این تک نگاری در مورد بازسازی برلین (غربی) پس از جنگ جهانی دوم، دو معمار را که تأثیری ماندگار بر شخصیت شهری شهر گذاشتند و از سال ۱۹۵۶ به بعد در دفتری مشترک داشتند، تجلیل می کند: پل شوبس و هانس شوزبرگر. تا به امروز، چندین ساختمان آن‌ها نماد شهر غربی باقی مانده‌اند و ویژگی‌های شهرنشینی مناطق بین Kurfürstendamm و Tauentzienstraße، Ernst-Reuter-Platz و Breitscheidplatz، Budapester Straße و Kreuzberg را نشان می‌دهند. این کتاب بیش از ۱۴۰ پروژه را بازسازی می کند – عمدتاً از بخش سوم، و همچنین تعداد کمتری از پروژه های مسکونی – مربوط به سال های قبل و بعد از ۱۹۴۵٫ این کتاب بیشتر شرایط سیاسی و اقتصادی را نشان می دهد که باعث شد معماری به نمادی از یک معماری جدید تبدیل شود. دوران و جامعه باز پس از جنگ.

نیکول اوپل در رشته معماری در وایمار و ونیز تحصیل کرد. او از سال ۲۰۲۰ عضو پروژه تحقیقاتی معماران پل شوبس و هانس شوزبرگر بوده است. قبل از این، او دستیار پژوهشی مستقل در باهاوس-بایگانی / موزه فور گشتالتانگ در برلین بود. از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ و دوباره در سال ۲۰۱۵، او سردبیر مجله ARCH+ در برلین و آخن بود.

یوهان زائر آلمانی و تاریخ هنر خوانده و دراماتورژ و کارگردان است. او آثار متعددی را ترجمه و اقتباس کرده است که به ویژه بر ادبیات نمایشی انگلیسی و همچنین مقالاتی در مورد تاریخ تئاتر تمرکز دارد.

کارین ویلهلم در رشته تاریخ هنر، جامعه شناسی و فلسفه تحصیل کرد. بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۱، او استاد هنر و تاریخ فرهنگی در TU Graz بوده است. به دنبال آن، او استاد تاریخ و نظریه معماری و شهر در دانشگاه TU Braunschweig شد. او از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹ عضو هیئت مشاوره علمی Stiftung Bauhaus Dessau بود و در سال ۲۰۱۱ به عنوان عضو انجمن علمی Braunschweigische Wissenschaftliche Gesellschaft انتخاب شد.