دریاچه یونیون که مستقیماً در مجاورت هسته شهری سیاتل قرار دارد، از زمان شروع سکونت در اوایل دهه ۱۹۰۰، جایی که کارخانه های چوب درختان چوب قدیمی منطقه را پردازش می کردند، به عنوان قطبی برای صنعت عمل می کرد و مصالح ساختمانی را ایجاد می کرد که بر تجارت محلی غالب بود. تیم پروژه در حال طراحی یک ساختمان تجاری در ضلع شمالی پل آرورا بود که سازنده در مورد اثرات کشنده رواناب جاده ها بر ماهی قزل آلا منطقه مطلع شد. مطالعات انجام شده بر روی پل مجاور، مطابق با پایگاه های داده ملی برای جاده های پرترافیک، نشان داد که خاک می تواند اثر کشنده را فیلتر کرده و از بین ببرد. آزمایش‌های مشابه روی روان آب‌های طوفان از پل آرورا پنج برابر بیشتر از سطوح اندازه‌گیری شده در این مطالعه بود. پساب به خصوص سمی تقریباً یک قرن است که بدون تصفیه به دریاچه یونیون سرازیر شده بود و احتمالاً بر سلامت انسان، تخم‌ریزی ماهی قزل آلا و متعاقباً بر جمعیت محلی اورکا تأثیر می‌گذاشت که به دلیل کمبود طعمه ماهی قزل آلا و سطح بالای آب طوفان سمی در حال انقراض است. .

سرریزها در هر دو فوت درجه پایین می‌آیند، با سرریزهای فولادی کورتن که آب را نگه می‌دارد و رسوبات و آلاینده‌ها را فیلتر می‌کند و به آب سطحی شفاف اجازه می‌دهد تا به سلول مجاور بریزد. فاز دو دیوارهای بتنی پلکانی را اضافه می کند که جریان رواناب ساختمان را کاهش می دهد تا تبخیر را افزایش دهد. هندسه آنها منطبق بر رونق ورود به سیستم و صنعت چوب بری موجود در سایت است. سرریزهای برنزی که در هر دیوار بتنی بریده شده اند، یک منطقه مسطح برای زنبورها ایجاد می کنند تا در ماه های تابستان از آن آب بنوشند. با هر طوفان، خرچنگ ها زنده می شوند، زیرا آب روی سرریزها می ریزد و صدای آب را با صدای ماشین های بالای سرشان مخلوط می کند. فاز سه در سراشیبی بلوک، دارای سرریزی است که آب ورودی را قبل از سرریز شدن مدیتیشن، ته نشین می‌کند. پنج دیوار فولادی کم ایستاده کاشت را نشان می دهد و آب را کانالیزه می کند. بوته‌ها و درختچه‌های بومی در تمام مراحل سازگار هستند، همراه با افرای انگور که به‌عنوان یک سایبان خزان‌پذیر عمل می‌کند و به جنگل‌های منطقه‌ای PNW صحبت می‌کند. گیاهان گلدار برای حمایت از گونه های گرده افشان بومی و غیر بومی منطقه در اولویت قرار گرفتند.