه‌ای شهری که در آن همسایه‌ها می‌توانند مواد غذایی را برای فروش بکارند و درآمد خود را تکمیل کنند، همکاری کردند. کمک هزینه وزارت کشاورزی ایالات متحده بودجه فراهم کرد و شهر نیز مقداری زمین را ارائه کرد. برای به حداکثر رساندن سود جامعه از زمین، آتن لند تراست شروع به برگزاری کلاس‌های باغبانی و روزهای کاری مزرعه، برنامه‌ریزی جوانان حول محور مهارت‌های کشاورزی، و بازار کشاورزان در یک محله کم‌درآمد سیاه‌پوستان کرد. بنهام می گوید که این فعالیت ها از اهداف آتن لند تراست برای تقویت توسعه اقتصادی و توانمندسازی جامعه حمایت می کند. او می‌گوید: «فرصت اقتصادی پیرامون بازار کشاورزان و توسعه کسب‌وکارهای کوچک، بسته‌ها را به «اکوسیستم و اقتصاد محله» می‌پیوندد.
جایی که حفاظت و عدالت با هم ملاقات می کنند
همانطور که کار شهری آتن لند تراست رشد کرد، رهبران آن شروع به استفاده از یک لنز حقوقی برای کارهای حفاظتی روستایی خود کردند و جمعیت هایی را شناسایی کردند که به دلیل تلاش های قبلی برای حفاظت از زمین های زراعی کمتر از آنها استفاده شده بود. در آوریل ۲۰۲۳، زمین تراست به توافقی برای اولین حق ارتفاق حفاظتی در یک مزرعه متعلق به سیاهان در جورجیا نزدیک بود. در سرتاسر ایالات متحده، ۹۷ درصد مزارع و ۹۴ درصد سطح زیر کشت مزرعه متعلق به کشاورزان سفیدپوست است. بسیاری از مالکان سیاه پوست فاقد عنوان مشخص هستند – میراث قوانین ناعادلانه وراثت دارایی – و قادر به اهدا یا فروش حق ارتفاق در زمین خود نیستند، در حالی که کسانی که برای به دست آوردن مالکیت روشن مبارزه کرده اند ممکن است به طور قابل درک برای امضای هر گونه حقوقی مردد باشند. بنهام اضافه می‌کند که مکانیسم‌های امتیازدهی مورد استفاده توسط سرویس حفاظت از منابع طبیعی USDA برای تعیین اینکه آیا باید یک بسته را حفظ کرد یا نه، به نفع مزارع واقع در خاک‌های کشاورزی برتر است. او خاطرنشان می‌کند: «خب، شگفت‌زده، شگفت‌زده – بیشتر کشاورزان سیاهپوست بیشترین زمین‌های مرغوب را به دست نیاوردند».
بنهام معتقد است که آتن لند تراست توانسته است در هر دو جهان حضور داشته باشد زیرا هدف اساسی آن این است که به جامعه کنترل زمین ها و توسعه را بدهد. او گفت که با اجتناب از چشم انداز تونلی نسبت به مسکن یا حفاظت، تراست و سایر سازمان های مشابه «ممکن است چارچوب، واژگان، شیوه ها و روش های مشارکت بیشتری با جنبش عدالت زیست محیطی نسبت به تراست های حفاظت از زمین داشته باشند.
این در بشردوستی نیز منعکس می‌شود: سرمایه‌گذارانی که به نظر می‌رسند درک می‌کنند که چگونه کار حفاظت و مسکن این تراست همسو می‌شود، کسانی هستند که عدالت زیست‌محیطی خود را مانند «کار پایداری در محله‌های کم‌درآمد» تشخیص می‌دهند.
در برانکس جنوبی، نیویورک، یک تراست زمین محلی که در سال ۲۰۲۰ راه اندازی شد، با مدل ترکیبی مشابهی کار می کند و برای حفظ مقرون به صرفه بودن مسکن و محافظت از فضای باز، از جمله شبکه باغ های محلی محله، کار می کند. تراست زمین و منابع جامعه برانکس جنوبی از کار شرکت توسعه جامعه محلی شکل گرفت ما می مانیمکه در دهه ۱۹۹۰ به عنوان مقاومت مردمی در برابر طرح نوسازی شهری آغاز شد که می توانست جامعه کم درآمد و عمدتا لاتین تبار را جابجا کند. Nos Quedamos که متعهد به “توسعه بدون جابجایی” است – توسعه ای که توسط جامعه هدایت و کنترل می شود – اکنون مجموعه ای از مسکن های مقرون به صرفه دارد. CLT را راه اندازی کرد تا «با ایجاد تعادل در کاربری زمین، مقرون به صرفه بودن، دسترسی به خدمات و فضای باز، پایداری و انعطاف پذیری محیطی، مقیاس و شخصیت جامعه، جامعه ای سالم تر ایجاد و حمایت کند». این یک نهاد متمرکز و متعلق به جامعه طراحی شده است.
جولیا دورانتی مارتینز، که با CLTs در سازمان ملی توسعه جامعه کار می کند LISC و یکی از اعضای هیئت مدیره در شرق هارلم/ال باریو CLT در شهر نیویورک است، توصیه می کند که گفتگوها در مورد همکاری “به گروه هایی که از سازماندهی عدالت زیست محیطی خارج می شوند” موکول شود. در بازار املاک و مستغلات که زمین گران و کمیاب است، گروه‌های مسکن و حفاظت برای خرید قطعات با هم رقابت می‌کنند و پارک‌های جدید اغلب به عنوان منادی نجیب‌سازی در نظر گرفته می‌شوند، پروژه‌های توسعه اجتماعی که این تنش‌ها را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند، با همان هدف اساسی هدایت شده‌اند. او به‌عنوان جنبش عدالت محیطی می‌گوید: اطمینان حاصل می‌کند که «سیاه‌پوستان، بومی‌ها و جوامع رنگین‌پوست واقعاً در نقش تصمیم‌گیری هستند».
دورانتی مارتینز می افزاید که چارچوب CLT ها از لحاظ تاریخی بیشتر با گروه های عدالت زیست محیطی مشترک بوده تا با جنبش حفاظت. او گفت: «آنها این مدل‌های سرپرستی جامعه را نه در تقابل با مسکن ارزان قیمت، بلکه صرفاً به این دلیل که «جامعه سالم» دارای «انواع فضاهای مختلف است: مسکن آبرومند و مقرون به صرفه، فضای تجاری مقرون به صرفه، فضای سبز، و جامعه و فضاهای فرهنگی.»
حرکت رو به جلو
علیرغم ایده های امیدوارکننده برای همکاری و اشتیاق برای این ابتکارات، موانع ایدئولوژیک و فرهنگی همچنان باقی است. میشلز گفت که موفقیت، برای تراست‌های زمین، از لحاظ تاریخی با تعداد هکتارهای حفاظت شده و دلارهای اهرمی سنجیده شده است، اما این اقدامات مرسوم «واقعاً تأثیر کامل» پروژه‌های کوچک‌تر یا پیچیده‌تر را در بر نمی‌گیرد. او خاطرنشان می کند که حفاظت از فضای سبز و ساخت مسکن در پنج هکتار می تواند همان زمان، تلاش و منابعی را ببرد که حفاظت از ۱۰۰۰۰ هکتار روستایی، که به این معنی است که برخی چارچوب های ایدئولوژیک در سمت حفاظت وجود دارد که باید تغییر کنند.
همکاران بالقوه نیز باید هدفمند و متفکرانه پیش بروند. مشارکت معنادار و فراگیر جامعه کلید موفقیت ترکیب مسکن مقرون به صرفه و اهداف فضای باز خواهد بود. کینگ کورتس از LTA می گوید: «حفاظت در مورد ایجاد سهامداران جامعه به عنوان تصمیم گیرندگان در سازمان ما چیزهای زیادی برای یادگیری دارد. علیرغم علاقه فزاینده به گسترش فعالیت جنبش، «بسیاری از ما تا زمانی که تکالیف خود را انجام ندهیم، آماده مشارکت با گروه‌های مسکن مقرون به صرفه نیستیم: تا زمانی که در مورد ریشه‌های جنبش مسکن ارزان‌قیمت بیاموزیم. روابط با جنبش حقوق مدنی.»
با این حال، گروه‌های حفاظتی نیز منابع و تخصص زیادی برای ارائه دارند. شبکه Sorce of Grounded Solutions گفت: برای CLTها، “بزرگترین بازدارنده توانایی مقیاس پذیری دسترسی به زمین و پول است.” مشارکت اغلب به پر کردن این شکاف کمک می کند، و گروه های حفاظت نیز می توانند در این مورد کمک کنند. آنها می توانند برای به دست آوردن یک بسته بزرگتر با هم متحد شوند، که برخی از آن برای حفاظت و برخی از آنها مسکن خواهد بود.
در واقع، این نوع مشارکت می تواند به نفع هر دو بخش باشد. کینگ-کورتز گفت: «همه برای جمع آوری کمک های مالی تلاش می کنند. “همه سعی می کنند از آنچه که داریم بهترین استفاده را ببرند. اما با همکاری یکدیگر روی برنامه ریزی، فکر می کنم هر دو جنبش می توانند کارهای بیشتری انجام دهند و منابع را به حداکثر برسانند.”
همانطور که میشل و هندین خاطرنشان کردند، موفقیت در آن مقداری تلاش نیاز دارد، زیرا بیشتر بودجه برای حفاظت و مسکن از نظر تاریخی جدا بوده است. روزنبرگ تأیید کرد: «همه برنامه‌ها و بودجه‌های حمایت شده از سوی سیاست‌های عمومی کاملاً محو شده‌اند. گروه مسکنی که می‌خواهد توسعه‌ای با مسیرها، پارک‌ها یا باغ‌های محلی بسازد، معمولاً فقط می‌تواند برای ساخت مسکن بودجه دریافت کند، در حالی که از طرف دیگر، گروه‌های حفاظتی نمی‌توانند برای انجام کاری به جز حفاظت از زمین بودجه دریافت کنند.
با این حال، استثناهایی برای آن قاعده وجود دارد. در ورمونت، گروه‌های مسکن و حفاظت در سال ۱۹۸۷ برای ایجاد یک منبع بودجه عمومی، صندوق امانی مسکن و حفاظت از ورمونت، که توسط هیئت مسکن و حفاظت ورمونت (VHCB). مایکلز که چندین سال در VHCB کار می‌کرد، می‌گوید که این یک مدل بالقوه برای همکاری را نشان می‌دهد. روابط و تفاهم بین دو جامعه را تقویت کرده است، و هم دست اندرکاران و هم سیاست گذاران به اهداف دوگانه به عنوان مکمل و نه رقابتی- تقویت سنت تقریباً ۱۰۰ ساله استفاده از زمین از سکونتگاه فشرده احاطه شده توسط یک چشم انداز کاری، رسیده اند.
هر سال، ائتلافی از گروه‌های حفاظت از مسکن و مقرون‌به‌صرفه با قانونگذار ایالتی برای تأمین بودجه VHCB لابی می‌کنند. میشلز گفت که نتیجه «ایجاد روابط زیادی در میان این جوامع عملی است، و هر یک از آنها می‌دانند که دیگری روی چه چیزی کار می‌کند». VHCB در پروژه هایی با هر دو عنصر در بسیاری از شهرها سرمایه گذاری کرده است و اطمینان حاصل می کند که مسکن مقرون به صرفه و فضای باز هر دو در دسترس هستند. میشلز گفت: «نسخه‌ای از همکاری وجود دارد که شامل کار کردن با هم روی یک بسته واحد نیست،» اما به دنبال نتایج یکسان است. وقتی فرصتی در یک بسته ارائه می شود، به طور گسترده ای مورد استقبال قرار می گیرد.
در دره هادسون، گروه کاری روزنبرگ نیز به ماساچوست چشم دوخته است. قانون حفظ جامعه به عنوان یک مدل رای دهندگان در ماساچوست می توانند شهرداری خود را برای اعمال هزینه اضافی در مالیات بر دارایی انتخاب کنند، که سپس می تواند برای تامین مالی حفاظت، مسکن مقرون به صرفه، تفریح در فضای باز و حفاظت از آثار تاریخی استفاده شود. قوه مقننه نیویورک به برخی از شهرداری ها اجازه داده است که به یک هزینه محلی برای انتقال املاک و مستغلات رأی دهند صندوق حفظ جامعه، اما درآمد حاصل از آن فقط می تواند حمایت از حفاظت باشد، نه مسکن.
شناسایی اصلاحات سیاستی که می تواند به انجام کار آن کمک کند و توافق بر سر یک بیانیه هدف مشترک از اولویت های گروه دره هادسون بوده است که با حمایت از کاوش های خود را ادامه داده است. انجمن طرح منطقه ای، حامی مالی پروژه و موسسه اجماع سازی. روزنبرگ گفت: «در واقع برخی از همکاری‌ها در حال آغاز هستند. را کینگستون لند تراستکه از سال ۲۰۱۷ در حال مطالعه و ترویج مدل اعتماد زمین در جامعه است، با گروه مسکن مقرون به صرفه منطقه ای RUPCO برای راه اندازی یک CLT به عنوان بخشی از طرح زمین برای خانه ها شریک شده است. این سازمان همچنین با دانشجویان فارغ التحصیل در دانشگاه کلمبیا و کالج بارد برای توسعه یک چشم انداز مسکن منطقه ای و الف راهنمای همکاری بین گروه های حفاظت و مسکن چتم، مستقر در نیویورک حفاظت از زمین کلمبیادر همین حال، به عنوان حامی مالی برای یک CLT جدید دیگر خدمت می کند.
روزنبرگ گفت و در داخل گروه کاری، یکی از اراضی حفاظت شده، یک قطعه مزرعه ۱۱۳ هکتاری را برای فروش در شهر رد هوک شناسایی کرد که “دروازه ورود به جامعه را مشخص می کند.” رد هوک یک صندوق حفاظت از جامعه برای حمایت از حفاظت دارد، و Scenic Hudson و سایر گروه‌ها مدت‌هاست در آنجا فعال هستند. اما رد هوک که اخیراً سیستم فاضلاب عمومی خود را گسترش داده است، همچنین به دنبال توسعه مسکن مقرون به صرفه تر و در مورد این ملک، برای دفع خریداران خصوصی که علاقه مند به توسعه کل بسته بودند، بود.
شرایط مساعد به نظر می رسید. بنابراین، دو تن از سازمان‌های مسکن کارگروه و دو مؤسسه اراضی با مقامات محلی ملاقات کردند تا در مورد همکاری با شهر در پروژه‌ای که به هر دو هدف دست می‌یابد، گفتگو کردند: حفاظت از زمین‌های کشاورزی و ساخت مسکن ارزان قیمت. این شهر اکنون قصد خرید زمین را دارد و با یکی از اراضی تراست همکاری می کند تا در بیشتر آن حق ارتفاق حفاظتی قرار دهد و بقیه را برای خانه هایی که قرار است توسط یکی از گروه های مسکن ارزان قیمت ساخته شود، کنار بگذارد. روزنبرگ گفت: «این پروژه انجام نشده است، اما رو به جلو است. “این واقعا هیجان انگیز است.”
همایش انستیتو لینکلن در مورد حفاظت و امانت های اراضی جامعه
در طول سال ۲۰۲۲، مؤسسه سیاست زمین لینکلن یک تلاش تحقیقاتی یک ساله را در زمینه پتانسیل همکاری بین تراست های زمین های حفاظت شده و تراست های زمین محلی (CLTs) رهبری کرد. با حمایت پیتر استاین از شرکت Lyme Timber و کمک مالی از بنیاد ۱۷۷۲، مؤسسه یک گروه اصلی از متخصصان در زمینه حفاظت و مسکن مقرون به صرفه را برای یک سری جلسات تشکیل داد که با یک کنفرانس و گفتگو به اوج خود رسید. کاغذ کار.
این کنفرانس از تلاش‌های جاری برای پیشبرد حفاظت از زمین و اولویت‌های مسکن ارزان قیمت خبر داد. در ماه فوریه، کتی میشلز و دیوید هندین، نویسندگان مقاله کاری، اجلاس شورای حفاظت از سرزمین کانکتیکات را به طرفداران و رهبران بخش‌های حفاظت و مسکن توصیه کردند تا برنامه‌های مشترک و اهداف سیاست آینده را در نظر بگیرند. در ماه مارس، جیم لویتمدیر منابع آب و زمین با مدیریت پایدار در موسسه لینکلن، یک پانل اصلی با عنوان “مسکن مقرون به صرفه و حفاظت از زمین: نه یک یا یا نه” را در نشست سالانه ائتلاف زمین ماساچوست مدیریت کرد. پانل شامل یک شرکت کننده در کالسکه بود.
می‌گوید: «برای پیشرفت، جوامع به مسکن دائمی مقرون‌به‌صرفه و زمین‌های حفاظت‌شده دائمی نیاز دارند که فضای سبز، زیرساخت‌های طبیعی و زیستگاه‌های سازگار با تنوع زیستی را فراهم کند». چاندنی ناوالخا، معاون مدیر منابع زمین و آب با مدیریت پایدار در موسسه لینکلن. با همکاری بیشتر، این جوامع عملی دارای پتانسیل منحصربه‌فردی در استفاده از چندین دهه موفقیت و تجربه خود برای اجرای پروژه‌های چند هدفه و چندمنفعتی هستند که به چالش‌های مهم جوامع رسیدگی می‌کنند.»
آدریا لیم نویسنده ای در شهر نیویورک است که آثارش در نیویورک تایمز، هارپر، و نگهبان. کتاب او زمین را آزاد کنید، در مورد کالایی کردن زمین و جایگزین ها در ایالات متحده، توسط St. Martin’s Press در سال ۲۰۲۴ منتشر خواهد شد.
تصویر سرب: دانشجویان فارغ‌التحصیل از دانشگاه کلمبیا با Kingston Land Trust روی پروژه‌ای کار کردند که مدل‌های مسکن جدید مقرون به صرفه را در املاک مشترک، از جمله آپارتمان‌های با متراژ متوسط، پیش‌بینی می‌کند. اعتبار: “(E) CO-Living: به سوی کینگستون مقرون به صرفه تر و سبز” توسط Yiyang Cai، Kai Guo، Lingbei Chen، Wenyi Peng. استودیوی طراحی شهری II، بهار ۲۰۲۱، دانشکده تحصیلات تکمیلی برنامه ریزی و حفظ معماری، دانشگاه کلمبیا. هیئت علمی: هماهنگ کننده Kaja Kühl، با لی آلتمن، آنا دیچ، شاچی پاندی، تادئوس پاولوفسکی و همکاران، زریث پیندا، ویکتوریا وونو. شریک محلی: Kingston Land Trust.
امانت های اراضی جامعه، حفاظت، محیط، مسکن، اراضی امانت، منابع طبیعی، فضای باز، سهام مشترک
