خلاصه

قرن بیست و یکم “قرن شهری” است. جمعیت شهرها و همچنین اهمیت شهرها در جهان جهانی شده رشد خواهند کرد. از یک سو برای مواجهه با چالش‌های ناشی از این واقعیت‌ها، از سوی دیگر با توجه به منطق بازار و ظرفیت‌های روزافزون فناوری، توسعه و تکثیر بیشتر شهرهای هوشمند امروزه اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. شهر هوشمند در اینجا هم به عنوان کاربرد فناوری‌های مختلف به‌عنوان محیطی از اطلاعات شبکه‌ای و هم چارچوبی در نظر گرفته می‌شود که شهروندان را قادر می‌سازد تا با یکدیگر همکاری کنند، مشارکت کنند و محیط خود را بر اساس نیازشان شکل دهند. این مطالعه به منظور ارزیابی تأثیر شهر هوشمند بر شهرنشینی، مفهوم حق بر شهر را به‌عنوان لایت‌موتیف لفور اتخاذ و تطبیق می‌دهد. از آنجایی که شهرنشینی و فناوری هر دو تابع منطق بازار هستند، بررسی می شود که آیا کاربرد فناوری می تواند مکانیسم سرمایه گذاری مجدد کنترل را در مردم فراهم کند یا خیر. یک رویکرد مدل‌سازی کسب‌وکار – که از پیچیدگی غیر سلسله مراتبی اینترنت سرچشمه می‌گیرد – به دلیل ظرفیت آن برای ارزیابی مسائل مربوط به کنترل و ارزش در اکوسیستم چند بازیگر، مانند شهر، استفاده می‌شود. هدف تمرین مدل‌سازی کسب‌وکار با استفاده از مثال‌های متعدد از چگونگی مشارکت بازیگران در تعدیل‌های مثبت روابط قدرت، تعیین این است که آیا شهر هوشمند می‌تواند بیشتر از فرصت‌های تجاری عمل کند، یعنی به عنوان امکانی برای شهروندان برای ایجاد حق خود بر شهر.