در این کتاب، هنرمند Marisa Moran Jahn و معمار Rafi Segal در مورد پتانسیل دگرگون‌کننده متقابل‌گرایی و طراحی با متفکران و متخصصان برجسته گفتگو می‌کنند. از این گفت‌وگوها، چشم‌اندازهای قدرتمندی از آینده بیرون می‌آیند که توسط خودتعیین‌خواهی جمعی و رفاه جمعی هدایت می‌شوند.

ماریسا موران جان یک هنرمند، فیلمساز و عضو ساندنس است که در مؤسسه فناوری ماساچوست، دانشگاه کلمبیا، و پارسونز/The New School تدریس کرده است، جایی که او معاون مدیر طراحی یکپارچه است. انجمن هنر کار او را به عنوان «نمونه‌ای از امکانات هنر به‌عنوان عمل اجتماعی» ستوده است.

رافی سگال معمار و دانشیار معماری و شهرسازی در موسسه فناوری ماساچوست است. کار فعلی او بر این موضوع متمرکز است که چگونه اشکال نوظهور اشتراک و جمعی بر طراحی ساختمان ها و شهرها تأثیر می گذارد.

نوام ام الکات، نویسنده تاریکی مصنوعی: تاریخ مبهم هنر و رسانه مدرن:
هنر و معماری چگونه می توانند به ایجاد جامعه ای با همدلی و مراقبت بیشتر کمک کنند؟ این کتاب نه تنها خوانندگان را الهام می‌بخشد و آنها را به چالش می‌کشد تا جهان‌های متقابل بزرگ‌تری خلق کنند، بلکه طرح‌های اولیه، استعاری و واقعی را نیز ارائه می‌دهد که چگونه هنر و معماری می‌توانند خودتعیین، ثروت و رفاه عمومی را افزایش دهند.

Koray Caliskan، نویسنده موضوعات بازار: چگونه کشاورزان و تاجران پنبه یک کالای جهانی ایجاد می کنند:
ما شاهد ظهور گروه ها در همه جا هستیم. از زندگی سیاه‌پوستان مهم است تا جنبش تعاون‌گرایی پلتفرم، ما شاهد گسترش انواع جدیدی از ایجاد پیوندهای اجتماعی هستیم. این کتاب جزو اولین کتاب هایی است که این شیوه های پراکنده را در یک قاب گرد آورده است. همچنین دستورالعمل‌های عملی برای اقدام و طراحی در رشته‌ها و بخش‌ها ارائه می‌کند و فهرست و بحثی از منابعی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد که می‌توانند برای پیگیری منافع جمعی یا جمعی مورد استفاده قرار گیرند.