ایالات متحده چشم‌انداز شهری متمایز دارد: بزرگراه‌هایی که همه جا می‌روند، حومه‌های مجردی بدون پیاده‌رو، و پارکینگ‌ها – بسیاری از آنها. این منجر به یک سبک زندگی می شود که در آن هر عضو جامعه برای مستقل بودن نیاز به داشتن وسیله نقلیه موتوری دارد (اگر نمی خواهید بدبخت زندگی کنید). دلیل اینکه چگونه به این نقطه رسیدیم به مقاله دیگری نیاز دارد، اما اجازه دهید بگوییم که پیچیده‌تر از «آمریکایی‌ها عاشق ماشین‌هایشان هستند» بود.

البته، استثناهایی وجود دارد. شهر نیویورک، شیکاگو، واشنگتن، دی سی و پورتلند مدل های قابل احترامی را برای سبک زندگی شهری سبک خودرو ارائه می دهند. اما با وجود اینکه این شهرها وسیع هستند، جمعیت آمریکا بیشتر است. با توجه طبق آمار اداره سرشماری ایالات متحده، جمعیت آمریکا تا سال ۲۰۵۰ به ۴۵۸ میلیون نفر خواهد رسید. این افزایش ۱۲۴ میلیونی است. از امروز یا معادل اضافه کردن ۱۵ شهر نیویورک به جمعیت. مسکن مردم هرگز مهمتر از این نبوده است، و اگر بخواهیم آن را به نحو احسن انجام دهیم، چیزی باید تغییر کند: الگوی شهری آمریکا.

پس چرا تغییرش نمیده؟ یکی، اغلب غیرقانونی است. یکی از عوارض اصلی این است منطقه بندی استثنایی سیاست هایی که آنچه را که می توان ساخت محدود می کند. این منجر به محدود شدن تنوع در جوامع می شود. با این حال، اگر این تنها مشکل بود، لغو آن به اندازه کافی آسان بود. این ما را به نکته دوم و چالش برانگیزتر هدایت می کند: فرهنگ آمریکایی.

همه ما شنیده‌ایم که «صبر کن تا بزرگ‌تر شوی و حومه شهر را دوست خواهی داشت» یا شاید «تربیت بچه‌ها در حومه شهر بهتر است». همه اینها به دلیل فرهنگ مصنوعی ایجاد شده توسط خودروسازان است نابود بیشتر مناظر شهری آمریکا برای سود پایدار. خودروسازان تمام تلاش خود را برای تبلیغ محصولات خود انجام دادند. آیا مردم توسط محصولات شما کشته می شوند؟ قربانیان را مقصر بدانید! اصطلاح jaywalking اینگونه به وجود آمد. آیا می خواهید مردم بیشتر از محصولات شما استفاده کنند؟ انحصار کردن سیستم حمل و نقل – با لابی کردن علیه حمل و نقل عمومی.

به راحتی می توان درک کرد که چرا یک خانواده در حومه شهر با یک ماشین (یا دو) به نظر می رسد که رویای آمریکایی را نشان می دهد. این فرهنگ مصنوعی در ذهن آمریکایی ها جا افتاده است که داشتن یک ماشین و یک خانه با چمن بزرگ، تعریف موفقیت است. هر چیزی که رویای آمریکایی نباشد به حقارت نگریسته می شود و نیاز کاذب به ساخت خانه های رویای آمریکایی بیشتری را تقویت می کند که بتواند از روش اصلی حمل و نقل رویای آمریکایی پشتیبانی کند.

این واقعیت در آمریکا در بیشتر قرن گذشته بوده است. اما لزومی ندارد که به وضعیت موجود ادامه دهد. اکنون بیش از هر زمان دیگری، جوانان از مزایای محیط های شهری و سبک زندگی شهری قدردانی می کنند. آ مطالعه منتشر شده توسط مجله علوم منطقه ای در سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که نسل های جوان تر مانند هزاره ها بیشتر احتمال دارد که در مناطق بالا زندگی کنند.تراکم محیط های شهری نسبت به بومرهای هم سن. در همین حال، نسل Z نیز در حال تغییر روندهای تاریخی آمریکا است. با توجه به الف انتشار توسط نیویورک پست، “نسل Z هر بار کمتر رانندگی می کند، جوانان ۱۸ ساله ای که گواهینامه رانندگی خود را در سال ۲۰۱۸ داشتند، از سال ۱۹۸۳ نزدیک به ۲۰ درصد کاهش یافتند (۸۰٪ به ۶۱٪). برخی از مردم هزینه بالای مالکیت خودرو را مقصر می دانند، در حالی که برخی دیگر می گویند آگاهی از تغییرات آب و هوا نیز نقش مهمی ایفا می کند. دلیل هر چه که باشد، نتیجه یکسان است: جوانان کمتر رانندگی می کنند و فرهنگ خودرو در بین جوانان مانند گذشته رواج ندارد.

گسترش فناوری اخیر نیز بر تغییرات تأثیر گذاشته است. به لطف اینترنت و رسانه های اجتماعی، دسترسی به آموزش آسان تر از همیشه است. به عنوان مثال، TikTok، پلتفرم رسانه اجتماعی محبوب و بحث برانگیز مبتنی بر ویدیو، شروع به نمایش نوجوانان کرد. در حومه شهر گیر کرده است سبک زندگی شهری جایگزین نوجوانان که تمام زندگی خود را به ماشین مادر وابسته بودند، شروع به دیدن ویدئوهایی از مکان‌هایی کردند که می‌توانستند با پیاده‌روی یا استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی به همه جا بروند، و از خود می‌پرسیدند: «چرا نمی‌توانیم این را در خانه داشته باشیم؟» این پرسش در یک علاقه فزاینده رشد کرد برنامه ریزی شهری و آگاهی از چگونگی تأثیر طراحی شهری بر زندگی ما. همه اینها قبل از اینترنت که اطلاعات محدود بود و مردم از آسیب های حاشیه نشینی و وابستگی به خودرو بی اطلاع بودند، نمی توانست اتفاق بیفتد. این امر حفظ الگوهای توسعه خود را برای آمریکا آسانتر کرد.

در مورد را فراموش نکنیم کمبود مسکن و تغییرات آب و هواییکه تحت تأثیر روندهای توسعه شهری سنتی آمریکا قرار دارند. هرگز زمانی بهتر از امروز برای تغییر روش وجود نداشته است. ما در گذشته دلایل زیادی داشتیم – اما امروز حتی بیشتر از اینها داریم.

دیر یا زود تغییر اتفاق خواهد افتاد. به نظر من، پارادایم شهری آمریکا بالاخره در حال تکامل است. همان فرهنگ آمریکایی که حومه‌های وابسته به خودرو را ایجاد کرد، هژمونی خود را از دست می‌دهد. نسل‌های جوان‌تر نسبت به نسل‌های قبلی خود کمتر به خودروها اهمیت می‌دهند و به لطف فناوری و ظهور اینترنت، به طور فزاینده‌ای از ماهیت مشکل‌ساز وابستگی به خودرو آگاه هستند. در عین حال، تقاضا برای فضاهای شهری در ایالات متحده بالا است و حتی در مناطق حومه شهر، مردم مکان های بیشتری را می خواهند که بتوانند مزایای زندگی شهری مانند خیابان های قابل پیاده روی و حمل و نقل عمومی را تجربه کنند.

زمانی آمریکایی‌ها از محیط‌های شهری بزرگشان غارت شدند. اکنون، به نظر می رسد که آنها شروع به بازپس گیری آنها خواهند کرد.