خلاصه

سطح آسایش حرارتی در فضای باز فضاهای شهری نقش مهمی در سلامت عابران پیاده دارد. ریزاقلیم شهری نیز به دلیل تأثیر آن بر مصرف انرژی ساختمان ها حائز اهمیت است. این مسائل احتمالاً با افزایش شهرنشینی و تغییرات آب و هوایی که اثر جزیره گرمایی شهری را افزایش می‌دهند، حادتر می‌شوند. با این حال، برنامه‌ریزی شهری باید بتواند اشکال شهری را فراهم کند که اقلیم‌های کوچک مختلفی را ایجاد کند که منجر به شرایط مختلف آسایش برای عابران پیاده شود. هدف این مطالعه تعریف پیکربندی‌های مختلف فضاهای باز شهری با تحلیل تأثیر پارامترهای هندسی بر سطوح آسایش در فضای باز است. برای دستیابی به آن، فضاهای باز برای روزهای معمولی گرم و سرد در آب و هوای نیمه خشک کنستانتین، الجزایر شبیه سازی شده است. قرار گرفتن در معرض خورشید با استفاده از TownScope 3.1 تخمین زده می شود و مدل های مختلف بر اساس شاخص هندسی نسبت ابعاد ارتفاع به عرض (H/W) ارزیابی می شوند. ENVI-met 3.1 برای شبیه‌سازی عواملی مانند دمای هوای بیرون، میانگین دمای تابشی (Tmrt)، سرعت باد و رطوبت نسبی استفاده می‌شود، در حالی که RayMan 1.2 برای تبدیل این داده‌ها به دمای معادل فیزیولوژیکی (PETs) استفاده می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که مدت تابش مستقیم نور خورشید، میانگین دمای تابش و سرعت باد تحت تأثیر شکل شهری هستند و نقش مهمی در دستیابی به سطوح آسایش حرارتی بهینه دارند.