واحدهای طرح ملی مسکن سیستان و بلوچستان با پیشرفت فیزیکی مطلوب در حال ساخت است

ادامه ...

Wednesday, 4 October , 2023
امروز : چهارشنبه, ۱۲ مهر , ۱۴۰۲

اخبار ویژه »

شناسه خبر : 23467

ارسال

پرینتخانه » مقالات خارجی شهرسازی تاریخ انتشار : 03 ژوئن 2023 - 4:30 | 38 بازدید | ارسال توسط : shahrsaz

پایان نامه پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۹۰۴۷: زباله گردها’ رسمی سازی از بوگوتá به Cartagena de Indias: سلب مالکیت و محوطه های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا

پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۹۰۴۷: زباله گردها’ رسمی سازی از بوگوتá به Cartagena de Indias: سلب مالکیت و محوطه های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا | ۲۰۲۳-۰۶-۰۳ ۰۴:۳۰:۰۰ دسترسی آزادمقاله رسمی‌سازی زباله‌دانان از بوگوتا تا کارتاخنا دو هند: سلب مالکیت و محوطه‌های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا توسط لورا نویل ۱،* و لوئیزا فرناندا توار […]

پایداری، جلد. 15، صفحات 9047: زباله گردها’ رسمی سازی از بوگوتá به Cartagena de Indias: سلب مالکیت و محوطه های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا

پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۹۰۴۷: زباله گردها’ رسمی سازی از بوگوتá به Cartagena de Indias: سلب مالکیت و محوطه های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا
| ۲۰۲۳-۰۶-۰۳ ۰۴:۳۰:۰۰

دسترسی آزادمقاله

رسمی‌سازی زباله‌دانان از بوگوتا تا کارتاخنا دو هند: سلب مالکیت و محوطه‌های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا

توسط

لورا نویل

^۱،* و

لوئیزا فرناندا توار کورتس

^۲

^۱

موسسه جغرافیا و پایداری، دانشکده علوم زمین و محیط زیست، دانشگاه لوزان، ۱۰۱۵ لوزان، سوئیس

^۲

دانشکده علوم اقتصادی، دانشگاه ملی کلمبیا، بوگوتا ۱۱۰۱۱۰، کلمبیا

نویسنده ای که مسئول است باید ذکر شود.

پایداری ۲۰۲۳، ۱۵(۱۱), ۹۰۴۷; https://doi.org/10.3390/su15119047 (ثبت DOI)

دریافت: ۱۰ مارس ۲۰۲۳
/
بازبینی شده: ۳۰ مه ۲۰۲۳
/
پذیرش: ۳۰ مه ۲۰۲۳
/
تاریخ انتشار: ۳ ژوئن ۲۰۲۳

(این مقاله متعلق به شماره ویژه است مدیریت مشارکتی زباله و بازیافت مبتنی بر جامعه)

دانلود

ارقام را مرور کنید

نسخه ها یادداشت ها

خلاصه

کلمبیا پیشگام در بازیافت فراگیر در آمریکای لاتین است و سیاست‌های رسمی‌سازی دولتی به عنوان مرجعی برای گنجاندن اجتماعی-اقتصادی جمع‌کننده‌های زباله در خارج از منطقه در نظر گرفته می‌شود. با این وجود، بیش از ۶۰۰۰۰ جمع کننده زباله در کلمبیا با وجود این سیاست های بازیافت و رسمی سازی فراگیر، در تلاش هستند تا در محل باقی بمانند. این مقاله اجرای سیاست‌های رسمی‌سازی و عواقب آن را برای جمعیت جمع‌آوران زباله با مقایسه شواهد دو شهر کلمبیا: بوگوتا و کارتاخنا د ایندیاس بررسی می‌کند. این مقاله از روش تحقیق کیفی گسترده مبتنی بر جامعه استفاده می کند با جمع‌کنندگان زباله در هر دو شهر با یک موقعیت معرفت‌شناختی میان رشته‌ای هدایت می‌شوند تا از مبارزه سیاسی جمع‌کنندگان زباله کلمبیایی برای به رسمیت شناختن از یک بازتاب نظری حمایت کنند. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه سیاست‌های رسمی‌سازی به مکانیزم سلب مالکیت چندگانه در هر دو شهر تبدیل شد. این مقاله سه شکل از محفظه‌هایی را که جمع‌کننده‌های زباله با آن مواجه هستند، دسته‌بندی می‌کند: (الف) مادی و اجتماعی-اقتصادی. ب) جسمی و فضایی؛ و (ج) سیاسی و سازمانی. در نهایت، این مقاله با ترغیب به در نظر گرفتن جنبه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی موقعیت کار جمع کنندگان زباله برای تقویت تفکرات مردمی در مورد چگونگی دستیابی به سطوح بالاتری از عدالت اجتماعی و شمول به پایان می رسد.

کلید واژه ها:

جمع کننده زباله; اتلاف کار; رسمی شدن; بازیافت تعاونی; سلب مالکیت; محوطه ها; کلمبیا

۱٫ معرفی

جمع‌آوران زباله در بسیاری از شهرهای جنوب جهانی از لحاظ تاریخی کار جمع‌آوری، طبقه‌بندی و بازیابی مواد قابل بازیافت را به صورت غیررسمی انجام داده‌اند که اغلب «نیروی اصلی بازیافت» را تشکیل می‌دهند. [۱] پ. ۲۷۵٫ با این حال، برای دهه‌ها کار آنها عمدتاً توسط طرح‌های مدیریت پسماند رسمی نادیده گرفته شد و سیاست‌های زباله مکرراً محرومیت، جرم انگاری یا سرکوب آنها را تشدید کرد. [۲]. در پاسخ، جمع کننده های غیررسمی زباله سازماندهی شدند تا مقاومت کنند و دسترسی آنها به مواد زائد را ایمن کنند. اهمیت نیروی کار جمع کننده زباله برای پایداری شهری [۳]، مقابله با اهداف توسعه پایدار [۴]، یا حمایت از اقتصاد دایره ای [۵] در سال های اخیر مورد توجه بین المللی قرار گرفته است. پتانسیل ادغام بخش بازیافت غیررسمی در سیستم های مدیریت پسماند رسمی به طور فزاینده ای شناخته شد [۲,۶,۷,۸]. سیاست‌ها و برنامه‌های رسمی‌سازی به‌تدریج اجرا شده‌اند که جمع‌کننده‌های غیررسمی زباله را هدف قرار داده و آن‌ها را در سیستم‌های مدیریت پسماند شهری ادغام می‌کنند، در حالی که پتانسیل بهبود چشمگیر معیشت و شرایط کاری آنها را برجسته می‌کند. [۹]. با این وجود، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که در عمل سیاست‌های رسمی‌سازی اغلب در ارائه این مزایای مورد نظر برای جمعیت جمع‌آوران زباله شکست می‌خورد. [۹,۱۰,۱۱]. در حالی که زباله‌ها در دهه‌های گذشته در سطح جهانی به مرز کالاهای جدیدی تبدیل شده‌اند [۱۲,۱۳]علیرغم سیاست‌های بازیافت فراگیر، این جمعیت‌هایی که از نظر اجتماعی و اقتصادی به حاشیه رانده شده‌اند، با جابجایی مجدد و فرآیندهای متعدد سلب مالکیت مواجه شده‌اند.

کلمبیا پیشگام در بازیافت فراگیر در آمریکای لاتین است [۱۴]همراه با برزیل، و سیاست‌های رسمی‌سازی دولتی به عنوان مرجعی برای گنجاندن اجتماعی-اقتصادی جمع‌آوران زباله در خارج از منطقه در نظر گرفته می‌شوند. اگرچه کشور از دهه گذشته سیاست های رسمی سازی را با هدف ادغام تعاونی های جمع کننده زباله در سیستم های مدیریت پسماند شهری اجرا کرده است. [۱۵]، این سیاست ها در تامین معیشت تعداد زیادی از زباله گردها موفق نبوده است. بیش از ۶۰۰۰۰ جمع کننده زباله در کلمبیا در تلاش هستند تا در زمان هایی که بازیافت فراگیر نقش محوری در استراتژی توسعه اقتصادی آینده این کشور ایفا می کند، در محل باقی بمانند زیرا هدف آن حرکت به سمت مدل اقتصاد دایره ای و به ویژه افزایش نرخ بازیافت به ۱۷٫۹ است. درصد تا سال ۲۰۳۰ [۱۶]. در کشوری که اکثر زباله های تولید شده به محل های دفن بهداشتی می رود [۱۷]، جمع کننده های زباله نقش اساسی در بازیافت و افزایش این نرخ ها در آینده خواهند داشت.

با توجه به این زمینه، اگرچه چندین محقق گزارش‌های عمیقی از فرآیند رسمی‌سازی کلمبیا ارائه کرده‌اند، مکانیسم‌هایی که خلع ید مستمر جمع‌کنندگان زباله را در میان سیاست‌های رسمی‌سازی در سطح کشور حفظ می‌کنند، ناشناخته باقی مانده‌اند. [۱۷]. این مقاله بر روی واقعیت پیچیده فرآیند خلع ید در مقیاس خرد در دو شهر کلمبیا متمرکز است تا درک بهتری از مجموعه متنوعی از فرآیندها ایجاد کند که مانع دسترسی جمع کنندگان زباله به مزایای مورد نظر سیاست‌های رسمی‌سازی می‌شود. این تحقیق سوالات زیر را مطرح می کند: چه کسی از سیاست های رسمی سازی سود می برد؟ علاوه بر این، اجرای سیاست‌های رسمی‌سازی چه پیامدهایی برای جمعیت جمع‌آوران زباله دارد؟

ما اجرای سیاست‌های رسمی‌سازی و پیامدهای آن را برای جمعیت جمع‌آوران زباله با مقایسه شواهد از دو شهر کلمبیا بررسی می‌کنیم: بوگوتا و کارتاخنا د ایندیاس.شکل ۱). این مقاله از یک روش تحقیق کیفی مبتنی بر جامعه استفاده می کند با جمع‌کنندگان زباله در هر دو شهر با یک موقعیت معرفت‌شناختی میان رشته‌ای هدایت می‌شوند تا از مبارزه سیاسی جمع‌کنندگان زباله کلمبیایی برای به رسمیت شناختن از یک بازتاب نظری حمایت کنند.

روایات رایج در حلقه‌های توسعه و سیاست، سیاست‌های رسمی‌سازی را به‌عنوان بهبود معیشت جمع‌آوران زباله به تصویر می‌کشند، بنابراین رسمی‌سازی را به‌عنوان یک فرآیند خطی مفهوم‌سازی می‌کنند که اجازه می‌دهد از غیر رسمی بودن کار خارج شویم. علیرغم بزرگداشت سیاست‌های رسمی‌سازی برای بهبود نرخ بازیافت و معیشت جمع‌آوران زباله، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که موانع مختلف مبتنی بر زمینه، مانند چارچوب سیاسی و قانونی [۱۱,۱۸,۱۹,۲۰]، یا عدم توانمندسازی جمعیت زباله گردها [۱۰,۱۱]، مانع اجرای موثر سیاست های رسمی سازی در بلندمدت می شود. جمع کنندگان زباله با خطر محرومیت و بدتر شدن شرایط کاری خود مواجه هستند [۲۱,۲۲,۲۳].

یک ادبیات انتقادی گسترده، مفروضات هنجاری در مورد کار جمع‌آوران زباله را با زیر سوال بردن دودویی‌های رسمی/غیررسمی کار و ارزش به چالش می‌کشد. [۲۴,۲۵,۲۶,۲۷]. تحقیقات مطالعات ضایعات استدلال می‌کند که مکانیسم‌های جدیدی از محرومیت‌ها و محفظه‌ها با وجود اجرای سیاست‌های رسمی‌سازی آشکار می‌شوند. روزالدو در تحقیقات خود با جمع‌آوران زباله در شهر سائوپائولو در برزیل نشان داد که پس از ۱۵ سال سیاست‌های بازیافت فراگیر، کمتر از ۱ درصد از جمع‌کننده‌های زباله خیابانی در مدیریت رسمی زباله ادغام شده‌اند و بنابراین به کار غیررسمی ادامه می‌دهند. در خیابان ها با کاهش درآمد و افزایش رقابت برای دسترسی به مواد مواجه هستند [۲۱] پ. ۶۸٫ در اروگوئه، O’Hare نشان می دهد که چگونه روند رسمی سازی به شکاف هایی نسبت به جمع کنندگان زباله که در بخش غیررسمی به کار خود ادامه می دهند اشاره کرده است و آنها را در معرض خطر سلب مالکیت قرار می دهد. [۲۴]. به طور مشابه، در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی، سامسون ابتکارات بازپس‌گیری را زیر سوال می‌برد و استدلال می‌کند که ادغام «یک مکانیسم کنترل مرزی است که برای بیرون راندن و خلع ید بازپس‌گیران به جای شامل کردن آنها طراحی شده است». [۲۸] پ. ۶۰٫

در راستای اصلاحات دولت نئولیبرالی در سرتاسر جهان، رویکردهای نئولیبرالی مدیریت پسماند و خصوصی‌سازی سیستم‌های مدیریت پسماند به‌عنوان عاملی محرک برای خلع ید از جمع‌آوران زباله مستند شده است. [۲۹,۳۰,۳۱]. به عنوان مثال، در قاهره، خصوصی‌سازی سیستم مدیریت زباله، معیشت جمع‌کنندگان زباله را که خدمات جمع‌آوری زباله خانه به خانه را در شهر ارائه می‌کنند، به خطر انداخت. این تغییرات عمیق منجر به مذاکره مجدد در نقش آنها در سیستم مدیریت پسماند شهر شد و نابرابری ها و تنش های موجود در بین جامعه را تشدید کرد. [۳۲]. در هند شهری، تحقیقات اخیر به پیامدهای خصوصی‌سازی مدیریت پسماند همراه با اتخاذ راه‌حل‌های فن‌آوری مانند تبدیل زباله به انرژی که معیشت جمع‌کنندگان زباله را تهدید می‌کند، اشاره کرده است. [۱۳,۲۹]. در برزیل، سازمان‌های مردمی، مانند تعاونی‌های جمع‌آوری زباله، به دلیل برچیدن نهادها و سیاست‌های اقتصاد اجتماعی و همبستگی توسط دولت نئولیبرال در معرض خطر قرار گرفته‌اند. [۴]. علاوه بر این، در زمینه آمریکای لاتین، تغییر در دستور کار شهری نئولیبرال منجر به حذف جمعیت حاشیه‌نشین شهری، مانند جمع‌آوران زباله، از فضای عمومی مرکزی شد. [۳۳]. تلاش جمع کنندگان زباله بر سر فضای عمومی برای دسترسی به مواد زائد در آمریکای لاتین شهری [۳۴,۳۵,۳۶,۳۷] اصرار دارد که مکانیسم های فضایی سلب مالکیت را در سطح شهری در نظر بگیرد.

مکان‌های دفع زباله برای جمع‌آوران زباله کلیدی هستند تا از دسترسی به مواد اطمینان حاصل کنند و این جمعیت مدت‌هاست که امرار معاش خود را از دفن زباله‌ها و محل‌های دفن زباله به دست آورده است. محققان مطالعات زباله هدف قرار دادن این مکان‌ها را برای “انباشت از طریق سلب مالکیت” مستند کرده‌اند. [۳۸,۳۹,۴۰,۴۱]. بسته شدن دفن زباله در جنوب جهانی موارد نمادین محوطه و خلع ید را ثبت کرده است [۱۲,۴۲,۴۳]، دفع بیشتر زباله جمع کنندگان از سرمایه خود، یعنی زباله [۴۴] و معیشت [۴۲,۴۳]. محوطه های دفن زباله و محرومیت ها از Soweto مستند شده است [۳۸] به ماناگوا [۴۲,۴۵] یا داکار [۱۲]. این محرومیت‌های اجتماعی-اقتصادی و فضایی به «محفظه‌های بهداشتی» اشاره دارد. [۴۶] از مشاعات شهری [۴۳,۴۶,۴۷]. برای مثال، در داکار، فردریک استدلال می‌کند که نوسازی محل زباله که توسط سازمان‌های بین‌المللی تامین می‌شود، جمع‌کننده‌های زباله را در معرض خطر قرار می‌دهد، زیرا “اکنون زباله‌های معمولی با محوطه‌هایی در معرض تهدید هستند”. [۱۲] پ. ۳٫ فرآیندهای طرد و محصورسازی، تهدیدی بیشتر بر امکانات سازمانی جمع کننده زباله است که در مورد محل دفن زباله نشان داده شده است. چورکا در نیکاراگوئه [۴۸].

در کلمبیا، فرآیند رسمی‌سازی در منطق حکومت‌داری نئولیبرال نیز گنجانده شده است و مشخص شده است که با توجه به تهدیدات طرد و به حاشیه راندن جمعیت جمع‌آوران زباله، مشکل‌ساز است. [۴۹,۵۰,۵۱]. در کلمبیا، جمع‌آوری زباله در نیمه دوم دهه ۱۹۸۰ خصوصی شد و در دهه ۱۹۹۰ اصول نئولیبرالی رقابت آزاد با قانون اساسی جدید تثبیت شد. این منجر به تغییر اصول راهنمای مدیریت زباله از پایداری اقتصادی به سودآوری شد [۱۴,۵۰]. در اواخر دهه ۱۹۹۰، کشور از دفن زباله در فضای باز به محل دفن زباله بهداشتی تغییر مکان داد. [۱۴,۵۰]و زباله جمع کن ها از زباله ها به خیابان ها آواره شدند. به عنوان مثال، در بوگوتا، محل دفن بهداشتی بدون هیچ گونه کنترل زیست محیطی یا ارزیابی اثرات آن بر جامعه راه اندازی شد. پس از آن، زباله به کالایی تبدیل شد که تجارت پرسود تولید و دفن زباله در پایتخت را تثبیت کرد. [۵۲].

سیاست‌های رسمی‌سازی که در سال‌های گذشته به اجرا درآمده است، مانعی برای خلع ید تاریخی زباله‌چین‌کنندگان در سراسر کشور نشده است. برعکس، در مورد بوگوتا، روزالدو [۵۳] استدلال می کند که دولت «تاکتیک خرابکارانه تری را اتخاذ کرد: سلب مالکیت از طریق رسمی سازی، با زبان دوگانه توانمندسازی بازیافت کنندگان». [۵۳] پ. ۲٫ اگرچه سیاست‌های رسمی‌سازی در شهرهای سراسر کشور اجرا می‌شود، اما تحقیقات اخیر در مورد رسمی‌سازی زباله‌چین‌کنندگان در کلمبیا نشان می‌دهد که با وجود افزایش بهره‌وری آن‌ها، هیچ مدرک واقعی مبنی بر مزایای کار جمع‌کنندگان زباله برای یک سازمان رسمی وجود ندارد. [۱۰]. علاوه بر این، سه سال پس از اجرای فرمان ۵۹۶، جمع‌کنندگان زباله همچنان احساس تبعیض داشتند. [۵۴]. تحقیقات در کلمبیا عمدتاً بر وضعیت پایتخت بوگوتا متمرکز است. این تحقیق با مقایسه چالش‌های روزمره پیش روی جمع‌کنندگان زباله در دو شهر، به این شکاف پرداخته و اهمیت مقایسه را در سطح ملی روشن می‌کند.

این مقاله به شرح زیر سازماندهی شده است. پس از بررسی بحث‌های جاری در ادبیات مطالعات زباله در مورد محرومیت پایدار جمع‌آوران زباله که در بحبوحه فرآیند رسمی‌سازی در زمینه‌های مختلف به وجود می‌آیند، ما روش‌شناسی تحقیق خود را بر اساس تحقیقات کیفی گسترده جامعه‌محور با جمع‌کننده‌های زباله و داده‌های کمی جمع‌آوری‌شده دولتی در مورد بازیافت ارائه می‌کنیم. . که در بخش ۳ ما ابتدا سیاست‌های رسمی‌سازی تعاونی‌های جمع‌آوری زباله را در دو مطالعه موردی تجربی، بوگوتا و کارتاخنا د ایندیاس، ارائه می‌کنیم. که در بخش ۴ ما با تجزیه و تحلیل روش‌هایی که سیاست‌های رسمی‌سازی به مکانیزم سلب مالکیت‌های چندگانه تبدیل شده‌اند، ادامه می‌دهیم و به طور خاص بر سه شکل از محصورات آشکار شده در دو شهر مربوطه متمرکز می‌شویم که ما آن‌ها را به عنوان (الف) مادی و اقتصادی دسته‌بندی می‌کنیم. ب) جسمی و فضایی؛ و (ج) سیاسی و سازمانی. در نهایت، مقاله ما با اصرار به در نظر گرفتن جنبه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی محل کار جمع‌آوران زباله برای تقویت تفکرات مردمی در مورد چگونگی دستیابی به سطوح بالاتری از عدالت اجتماعی و شمول شهری، به پایان می‌رسد.

۲٫ روش ها: روش تحقیق کیفی جامعه محور با جمع کننده زباله

این مقاله از روش تحقیق کیفی گسترده مبتنی بر جامعه استفاده می کند با جمع‌کنندگان زباله در دو شهر کلمبیا، بوگوتا و کارتاخنا د ایندیاس، با یک موقعیت معرفت‌شناختی میان رشته‌ای هدایت می‌شوند تا از مبارزه سیاسی جمع‌آوران زباله کلمبیایی برای به رسمیت شناختن از یک بازتاب نظری حمایت کنند. این مقاله نتایج دو تحقیق مجزا در مقطع دکتری را ارائه می کند. یافته‌های بوگوتا از داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌عنوان بخشی از کار میدانی پایان‌نامه Tovar که شامل مصاحبه‌ها، گروه‌های متمرکز، مشاهدات مشارکت‌کننده و غیرمشارکت‌کننده بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۲ با سازمان‌های جمع‌کننده زباله بود، استخراج می‌شود. کار میدانی شامل شرکت در جلسات سازمان های جمع کننده زباله، میزگردهای منطقه جمع کننده زباله (جداول منطقه، جلسات عمومی، کمیته های مصالحه (کمیته های مصالحه) بین اپراتورهای مدیریت پسماند و سازمان های جمع کننده زباله. به طور گسترده‌تر، تحقیقات دکترای توار در علوم اقتصادی مبتنی بر رویکرد نظری مشترکات برای تجزیه و تحلیل سیاست مدیریت پسماند فراگیر بوگوتا است.

مطالعه موردی دوم بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده به عنوان بخشی از یک کار میدانی عمیق قوم‌نگاری است که نویل برای پایان‌نامه دکترای خود در Cartagena de Indias انجام داد. این تحقیق در طی ۱۰ ماه کار میدانی بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱ انجام شد. داده‌های تجربی حاصل از کار میدانی هم شامل یک بخش از مطالب قوم‌نگاری از مصاحبه‌ها، تاریخ شفاهی، و مکالمات و همچنین تجربیات مشارکتی است. مصاحبه انفرادی و گروهی با جمع کنندگان زباله، ساکنین، مقامات دولتی، نمایندگان سازمان های مردم نهاد و مدیران شرکت های مدیریت پسماند در این مدت انجام شد. مشاهدات شرکت کننده درازمدت همراه با جمع کننده های زباله در جلسات داخلی و رسمی سازمان های اصلی جمع کننده زباله شهر انجام شد. در سطح شهرداری، جمع‌آوران زباله را در جلسات رسمی با مقامات، به ویژه در جلسات اجرای طرح مدیریت پسماند جدید (PGIRS) همراهی می‌کنند. در محله کنار محل دفن زباله سابق، تعداد زیادی سازمان جمع کننده زباله مستقر هستند. در محل کار و در مسیرهای بازیافت آنها؛ در رویدادهای عمومی مرتبط با مدیریت زباله و غیره. به طور گسترده‌تر، تحقیقات دکترای نویل در جغرافیای اجتماعی بر روی شیوه‌های روزمره مبتنی بر زباله و راه‌هایی که آنها با سیاست مکان‌سازی درگیر می‌شوند، تمرکز دارد.

در هر دو مورد، پژوهش دکترا شامل روش‌های تحقیق مشارکتی جامعه بود که بازتاب باز و مستمر با جمع‌کنندگان زباله را از طریق گروه‌های متمرکز حفظ می‌کرد.شکل ۲). علاوه بر این، از آنجایی که هر دو محقق متعهد به حمایت از مبارزه جمع کنندگان زباله برای گنجاندن بودند، وظایف کوچکی را برای سازمان های جمع کننده زباله در شهرهای مربوطه انجام دادند.

هر دو پژوهش دکترا نیز بر اساس کارهای تاریخی، آرشیوی و تجزیه و تحلیل اطلاعات ثانویه، مانند تجزیه و تحلیل اسناد و سیاست‌های دولتی، روزنامه‌های رسمی، اسناد رسمی شهرداری، صورتجلسه‌ها و آرشیوها، فرآیندهای قانونی و آرشیوهای شخصی مشترک توسط سازمان‌های جمع‌آوری زباله است. در ادامه کار میدانی، داده های کیفی جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Atlas.ti (نسخه ۹٫۱٫۳) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

داده های کیفی ارائه شده در این مقاله با تجزیه و تحلیل کمی از داده های جمع آوری شده دولتی در مورد بازیافت تکمیل می شود. این امر امکان بررسی روندهای کمی جمع آوری زباله در هر دو شهر و همچنین ارقام رسمی در مورد درآمد و دسترسی به مواد جمعیت جمع کننده زباله را فراهم کرد. دسترسی به مجموعه داده ها از طریق گزارشات سامانه یکپارچه اطلاعات (سیستم اطلاعاتی واحد، SUI) نظارت بر خدمات عمومی کلمبیا، و همچنین گزارش های واحد اداری ویژه خدمات عمومی (UAESP) در مورد مقدار مواد زائد جمع آوری شده و دفع شده در محل های دفن بهداشتی.

۳٫ زمینه تجربی: رسمیت جمع آوری زباله در زمینه کلمبیا

در کلمبیا، سازمان‌های جمع‌کننده زباله بیش از ۲۰ سال درگیر یک نبرد قضایی برای تضمین حقوق خود برای کار بودند. در نتیجه، در سال ۲۰۱۶، دولت فرمان ۵۹۶ را صادر کرد که یک رژیم گذرا را برای رسمی کردن جمع‌آوران زباله ایجاد کرد. سیاست‌های رسمی‌سازی به‌عنوان راه‌حلی نهادی برای خواسته‌های زباله‌چین‌کنندگان و پاسخی به دستورات دادگاه قانون اساسی برای گنجاندن و بهبود شرایط آسیب‌پذیری جمعیت جمع‌کننده‌های زباله مطرح شد. [۵۰,۵۵]. این فرآیند شامل پیوند تدریجی سازمان‌های جمع‌آوری زباله به‌عنوان اپراتورهای سیستم مدیریت پسماند و پرداخت پاداش به کارشان از طریق هزینه کاربر بود.نرخ). در این زمینه، کار جمع‌آوران زباله شامل (i) جمع‌آوری، (ii) حمل و نقل و (iii) دسته‌بندی و توزین مواد قابل بازیافت (فرمان ۱۰۷۷ ۲۰۱۵/MVCT) بود. دادگاه قانون اساسی در پاسخ به ادعای زباله‌چین‌ها، خود را به نفع جمع‌کنندگان زباله اعلام کرد و تضمین کرد:

همراهی سازمان های جمع کننده زباله برای تضمین رشد آنها به عنوان کارآفرینان مدیریت زباله (جمله T-291 از ۲۰۰۹).
مشارکت مؤثر سازمان‌های جمع‌آوری زباله در ارائه خدمات بهداشت عمومی برای جزء بازیافت زباله و در نتیجه پاداش آن (دستور ۲۷۵ سال ۲۰۱۱).
همراهی واقعی سازمان های جمع کننده زباله توسط دولت در فرآیند رسمی سازی به عنوان ارائه دهندگان خدمات بهداشتی عمومی (دستور ۲۷۵ سال ۲۰۱۱).
ترویج تفکیک زباله در مبدا تولید (دستور ۲۷۵ سال ۲۰۱۱).
ضمانت وجود واقعی مراکز جمع آوری (دستور ۲۷۵ سال ۱۳۹۰)؛ و
تضمین دسترسی واقعی و ایمن به زباله های قابل بازیافت (دستور ۳۶۶ سال ۲۰۱۴، دستور ۵۸۷ سال ۲۰۱۵، حکم C-740 سال ۲۰۱۵).

برای تکمیل فرآیند رسمی‌سازی و ادغام کامل در طرح مدیریت پسماند، سیاست رسمی‌سازی مستلزم آن است که سازمان‌های جمع‌آوری زباله هشت مرحله مترقی را انجام دهند.شکل ۳) که باید در یک دوره اولیه پنج ساله تکمیل شود که اخیراً به هشت سال افزایش یافته است. فرآیند رسمی‌سازی با ثبت سازمان‌های جمع‌آوری زباله در این سازمان آغاز می‌شود ثبت واحد ارائه دهندگان (RUPS) (رجیستر ارائه دهندگان) که بخشی از SUI است، یک پلت فرم نظارت آنلاین تحت رهبری دولت. جدول زیر الزاماتی را که سازمان‌های جمع‌کننده پسماند برای تکمیل فرآیند رسمی‌سازی باید رعایت کنند، بر اساس معیارهای فنی، تجاری، اداری و مالی طبقه‌بندی شده است.

سازمان‌های جمع‌آوری زباله در شهرهای سراسر کشور، مانند دو شهر در قلب تجزیه و تحلیل، در مراحل گذرا فرآیند رسمی‌سازی (که در بالا توضیح داده شد) درگیر هستند. بوگوتا، پایتخت کلمبیا، رهبری اجرای فرآیند رسمی سازی در این کشور را بر عهده داشته است. بوگوتا شهری با بیش از ۷ میلیون نفر جمعیت است که تقریباً ۶۳۰۰ تن زباله در روز تولید می کند که ۷۰ درصد آن قابل بازیافت است. با این حال، تنها ۱۰ درصد زباله ها بازیافت می شوند [۵۶]. زباله‌هایی که بازیافت نمی‌شوند در محل دفن بهداشتی Doña Juana، که عمر مفید آن در سال ۲۰۲۳ به پایان می‌رسد، دفع می‌شود. در بوگوتا، خانوارها، صنایع و سایر تولیدکنندگان زباله باید زباله‌ها را به مواد آلی، قابل بازیافت و زباله‌های عمومی دسته‌بندی کنند. پنج شرکت خصوصی در پنج منطقه جمع‌آوری و حمل زباله به محل دفن زباله Doña Juana فعالیت می‌کنند، در حالی که بیش از ۲۳۱ سازمان جمع‌آوری زباله [۵۷] جمع آوری و پردازش مواد قابل بازیافت در شهر.

کارتاخنا پنجمین شهر پرجمعیت کشور با بیش از ۱ میلیون نفر جمعیت است و روزانه ۱۲۰۰ تن زباله تولید می کند. این شهر عمدتا زباله ها را در محل دفن بهداشتی Loma de Los Cocos دفع می کند [۵۸] دو شرکت جمع آوری زباله در Cartagena فعالیت می کنند و زباله ها را در محل دفن بهداشتی Loma de Los Cocos دفع می کنند. طرح جدید مدیریت پسماند (طرح مدیریت جامع زباله جامد، PGIRS) برای دوره ۲۰۱۶-۲۰۲۷ در کارتاخنا برنامه ریزی و اجرا می شود که باید برنامه ای را برای گنجاندن جمع کننده های زباله ادغام کند.برنامه گنجاندن زباله جمع کننده) بر اساس فرمان ۱۰۷۷ سال ۲۰۱۵٫ بر اساس آخرین سرشماری، ۱۹۱ سازمان بازیافت و ۱۷۸۲ نفر از فعالیت های بازیافت در کارتاخنا امرار معاش می کردند. [۵۹].

۴٫ نتایج و بحث: اشکال جدید محفظه های اجتماعی-اقتصادی در فرآیند رسمی سازی

در بخش بعدی، نتایج تحقیق را ارائه می‌کنیم که نشان می‌دهد سیاست‌های رسمی‌سازی چه پیامدهایی برای کار روزانه جمع‌کنندگان زباله دارد. با آگاهی از داده‌های کمی و کیفی جمع‌آوری‌شده در مورد کار جمع‌آوران زباله در هر دو شهر، ما استدلال می‌کنیم که اجرای سیاست‌های رسمی‌سازی تحت رهبری دولت، اشکال جدیدی از محوطه‌های اجتماعی-اقتصادی را برای جمعیت جمع‌آوران زباله حفظ می‌کند. ما سه نوع محفظه های اجتماعی-اقتصادی را دسته بندی می کنیم: (الف) مادی و اجتماعی-اقتصادی. ب) جسمی و فضایی؛ و (ج) سیاسی و سازمانی. اشکال محفظه‌هایی که در زیر توضیح داده می‌شوند، تنها اشکال سلب مالکیتی نیستند که جمع‌کنندگان زباله با آن‌ها مواجه می‌شوند، بلکه مهم‌ترین فرآیندهایی هستند که در بافت رسمی سازی در هر دو شهر بازسازی شده‌اند.

۴٫۱٫ محوطه های مادی و اجتماعی-اقتصادی

با اجرای سیاست های رسمی سازی در هر دو شهر که دسترسی جمع کنندگان زباله به مواد قابل بازیافت را در معرض خطر قرار می دهد، اشکال جدیدی از محفظه های مواد و اجتماعی-اقتصادی پدیدار می شوند. اصول رقابت بازار آزاد که روند رسمی سازی را در سطح ملی حفظ می کند، این اشکال محصورات را تشدید می کند. در واقع، در بافت کلمبیا، گفتمان غالب در مورد رسمیت جمع‌آوران زباله، بر ایده‌آل گفتمانی تبدیل جمع‌آوران زباله به کارآفرینان زباله متکی است. دادگاه قانون اساسی بیان می کند که اقدام مثبت باید شامل اقداماتی باشد که به جمع کنندگان زباله اجازه می دهد تا به عنوان انجمن های کارآفرینان زباله پیشرفت کنند (Sentencia T-387 de 2012). [60]. فرآیند رسمی‌سازی به‌عنوان مکانیزمی برای همراهی با این هویت و دگرگونی اجتماعی-اقتصادی تعریف می‌شود و سازمان جمع‌کننده زباله را به عنوان بازیگرانی در مناقصه‌ها در نظر می‌گیرد تا از مشارکت خود در اقتصاد بازیافت اطمینان حاصل کنند. این انتظارات با واقعیت‌های روزمره کارگران جمع‌آوری زباله مطابقت ندارد و سازمان‌های جمع‌آوری زباله خود را قادر به رقابت نمی‌دانند، بنابراین دسترسی آن‌ها به مواد قابل بازیافت را با مشکل مواجه می‌کنند. علاوه بر این، این چارچوب منجر به افزایش سطوح رقابت، هم در میان جمع‌آوران زباله، و هم با سایر بازیگران صنعت بازیافت و ارائه‌دهندگان جمع‌آوری زباله می‌شود. امکان قانونی موجود در چارچوب کلمبیا برای هر شرکتی برای ارائه خدمات بازیافت به طور قابل توجهی تعداد ارائه دهندگان خدمات خصوصی را افزایش داده است که به تدریج سازمان های جمع آوری زباله های طولانی مدت را از بین می برند. علاوه بر این، همانطور که در زیر نشان داده شده است، ارائه دهندگان جدید وارد بازار بازیافت می شوند و با وجود اینکه اپراتورهای خصوصی هستند، خود را سازمان جمع کننده زباله می نامند.

در هر دو شهر، جمع‌کننده‌های زباله رقابت برای زباله‌ها را که ناشی از سیاست «بازار آزاد» است، محکوم می‌کنند و استدلال می‌کنند که آن را ناعادلانه می‌دانند. در واقع، سازمان‌های جمع‌کننده زباله ادعا می‌کنند که اپراتورهای جدید بازیافت به مسیرهای جمع‌آوری تاریخی زباله‌گیران احترام نمی‌گذارند و حتی برای تحویل مواد قابل بازیافت به کاربران پول ارائه می‌دهند. میگل (همه اسامی مستعار هستند)، یک جمع کننده زباله در کارتاخنا، طی مصاحبه ای توضیح می دهد:

ما برای زندگی روزانه خود درآمد داریم. ما نمی توانیم رقابت کنیم. (…) من رفقای دارم که توسط شرکت های (بازیافت) اخراج شده اند. (…) ما چهار سال است که سازمان (پسماند جمع کن) را ایجاد کرده ایم. سه ماه دیگر دارند چون پول دارند. این چیزی است که ما می بینیم.

(مصاحبه، ۲۵ فوریه ۲۰۱۹)

ادعاهای مطرح شده توسط سازمان های جمع کننده زباله با داده های رسمی جمع آوری شده در SUI تأیید می شود. در واقع، تجزیه و تحلیل دقیق داده های کمی جمع آوری شده در هر دو شهر نشان می دهد که سازمان های جمع کننده زباله تنها کسانی نیستند که به عنوان ارائه دهندگان خدمات بازیافت در خدمات جمع آوری و دفع زباله عمومی ثبت نام کرده اند. به عنوان مثال، همانطور که در شکل ۴در سال ۲۰۲۱، در بوگوتا، ۳۵۵ سازمان جمع کننده زباله، طرح رسمی سازی (۹۵٫۴٪) را به علاوه هفده شرکت (۴٫۶٪) که خدمات بازیافت را نیز ارائه کردند، اتخاذ کردند. در کارتاخنا، در سال ۲۰۲۱، نوزده (۸۶٫۴٪) جمع کننده زباله به همراه سه شرکت (۱۳٫۶٪) که فعالیت های بازیافت را انجام می دادند، در طرح رسمی سازی مشغول شدند.

شکل ۴ از تعداد اپراتورهایی که به بررسی بازیافت پاسخ دادند (نظرسنجی دستاورد) و تن های بازیافتی را در پلتفرم آنلاین ثبت کرد. همه اپراتورهایی که بررسی بازیافت را پر کردند اطلاعات مربوط به میزان تن بازیافت را ثبت نکردند. به طور مشابه، تجزیه و تحلیل داده ها برای دوره ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ (شکل ۵) کاهش قابل توجهی در تعداد تن مواد بازیافتی نشان می دهد، در حالی که در همان زمان رشد ثابت و پایدار تعداد ارائه دهندگان در هر دو شهر مشاهده می شود.

داده های مربوط به سهم تن گزارش شده توسط سازمان ها از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ (شکل ۵) نشان می دهد که با ورود ارائه دهندگان بازیافت جدید، درصد سهم همه سازمان ها به تدریج در حال کاهش است. افزایش تعداد ارائه دهندگان بازیافت پیامدهای قوی از نظر دسترسی به مواد قابل بازیافت و در نتیجه از نظر درآمد دریافتی توسط سازمان های جمع کننده زباله دارد. در واقع، هزینه کاربر (نرخ) با توجه به تن مواد قابل بازیافت جمع آوری و گزارش شده در پلت فرم SUI پرداخت می شود. با توجه به اینکه تعداد کاربرانی که برای خدمات مدیریت پسماند پرداخت می کنند به همان نسبت تعداد اپراتورها افزایش نمی یابد، درآمد سازمان های جمع کننده زباله کاهش می یابد. برای سازمان های جمع کننده زباله، این یک نگرانی اصلی برای آینده کار آنها در هر دو شهر است. به عنوان مثال، برلدیس، یکی از رهبران سازمان جمع‌آوری زباله در کارتاخنا توضیح می‌دهد:

تعرفه (هزینه کاربر) دیگر سودی ندارد. من همیشه می گویم مثل یک کیک است، اگر کیک را بر چند تقسیم کنید خوب است، اما بر سیزده (ارائه دهنده) چیز زیادی باقی نمی ماند. خرید (قابل بازیافت) به صورت حجمی بهتر است. شهری مانند کارتاخنا به اندازه کافی بزرگ نیست که این همه ECAS داشته باشد. تعرفه دیگر ارزش آن را ندارد.

(مصاحبه، ۱۷ ژوئیه ۲۰۲۱)

هنگامی که به داده های مربوط به تن زباله دفن شده در محل دفن زباله و تن مواد بازیافتی بازیافت شده نگاه می کنیم، تا سال ۲۰۲۰ می توان افزایش ثابتی را در بوگوتا و کارتاخنا د هند مشاهده کرد.شکل ۶). در سال ۲۰۲۰، کاهش بعدی مشاهده می شود. این کاهش به دلیل افزایش کنترل و بازرسی دولتی به دنبال هشدارهای مربوط به اقداماتی بود که داده‌های سرویس بازیافت را مخدوش می‌کرد. به عنوان مثال، گزارش مضاعف اطلاعات در پلت فرم SUI یا تغییرات عمدی اطلاعات با هدف افزایش تعداد تن های بازیافتی گزارش شده در پلت فرم SUI شناسایی شد. برای کنترل این وضعیت، سازمان دولتی مسئول قطعنامه ای برای به تاخیر انداختن انتشار تن در صورت وجود تناقض در کیفیت اطلاعات گزارش شده توسط ارائه دهندگان خدمات بازیافت صادر کرد. [۶۱]. این تأخیر تأثیر مستقیمی بر پرداخت هزینه کاربر به سازمان های جمع کننده زباله و سایر ارائه دهندگان دارد.

در بوگوتا، نظرات جمع کنندگان زباله در مورد این اقدام کنترلی تقسیم شد. داده‌های کیفی جمع‌آوری‌شده نشان می‌دهد که از یک سو، سازمان‌های پسماند جمع‌کننده، اقدامی ضروری برای جلوگیری از تقلبات اقلیت ارائه‌دهندگان می‌دانستند که با این وجود بیشتر سازمان‌های جمع‌کننده زباله را تحت تأثیر قرار داده و تصویری منفی از کار آنها ایجاد می‌کند. این ادعا با نگرانی عمومی در میان جمعیت جمع‌آوران زباله، هم در کارتاخنا و هم در بوگوتا، همسو بود که «سازمان‌های کاغذ» (سازمان های کاغذی) ایجاد شده بود و برای خدمات بازیافتی که ارائه نمی کردند هزینه دریافت شد. از سوی دیگر، برخی از سازمان‌های پسماند جمع‌کننده معتقد بودند که این اقدام کنترلی، بخش بزرگی از جمعیت زباله‌چین‌ها را که نمی‌توانستند از حق استفاده‌کننده برای کار خود پرداخت کنند، جریمه کرد. برخی از سازمان‌های جمع‌آوری زباله ادعا کردند که این اقدام منشأ ساختاری مشکل توصیف‌شده در بالا را در نظر نگرفته است و تحقیقات نشان می‌دهد که این امر به افزایش بی‌اعتمادی سازمان‌های جمع‌کننده زباله در فرآیند رسمی‌سازی تبدیل شده است. سازمان‌های جمع‌آوری زباله گزارش دادند که در گزارش‌دهی اطلاعات روی پلت‌فرم با مشکل مواجه هستند. ترس از جریمه در صورت خطا؛ و عدم اعتماد به دریافت موثر تعرفه هزینه کاربر در زمان مقرر. این مثال‌ها نشان می‌دهند که گزارش تن‌های مواد قابل بازیافت در پلت‌فرم SUI برای دریافت هزینه‌های کاربر، چالشی برای سازمان‌های جمع‌کننده زباله است و بی‌اعتمادی عمومی را در تعامل با بوروکراسی دولتی حفظ می‌کند.

۴٫۲٫ محوطه های بدنه و فضایی

فرآیند محوطه‌های بدنه و فضایی تداوم تغییرات تاریخی پی در پی در سیاست عمومی مدیریت زباله در کلمبیا را نشان می‌دهد که به اخراج جمع‌آوران زباله از محل‌های دفن زباله تا محدود کردن جمع‌آوری قابل بازیافت در فضاهای عمومی به مواد قابل بازیافت که به طور فزاینده در ظروف بسته می‌شوند، ترجمه شده است. . با اجرای فعلی سیاست رسمی‌سازی، اشکال محوطه‌های بدنی و فضایی پیچیده شده‌اند و نشان‌دهنده پویایی ثابت خلع ید هستند که جمع‌کنندگان زباله را تهدید می‌کنند.

فرآیندهای خلع ید که جمع کنندگان زباله با آن مواجه هستند به محرومیت از زباله های در فضای باز بازمی گردد. [۳۷,۶۲]. در کلمبیا، محوطه‌های فضایی و بدنی مربوط به دسترسی به کارگاه‌ها و مواد با تنظیم دسترسی به زباله‌ها در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد و با خصوصی‌سازی مدیریت دفن زباله در دهه ۱۹۹۰ مجدداً تأیید شد. بسته شدن زباله‌دان ناوارو در کالی نمادی از این فرآیندها در کلمبیا است زیرا اقدامات قانونی پس از آن سابقه‌ای اساسی برای به رسمیت شناختن جمع‌کننده‌های زباله به‌عنوان جمعیت حاشیه‌ای و تبعیض‌آمیز که نیاز به حمایت ویژه قانون اساسی دارند را تشکیل می‌دهد. [۵۳,۵۳,۵۵].

در آغاز دهه ۱۹۵۰، قربانیان درگیری های مسلحانه خشونت آمیز از مناطق روستایی وارد شهرهای اصلی کلمبیا شدند. تعداد زیادی از مردمی که از خشونت سیاسی گریخته بودند با فروش مواد قابل بازیافت در شهر زنده ماندند [۶۳]. در بوگوتا، بسیاری از آنها در نزدیکی زباله‌های فضای باز مانند ال کورتیخو و جبل الطارق مستقر شدند. اولی تا سال ۱۹۸۵ و دومی تا سال ۱۹۸۸ کار می کرد و بیش از ۳۰۰۰ جمع کننده زباله بدون دسترسی به مواد قابل بازیافت و وسایل معیشتی در تعطیلی خود باقی ماند و جمع کننده های زباله مجبور به شروع کار در خیابان ها شدند. [۵۵]. بسیاری از رهبران امروزی سازمان‌های جمع‌آوری زباله در این محل‌های دفن زباله کار کردند و پس از بسته شدن آنها، سازمان‌هایی مانند انجمن بازیافت‌کنندگان بوگوتا (ARB) تشکیل دادند. [۶۴]. در سال ۱۹۸۸، محل دفن زباله Doña Juana مورد بهره برداری قرار گرفت. برخی از جمع‌کننده‌های زباله که در زباله‌دان جبل الطارق کار می‌کردند، با هماهنگی با مدیران و یا ورود غیرقانونی شبانه به کار خود تلاش کردند. تشدید کنترل های داخلی، نظارت دائمی و بسته شدن اموال منجر به ممنوعیت بازیافت مواد در محل دفن زباله شد. [۴۱].

در Cartagena، در اوایل دهه ۱۹۶۰، محل زباله شهری در فضای باز در محله سانفرانسیسکو بسته شد و به Henequén منتقل شد. جمعیت جمع کننده زباله که به دنبال جابجایی زباله شهر در اواخر دهه ۱۹۶۰ به هنکون رسیدند، در همان مکان با جمعیتی از مهاجران روستایی و یک جمعیت آواره داخلی به دلیل خشونت درگیری های مسلحانه مواجه شدند. [۶۵]. پس از چندین دهه فعالیت به عنوان زباله شهر و تامین معیشت ساکنان هنکوئن، محل تخلیه زباله در فضای باز در سال ۱۹۹۴ بسته شد و با محل دفن بهداشتی در همان محله جایگزین شد. با این حال، این دسترسی به جمعیتی را که از محل زباله زندگی می کردند محدود کرد. گیلرمو، بازیافتی که در همسایگی به دنیا آمده است، این مراحل اولیه فرآیند خلع ید را به یاد می آورد:

زمانی که محل های دفن زباله در کلمبیا به دلیل قانون ۱۴۲ در مورد خدمات عمومی پودر شد، جمع کننده های زباله نمی توانستند در محل های دفن زباله باشند. پس چه اتفاقی افتاد؟ ما را از محل دفن زباله بیرون آوردند و ما را بدون کار و بدون معیشت گذاشتند و این یک جنگ تنومند بین کنسرسیوم های زباله بود. […] و زباله‌چین‌هایی که در محله هنکوئن بودند. چون زباله دانی کم و بیش در ورودی هنکون بود و وقتی خصوصی کردند آن را در خروجی هنکن گذاشتند. به عبارت دیگر، هنکوئن وسط زباله ها بود و کامیون ها از جلوی جامعه ما عبور می کردند و ما نمی توانستیم به زباله ها دسترسی داشته باشیم، زیرا زباله ها مال ما نبودند، اما ما همیشه از زباله ها زندگی می کردیم. […] برای اینکه ما وارد دفن زباله شویم، تعاونی‌ها تشکیل شد، گروه‌هایی تشکیل شد، صبح یا شب کار می‌کردیم.

در Cartagena، امتیازی در سال ۲۰۰۵ به مدت ۲۰ سال به یک شرکت خصوصی برای اداره محل دفن بهداشتی واقعی Loma de Los Cocos اختصاص یافت. علیرغم بسته شدن محل دفن زباله، Henequén با انبارهای بازیافت متعدد خود که در آن مواد قابل بازیافت قبل از چرخش مجدد در اقتصاد بازیافت توسط سازمان‌های جمع‌آوری زباله جمع‌آوری می‌شوند، یک فضای مرکزی برای درک جغرافیای بازیافت در شهر باقی مانده است. هنگامی که جمع‌کننده‌های زباله Henequén به طور رسمی از دسترسی به محل دفن زباله محروم شدند، این امر زندگی و شیوه‌های فضایی آنها را عمیقاً تغییر داد. آنها از شیوه های بازیافت منبع درب به خانه شروع کردند و با حمایت یک سازمان غیردولتی شروع به جمع آوری مواد در بخش صنعتی کردند. امروزه، مسیرهای جمع آوری آنها در سراسر شهر است، اما تعداد زیادی از سازمان ها انبارهای مجموعه خود را در Henequén نگهداری می کنند.

علیرغم سازماندهی جمع کننده های زباله در تعاونی ها به دنبال تعطیلی محل دفن زباله در هر دو شهر، سلب مالکیت و محصور کردن بیشتر در سطح ملی اتفاق افتاد. در سال ۲۰۰۸، دولت قانون ۱۲۵۹ را تصویب کرد که بر اساس آن جریمه زیست محیطی برای باز کردن ظروف زباله در مکان های عمومی ایجاد کرد تا زباله جمع کننده ها نتوانند با کار در خیابان درآمدزایی کنند. به لطف مبارزه و محکومیت سازمان های جمع کننده زباله، این قانون لغو شد. این قسمت گامی معنادار در مبارزه جمع‌آوران زباله برای تضمین دسترسی به مواد قابل بازیافت و به چالش کشیدن محوطه‌های فضایی بود.

با این حال، با فرآیند رسمی‌سازی، محوطه‌های فضایی و بدنی همچنان پابرجا هستند. کاهش فضاهای کاری برای جمع‌آوران زباله محدود به محرومیت از محل‌های دفن زباله یا فضاهای عمومی نیست. فرآیند رسمی‌سازی چالش‌های جدیدی را برای دسترسی سازمان‌های جمع‌کننده زباله به فضاهای کاری ایجاد می‌کند. سازمان های جمع کننده زباله موظفند مواد قابل بازیافت جمع آوری شده را در انبارها یا ECA ذخیره کنند. در این رابطه، سازمان‌های جمع‌آوری زباله در بوگوتا و کارتاخنا مشکلی را که در دسترسی به ECA با آن مواجه هستند محکوم می‌کنند. اندازه محدود و الزامات عملکرد آنها به عنوان یک بار توسط سازمان های جمع کننده زباله تجربه می شود. هم مشاهدات میدانی و هم اطلاعات جمع‌آوری‌شده توسط SUI نشان می‌دهد که فضای کاری جمع‌آوری زباله کوچک‌تر از ارائه‌دهندگان خدمات بازیافت بزرگ در بوگوتا و کارتاخنا است. با فضاهای کاری کوچکتر، سازمان های جمع کننده زباله ظرفیت جابجایی مواد قابل بازیافت را کاهش داده اند که در نتیجه بر ظرفیت مالی آنها تأثیر می گذارد. تفاوت اساسی در اندازه فضاهای کاری سازمان های جمع کننده زباله در مقایسه با شرکت های بزرگتر به طور مستقیم بر ظرفیت عملیاتی آنها تأثیر می گذارد. بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده SUI، در کارتاژنا، میانگین ظرفیت ذخیره‌سازی سازمان‌های جمع‌آوری زباله که در فرآیند رسمی‌سازی شرکت می‌کنند ۱۷۶ تن در ماه بود، در مقابل ۹۰۰ تن در ماه برای ارائه‌دهندگان خدمات بازیافت. در بوگوتا، سازمان‌های جمع‌آوری زباله میانگین ظرفیت عملیاتی ۳۳۰ تن در ماه داشتند، در حالی که اپراتورهای خصوصی بازیافت ظرفیت عملیاتی متوسط ۱۶۴۰ تن در ماه داشتند.

داده های تجزیه و تحلیل شده از پلت فرم SUI نشان می دهد که نه تنها در ظرفیت عملیاتی تفاوت وجود دارد، بلکه موانع متعددی از نظر برآورده کردن الزامات برای بهره برداری از انبارها وجود دارد. طبق مصوبه ۵۹۶، فضای کاری یا ایستگاه های طبقه بندی و بازیافت (ECA) باید حداقل دوازده مورد را داشته باشد و هر سازمان باید حداقل یک فضای کاری ثبت شده داشته باشد. بدون ECA ثبت نام به عنوان اپراتور خدمات بازیافت غیرممکن است. در میان این تعهدات، انبارها باید دارای مجوز کاربری زمین و محیط زیست باشند. در بوگوتا، داده‌ها نشان می‌دهد که ۲۳ درصد از انبارهای سازمان‌های جمع‌آوری زباله که در فرآیند رسمی‌سازی شرکت می‌کنند، کاربری زمین سازگاری ندارند، در حالی که ۱۰۰ درصد از انبارهای ارائه‌دهندگان خدمات بازیافت خصوصی دارای کاربری زمین هستند. با در نظر گرفتن مجوز زیست محیطی، ۶۰ درصد از انبارهای جمع کننده زباله فاقد و همچنین ۶۵ درصد از اپراتورهای خصوصی فاقد مجوز بودند. در مورد Cartagena، ۵۰٪ از فضاهای کاری سازمان های جمع کننده زباله فاقد مجوز استفاده از زمین و یا مجوز زیست محیطی بودند، و ارائه دهندگان خصوصی بازیافت دارای ۱۰۰٪ مجوز استفاده از زمین بودند، اما بدون مجوزهای زیست محیطی.

علاوه بر مجوزها و وسعت انبارها، مالکیت و دسترسی به این فضاها نیز نشان دهنده مکانیزم حذف است. هم در کارتاخنا و هم در بوگوتا، اکثر انبارها اجاره ای هستند (۶۷٪ برای اولی و ۹۲٪ برای بعدی). نداشتن مالکیت فضای کاری بر استقلال سازمان ها تأثیر می گذارد، همانطور که یک جمع کننده زباله در طی مصاحبه ای در بوگوتا توضیح می دهد: «بهتر است که خودتان (انبار ECA) داشته باشید و هیچ اداره ای برای برداشتن آن نیاید».

۴٫۳٫ محوطه های سیاسی و سازمانی

جنبش جمع‌آوری زباله در کلمبیا یکی از سازمان‌یافته‌ترین جنبش‌ها در جهان است [۶۳]. اتحادیه‌های جمع‌آوران زباله نقش اصلی را در به رسمیت شناختن حقوق خود ایفا کرده‌اند و در طول دهه‌ها به سطوح بالایی از تحکیم سازمانی ملی دست یافته‌اند. جنبش جمع کننده زباله کلمبیا مبارزه خود را با شبکه های منطقه ای و بین المللی جنبش جمع کننده زباله هماهنگ کرد. پس از غلبه بر دهه‌ها ننگ و بی‌انسان‌سازی، معمولاً به عنوان «قابل عرضه” (یکبار مصرف)، فقرا یا سارقان، اکنون به عنوان ارائه دهندگان رسمی خدمات بازیافت شناخته می شوند که تغییر مثبتی برای پایداری زیست محیطی در چارچوب سیاست عمومی ایجاد می کنند. اگرچه بهبود مطلوب تصویر جمع‌آوران زباله در جامعه کلمبیا عمدتاً به فرآیند رسمی‌سازی نسبت داده می‌شود، اما ما استدلال می‌کنیم که از نظر مشارکت سیاسی جمع‌کنندگان زباله، شکل‌های سازماندهی آن‌ها و انگ اجتماعی مرتبط با کارشان تهدیدات جدیدی را ایجاد می‌کند.

همانطور که در بالا گفته شد، اجرای سیاست رسمی سازی بر تصویر جمع کننده زباله به عنوان “کارآفرین” متکی است. از این نظر، سیاست به گونه‌ای طراحی شده است که هر سازمان باید با الزامات فرآیند رسمی‌سازی، فردی کردن و اتمیزه‌کردن بیشتر سازمان‌های جمع‌کننده زباله و در نتیجه تضعیف ظرفیت سیاسی اتحادیه‌های جمع‌آوران زباله، مطابقت داشته باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که طراحی سیاست‌های رسمی‌سازی تصویر جمع‌کنندگان زباله را به‌عنوان کارآفرین حفظ می‌کند و از تعریف جمعیت آسیب‌پذیر تاریخی فاصله می‌گیرد و در نتیجه آن‌ها را در معرض خطر از دست دادن شناخت کسب‌شده در سال‌های گذشته، مانند حق « اقدامات مثبت» و بازتولید الگوهای به حاشیه رانده شدن. افزایش انعطاف‌پذیری نیروی کار منجر به فردی‌سازی شدید سیاست‌های کاری زباله‌چین‌ها و تضعیف کنش سیاسی جمعی زباله‌چین‌ها شده است و به‌طور سیستماتیک قدرت چانه‌زنی آنها را کاهش می‌دهد. سه سال پس از شروع فرآیند رسمی‌سازی، یک جمع‌کننده زباله در بوگوتا اظهار داشت که جمع‌کننده‌های زباله وقتی کارآفرین شدند، حقوق خود را از دست داده‌اند و طبق حکمی دیگر جمعیتی آسیب‌پذیر نیستند. او توضیح داد:

هدف از مصوبه ۵۹۶ شامل جمع‌آوری زباله‌ها نبود، بلکه تبدیل آنها به کارآفرین و برداشتن مشکل از دست دولت بود.

(ارتباطات شخصی، آوریل ۲۰۱۹)

شکنندگی سازمان‌های سیاسی جمعی با فقدان ساختارهای نهادی کافی تشدید می‌شود. در بوگوتا، یک میزگرد شهرداری برای جمع‌آوران زباله وجود دارد که امکان گفتگو با دولت محلی را ارائه می‌دهد، اما در سایر نقاط کشور، مانند کارتاخنا، این فضاها برای گفتگو وجود ندارد. در کارتاخنا، تلاش‌ها برای تثبیت یک سازمان چتر در سطح شهر برای مذاکره با شهرداری ناموفق بود و فقدان فضای هماهنگ برای بحث بین بازیگران مختلف، بیشتر به رقابت‌های داخلی دامن زد و در نتیجه احتمال اقدام جمعی را کاهش داد. سازمان اصلی جمع‌آوران زباله در سال ۲۰۲۱ فعالیت خود را متوقف کرد و تکه تکه شدن سازمان سیاسی جمع‌آوران زباله در شهر بیشتر درها را برای شرکت‌های خصوصی بازیافت باز کرد تا وارد اقتصاد بازیافت محلی شوند. در بوگوتا، موضوع به تعویق انداختن پرداخت هزینه کاربر (که در بالا توضیح داده شد) نمونه بارز این است که چگونه طراحی سیاست رسمی‌سازی تنش‌های داخلی جدیدی را در میان جنبش جمع‌آوران زباله ایجاد کرد و انگ‌های اجتماعی قدیمی مرتبط با کار آنها را احیا کرد. ، یک بار دیگر مشروعیت جمع کنندگان زباله را به خطر می اندازد.

کمبود سرمایه‌گذاری عمومی برای ایجاد «اقدامات مثبت» که باید از مشارکت سازمان‌های جمع‌آوری زباله در فرآیند رسمی‌سازی با تضمین حمایت مالی و فنی حمایت کند، منجر به عدم اعتماد سازمان‌های جمع‌کننده زباله می‌شود. در کارتاخنا، عدم تحقق سرشماری نمونه ای از اقدام مثبت به نفع جمع کنندگان زباله است که توسط شهرداری اجرا نشده است. در نتیجه، تعداد زیادی از سازمان‌های جمع‌آوری زباله خود را از فرآیند رسمی‌سازی رها کرده‌اند و تعداد زیادی از جمع‌آوران زباله به‌طور مستقل کار می‌کنند. یک جمع کننده زباله در کارتاخنا در مصاحبه ای فاصله گرفتن تدریجی خود از این فرآیند را توضیح می دهد:

شهرداری هیچ وقت علاقه ای به زباله جمع کن های اینجا نداشته است. […] ما اینگونه احساس می کنیم که منطقه علیه ما تبعیض قائل می شود. […] تا کنون چیزی به دست نیامده است. چیزهایی هست که پیشرفت کرده اند، اما تا الان هنوز هیچ کمکی ندیده ام. بنابراین گاهی اوقات مثل این است که خسته می شوید و خودتان شروع به کار می کنید. و ما قبلاً اینجا می‌خواهیم بجنگیم، اما شما وقتی می‌دانید که چیزی به دست نمی‌آورید، آنها به ما کمک نمی‌کنند و چیزی به ما نمی‌دهند گیر کرده‌اید. […] به همین دلیل کمی از جلسات کنار کشیده ام.

(مصاحبه، جولای ۲۰۲۱)

فقدان یک سرشماری دقیق مستقیماً بر فرآیند رسمی‌سازی تأثیر می‌گذارد، زیرا برای برآورده کردن الزامات SUI، سازمان‌های جمع‌آوری زباله که هزینه کاربر را دریافت می‌کنند باید ۸۰ درصد جمع‌کننده‌های زباله خود را در سرشماری ثبت کنند. در صورت عدم رعایت این معیار منجر به جریمه مالی سازمان های جمع کننده زباله می شود. با این حال، بر اساس داده ها، ۸۹ درصد از ارائه دهندگان خدمات بازیافت، ۸۰ درصد از اعضای ثبت نام شده خود را رعایت نمی کنند. چنین سناریوهایی شهرداری ها را ملزم به انجام به روز رسانی سرشماری زباله جمع کن ها می کند. در بوگوتا، UAESP بر سرشماری نظارت می کند و نظارت دائمی دارد. در Cartagena، آخرین سرشماری جمع‌آوران زباله در سال ۲۰۱۶ انجام شد و توسط طرح‌های مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها تامین مالی شد. ارقام سرشماری توسط جمع کنندگان زباله به شدت نادیده گرفته شده است و آنها ادعا کرده اند که نیاز به واقعی سازی آن را دارند. در ژوئیه ۲۰۲۱، در کارتاخنا، علیرغم شکایات مکرر زباله جمع کنندگان، سرشماری هنوز به روز نشده بود، اگرچه مشهود است که در سال های گذشته جمعیت جمع کننده های زباله رشد داشته است. در نتیجه، تنها حدود ۲۵۰ بازیافت کننده که بخشی از سازمان های جمع کننده زباله بودند، از مزایای تعرفه در سال ۲۰۱۹ در کارتاژنا برخوردار شدند.

۵٫ نتیجه گیری ها

انتظار می رود بیش از ۹۰ درصد از رشد جمعیت شهری آینده در جنوب جهانی اتفاق بیفتد [۶۶] پ. ۱۰، شهرها تحت فشار فزاینده ای قرار دارند تا از نظر زیست محیطی پایدارتر باشند. به منظور مواجهه با چالش‌های مدیریت پسماند جامد شهری، تعداد فزاینده‌ای از شهرها در جنوب جهانی در حال طراحی سیاست‌های مدیریت پسماند فراگیر هستند که توسط اهداکنندگان بین‌المللی بیشتر ترویج می‌شود. با این حال، سیاست‌های رسمی‌سازی مجموعه‌های جدیدی از چالش‌ها را برای جمعیت جمع‌کنندگان زباله ایجاد می‌کند.

این مقاله اشکال جدیدی از سلب مالکیت و محفظه‌هایی را که جمع‌کنندگان زباله درگیر در طرح‌های رسمی‌سازی در بوگوتا و کارتاخنا، کلمبیا با آن‌ها مواجه هستند، ترسیم می‌کند. به طور خاص، این نشان می دهد که جمع کنندگان زباله درگیر یک مبارزه تاریخی برای دستیابی به مواد زائد شده اند که بر اساس ذهنیت های آنها به عنوان ساکنان حاشیه نشین ساخته شده است. این مقاله نشان می‌دهد که علی‌رغم شرایط فعلی تغییر شکل سیاست مدیریت زباله جامد از بالا به پایین، سیاست رسمی‌سازی شکل‌های جدیدی از سلب مالکیت را میانجیگری می‌کند و مواد موجود و اجتماعی-اقتصادی را برجسته می‌کند. جسمی و فضایی؛ و محوطه های سیاسی و سازمانی.

این مقاله به دنبال روشن کردن مبارزاتی است که جمعیت جمع کنندگان زباله در میان سیاست رسمی سازی و زمینه سازمانی با آن مواجه هستند. این به اهمیت درک چالش های مربوط به اجرای سیاست های رسمی سازی از واقعیت های روزمره جمع کنندگان زباله در مناطق شهری اشاره می کند. فرآیندهای سلب مالکیت و محفظه‌هایی که در این مقاله توضیح داده شده است، به درک بهتر پیچیدگی منطق اجتماعی-فرهنگی کار جمعی زباله‌دانان نیاز دارد، که در غیر این صورت، مزایای مورد نظر سیاست‌های رسمی‌سازی و سیستم‌های مدیریت زباله فراگیر را به خطر می‌اندازد. اشکال محفظه‌هایی که در این مقاله تعریف شده‌اند به عنوان نقطه شروعی برای بازنگری در کجا و چگونه سیاست‌های مدیریت پسماند فراگیر پایدار در بافت کلمبیا و جاهای دیگر تحت شرایط مشابه پدیدار می‌شوند، درک می‌شوند. به جای درک طرح‌های رسمی‌سازی به‌عنوان یک نقطه پایانی، باید آنها را بخشی از یک فرآیند سیاسی گسترده‌تر و مبارزه برای عدالت اجتماعی در نظر گرفت. [۵۵,۶۷].

شواهد بوگوتا و کارتاخنا به ضرورت در نظر گرفتن جنبه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی محل کار جمع کنندگان زباله، بر اساس یک روش کیفی مبتنی بر جامعه اشاره دارد. با جمع‌آوران زباله، برای تقویت تفکرات مردمی در مورد چگونگی دستیابی به سطوح بیشتری از عدالت اجتماعی و شمول در طول طراحی و اجرای چارچوب‌های سیاست مدیریت زباله فراگیر. در واقع، این مقاله استدلال می‌کند که طرح‌های رسمی‌سازی باید فراتر از شناخت صرف جمعیت جمع‌آوران زباله باشد، و به دنبال ادعای پنهان جنبش جمع‌آوران زباله، آنها باید مشارکت مؤثر خود را در سیاست‌های عمومی مدیریت پسماند تضمین کنند. به عبارت دیگر، ادعای جمع‌آوران زباله نیازمند گنجاندنی است که واقعیت‌های آن‌ها را تغییر می‌دهد و به توسعه یکپارچه و پایدار جوامع کمک می‌کند.

در نهایت، سیاست‌های رسمی‌سازی تهدیدات جدیدی را در زمینه سلب مالکیت برای جمع‌کنندگان زباله ایجاد می‌کند که باید به طور کامل توسط دولت‌ها و سیاست‌گذاران به رسمیت شناخته شود. با این حال، محدودیت‌های سیاست‌های رسمی‌سازی تحلیل‌شده در این مقاله باید فرصتی برای بررسی انتقادی اشکال متنوعی که بازیافت فراگیر می‌تواند داشته باشد، ایجاد کند. تحقیقات بیشتری برای ساختارشکنی دوگانگی بین رسمی و غیررسمی در مدیریت زباله و همچنین رسمی‌سازی به‌عنوان یک «راه‌حل» فراگیر مورد نیاز است. چارچوب‌های نظری که ریشه در سنت آمریکای لاتین دارد، مانند اقتصاد مردمی، می‌تواند برای بازنگری در کار جمع‌آوران زباله فراتر از غیر رسمی مفید باشد و آن را به‌عنوان یک فعالیت ضروری برای عملکرد جامعه و عدالت اجتماعی در نظر بگیرد. [۶۸]. به عنوان گاگو [۶۹] ادعا می‌کند که هنگام مواجهه با سلب مالکیت‌های متعدد، شکاف خودسازمان‌دهی باز می‌شود که می‌توان آن را نوعی سوبژکتیوسازی غیرنئولیبرالی مبتنی بر توانمندسازی مردمی دانست.

مشارکت های نویسنده

LN و LFTC به طور مساوی به این مطالعه کمک کردند. مفهوم سازی، LN و LFTC. روش، LN و LFTC. تجزیه و تحلیل رسمی، LN و LFTC. بررسی، LN و LFTC؛ منابع، LN و LFTC؛ نوشتن – آماده سازی پیش نویس اصلی، LN و LFTC. نوشتن-بررسی و ویرایش، LN و LFTC همه نویسندگان نسخه منتشر شده نسخه خطی را خوانده و با آن موافقت کرده اند.

منابع مالی

این تحقیق بر اساس تحقیقات دکترای مربوطه لورا نویل و لویزا توار انجام شده است. تحقیقات دکترای لورا نویل توسط دانشگاه لوزان و یک مدرک SNSF تامین مالی شد. کمک هزینه تحرک P1LAP1_199572. تحقیقات دکترای لوئیزا توار توسط کمک هزینه Colciencias تامین شد.

بیانیه هیئت بررسی نهادی

قابل اجرا نیست.

بیانیه رضایت آگاهانه

رضایت آگاهانه از همه افراد درگیر در مطالعه اخذ شد.

بیانیه در دسترس بودن داده ها

داده‌های این تحقیق حساس هستند و مصاحبه‌ها در دسترس عموم نیستند. داده های کمی در وب سایت رسمی موجود است www.sui.gov.co.

قدردانی

هر دو نویسنده به ویژه از جمع‌کنندگان زباله در بوگوتا و کارتاخنا که سخاوتمندانه دانش، تجربیات و زمان خود را در طول کار میدانی مربوطه به اشتراک گذاشتند و بدون آنها این مقاله امکان‌پذیر نبود، سپاسگزاری می‌کنند. نسخه های قبلی این مقاله در کنفرانس آنلاین Open the Bin 2 2021 ارائه شد و ما از برگزارکنندگان و شرکت کنندگان برای بازخورد مفیدشان سپاسگزاریم. مایلیم از طعناز شاکر به خاطر نظراتش در مورد نسخه قبلی این نسخه تشکر کنیم. در نهایت، نویسندگان مایلند از چهار داور ناشناس به خاطر اطلاعات ارزشمندشان تشکر کنند.

تضاد علاقه

نویسندگان هیچ تضاد منافع را اعلام نمی کنند.

منابع

Gutberlet، J. Wastepicker سازمانها و پایداری شهری. که در کتاب مطالعات زباله راتلج; Routledge: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۲۱؛ شابک ۹۷۸-۱-۰۰-۳۰۱۹۰۷-۷٫ [Google Scholar]
مدینه، ام. خدمت به خدمت نشده: جمع آوری زباله غیررسمی در مکزیک. مدیریت زباله Res. 2005، ۲۳، ۳۹۰-۳۹۷٫ [Google Scholar] [CrossRef] [PubMed]
دیاس، SM جمع کننده زباله و شهرها. تقریبا. شهری. ۲۰۱۶، ۲۸، ۳۷۵–۳۹۰٫ [Google Scholar] [CrossRef]
سازمان‌های جمع‌کننده زباله Gutberlet، J. Grassroots که به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل می‌پردازند. توسعه دهنده جهانی ۲۰۲۱، ۱۳۸، ۱۰۵۱۹۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
گاتبرلت، جی. Carenzo، S. سازمان‌های جمع‌آوری زباله و سهم آنها در اقتصاد دایره‌ای: دو مطالعه موردی از دیدگاه جنوبی جهانی. منابع ۲۰۱۷، ۶، ۵۲٫ در دسترس آنلاین: https://www.academia.edu/34728365/Waste_Picker_Organizations_and_Their_Contribution_to_the_Circular_Economy_Two_Case_Studies_from_a_Global_South_Perspective (دسترسی در ۶ ژانویه ۲۰۲۱). [CrossRef]
ویلسون، دی سی؛ ولیس، سی. Cheeseman, C. نقش بازیافت بخش غیررسمی در مدیریت زباله در کشورهای در حال توسعه. Habitat Int. 2006، ۳۰، ۷۹۷-۸۰۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
والنسیا، M. بخش بازیافت غیررسمی (IRS)، کمک به دستیابی به اهداف توسعه پایدار، و اقتصاد دایره ای. که در مصرف و تولید مسئولانه; دایره المعارف اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد؛ Leal Filho, W., Azul, AM, Brandli, L., Özuyar, PG, Wall, T., Eds.; انتشارات بین المللی Springer: چم، سوئیس، ۲۰۱۹; صص ۱-۱۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
دی برسگول، آر. کاو، جی. نگوین تای هوین، الف. خدمات شهری زباله و بخش بازیافت غیررسمی در شهرهای آسیایی با رشد سریع: همزیستی، مخالفت یا ادغام؟ منابع ۲۰۱۷، ۶، ۷۰٫ [Google Scholar] [CrossRef]
مورایس، جی. کوردر، جی. گولف، آ. لاوسون، ال. علی، اس. بررسی جهانی جمع آوری زباله های انسانی و سهم آن در کاهش فقر و اقتصاد دایره ای. محیط زیست Res. Lett. 2022، ۱۷۰۶۳۰۰۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
گومز-مالدونادو، آ. Ospina-Espita، LC; رودریگز-لسمز، پی. Rodríguez-Rodriguez، MA موانع و فرصت‌ها برای جمع‌آوران زباله در سیاست مدیریت زباله جامد در کلمبیا. مدیریت زباله ۲۰۲۳، ۱۶۳، ۱-۱۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Aparcana, S. رویکردهایی به رسمیت بخشیدن به بخش غیررسمی زباله در سیستم های مدیریت زباله جامد شهری در کشورهای با درآمد کم و متوسط: بررسی موانع و عوامل موفقیت. مدیریت زباله ۲۰۱۷، ۶۱، ۵۹۳-۶۰۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Fredericks, R. Anthropocenic Discards: Embodied Infrastructures and Uncanny Exposures at Dakar’s Dump. آنتی پاد ۲۰۲۳، ۱-۲۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
دماریا، اف. شیندلر، اس. رقابت متابولیسم شهری: مبارزه بر سر اتلاف به انرژی در دهلی، هند. آنتی پاد ۲۰۱۶، ۴۸، ۲۹۳-۳۱۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
کالدرون مارکز، ای جی; روتکوفسکی، EW محرک‌های مدیریت زباله به سمت اقتصاد دایره‌ای در جنوب جهانی – مورد کلمبیا. مدیریت زباله ۲۰۲۰، ۱۱۰، ۵۳-۶۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
دیورند، م. De Oliveira Neves، F. ادغام جمع کنندگان زباله آمریکای لاتین یا ایجاد حاشیه جدید. EchoGéo 2019، ۴۷، ۱-۱۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
دولت کلمبیا استراتژی اقتصاد دایره ای ملی: بسته شدن چرخه مواد، نوآوری تکنولوژیک، همکاری و مدل های کسب و کار جدید; دولت کلمبیا: بوگوتا، کلمبیا، ۲۰۱۹٫ [Google Scholar]
کالدرون مارکز، ای جی; سیلوا د سوزا لیما کانو، ن. Rutkowski، EW گنجاندن جمع کننده زباله در سیستم های مدیریت زباله شهری: مقایسه ای بین کلمبیا و برزیل. جی. محیط زیست. توسعه دهنده ۲۰۲۱، ۳۰، ۳۹۵-۴۲۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
پاردو مارتینز، CI; Piña، WA مدیریت زباله جامد در بوگوتا: نقش انجمن های بازیافت از طریق تجزیه و تحلیل SWOT بررسی شده است. محیط زیست توسعه دهنده حفظ کنید. ۲۰۱۷، ۱۹، ۱۰۶۷–۱۰۸۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
ناوارته هرناندز، پی. تورو، اف. سیستم های شهری انباشت: نیم قرن سیاست های شهری نئولیبرال شیلی. آنتی پاد ۲۰۱۹، ۵۱، ۸۹۹–۹۲۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
شاینبرگ، ا. نسیچ، جی. ساواین، ر. لوپی، پ. سینوت، پی. پیتین، اف. Pop, F. از برخورد تا همکاری – ادغام بازیافت‌کنندگان غیررسمی و اپراتورهای استفاده مجدد در اروپا: بررسی. مدیریت زباله Res. 2016، ۳۴، ۸۲۰–۸۳۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
روزالدو، ام. معضلات تولید مشترک: چگونه جمع‌آوران زباله خیابانی از بازیافت فراگیر در سائوپائولو حذف شدند. لات من دارم. جلا داده شده. شوکه شدن. ۲۰۲۲، ۶۴، ۶۷-۹۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Parra, F. در کلمبیا، یک مدل جهانی برای بازیافت فراگیر در معرض تهدید است|WIEGO. Wiego.org. 2019. در دسترس آنلاین: https://www.wiego.org/blog/colombia-global-model-inclusive-recycling-under-threat (دسترسی در ۲۹ مه ۲۰۲۳).
سخولا، م.م. سامسون، ام. درک متضاد یکپارچه سازی بازپرداخت – بینش هایی از یک پروژه آزمایشی شکست خورده ژوهانسبورگ. انجمن شهری ۲۰۲۰، ۳۱، ۲۱-۳۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
اوهار، پی. «وقتی غیررسمی بودیم بهتر از مردم مراقبت می‌کردیم»: «شبه رسمی‌سازی» جمع‌کننده‌های زباله مونته ویدئو. گاو نر لات صبح. Res. 2020، ۳۹، ۵۳-۶۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
میلار، KM بازپس گیری دور ریخته شده ها: زندگی و کار در زباله دانی ریو; انتشارات دانشگاه دوک: دورهام، NC، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱۸; شابک ۹۷۸-۰-۸۲۲۳-۷۰۳۱-۴٫ [Google Scholar]
گدوانی، وی. شش پایان نامه در مورد ضایعات، ارزش و عوام. Soc. فرقه Geogr. 2013، ۱۴، ۷۷۳-۷۸۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
توار، ال. دانشگاه ملی FCE کلمبیا ارزش گذاری زباله: بین منافع خصوصی و منافع اجتماعی; SSRN Scholarly Paper ID 3924695; شبکه تحقیقات علوم اجتماعی: روچستر، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۲۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
سامسون، ام. مرز کیست؟ بازیابی “ادغام” و نبرد بر سر مرز کالاهای مبتنی بر زباله ژوهانسبورگ. سرمایه، پایتخت. نات. اجتماعی. ۲۰۲۰، ۳۱، ۶۰-۷۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
لوترا، الف. کارایی در بازارهای جمع آوری زباله: تغییر روابط بین شرکت ها، کارگران غیررسمی و دولت در شهری هند. محیط زیست طرح. اقتصاد فضا ۲۰۲۰، ۵۲، ۱۳۷۵–۱۳۹۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
گدوانی، وی. انباشت سرمایه به مثابه انباشت زباله: نه گزاره. کالا جلو. ۲۰۲۲، ۴، ۱-۱۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
اوهار، پی. Sorroche, S. مقابله با سلب مالکیت از طریق تعاونی سازی؟ تحقیقات جمع‌آوری زباله، کنش‌گری، و دولت در بوئنوس آیرس و مونته ویدئو. که در تحقیق، مشارکت سیاسی و خلع ید فعالیت های فقیر بومی، دهقانی و شهری در قاره آمریکا و آسیا; Zed Books: London, UK, 2019. در دسترس آنلاین: https://ri.conicet.gov.ar/handle/11336/108736 (دسترسی در ۲۹ مه ۲۰۲۳).
فلورین، بی. مقاومت، تطبیق یا ناپدید شدن: انجمن صنفی راگپیکرهای قاهره در پرسش. که در کارگران پسماند; کلینیک کار؛ ارس: تولوز، فرانسه، ۲۰۱۱; شابک ۹۷۸-۲-۷۴۹۲-۱۴۳۶-۸٫ [Google Scholar]
Parizeau، K. بازنمایندگی شهر: زباله و فضای عمومی در بوینس آیرس، آرژانتین در اواخر دهه ۲۰۰۰٫ محیط زیست طرح. آ ۲۰۱۵، ۴۷، ۲۸۴-۲۹۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
کوزاکوف، ن. پرلمن، MD مبارزه بر سر استفاده از فضای عمومی: بررسی اخلاقیات و روایت های نابرابری. Cartoneros و Vecinos در بوئنوس آیرس. J. Lat. صبح. گل میخ. ۲۰۱۵، ۴۷، ۵۲۱–۵۴۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Faulk، KA دوخت پرده، سنگ زنی پلاستیک: تحول اجتماعی و مواد در بوئنوس آیرس. که در اقتصادهای بازیافت تحول جهانی مواد، ارزش ها و روابط اجتماعی; Zed Books: London, UK, 2012; در دسترس آنلاین: http://scholar.google.com/scholar?cluster=12905668776260796395&hl=en&oi=scholarr (دسترسی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۷).
ویتسون، آر. مکان و ارزش مذاکره: جغرافیای زباله و پاکسازی در بوئنوس آیرس. آنتی پاد ۲۰۱۱، ۴۳، ۱۴۰۴-۱۴۳۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
گاتبرلت، جی. Sorroche، S. مارتینز بیدر، ای. زاپاتا، پ. زاپاتا کامپوس، جمع‌آوران زباله MJ و شیوه‌های شورش و نظارت محیط‌زیست آن‌ها. جی. محیط زیست. توسعه دهنده ۲۰۲۱، ۳۰، ۳۶۹-۳۹۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
سامسون، ام. انباشت از طریق سلب مالکیت و اقتصاد غیررسمی – مبارزه بر سر دانش، بودن و اتلاف در زباله دانی سووتو. محیط زیست طرح. Soc. فضا ۲۰۱۵، ۳۳، ۸۱۳–۸۳۰٫ [Google Scholar] [CrossRef]
شیندلر، اس. Demaria، F. “زباله طلا است”: مرزهای کالایی مبتنی بر زباله، شیوه های ارزش گذاری و تضادهای توزیع زیست محیطی. سرمایه، پایتخت. نات. اجتماعی. ۲۰۱۹، ۳۱، ۵۲-۵۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
کارنزو، اس. خوارز، پی. Becerra, L. آیا فضایی برای اقتصاد دایره ای “از پایین” وجود دارد؟ تأملاتی در خصوص خصوصی سازی و رایج شدن حلقه های زباله دایره ای در آرژانتین. محیط محلی ۲۰۲۲، ۲۷، ۱۳۳۸–۱۳۵۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Molano, F. El relleno sanitary Dona Juana en Bogota: La producción política de un paisaje toxico, 1988-2019/محل دفن زباله دونا جوانا در بوگوتا: تولید سیاسی یک منظره سمی، ۱۹۸۸–۲۰۱۹/O terregotary em sanit تولید سیاسی یک منظره سمی، ۱۹۸۸-۲۰۱۹٫ تاریخ کشیش کریاکوتیکا ۲۰۱۹، ۷۴، ۱۲۷-۱۴۹٫ [Google Scholar]
هارتمن، سی. فضاهای شهری ناهموار: دسترسی به زباله در ماناگوئه، نیکاراگوئه. J. Lat. صبح. Geogr. 2012، ۱۱، ۱۴۳-۱۶۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
زاپاتا، پ. Campos، MJZ تولید، تخصیص و بازآفرینی اسطوره عوام شهری. که در عوام شهری: بازاندیشی در شهر; Borch, C., Kornberger, M., Eds. Routledge: Abingdon; نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱۵; شابک ۹۷۸-۱-۱۳۸-۰۱۷۲۴-۵٫ [Google Scholar]
فرناندز، L. جمع‌آوران زباله و حق آنها به شهر: سلب مالکیت و جابجایی در پاریس قرن نوزدهم و مونته ویدئوی معاصر. که در اقتصاد غیررسمی بازنگری شد; Routledge: نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۲۰؛ شابک ۹۷۸-۰-۴۲۹-۲۰۰۷۲-۴٫ [Google Scholar]
نادینگ، AM; Fisher, J. Zopilotes, Alacranes, y Hormigas (کرکس ها، عقرب ها و مورچه ها): استعاره های حیوانات به عنوان سیاست سازمانی در بحران زباله نیکاراگوئه. آنتی پاد ۲۰۱۸، ۵۰، ۹۹۷–۱۰۱۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
اوهار، پی. زباله متعلق به فقرا است: محفظه بهداشتی و ضایعات رایج; پلوتو پرس: لندن، بریتانیا، ۲۰۲۱؛ شابک ۹۷۸-۰-۷۴۵۳-۴۱۳۸-۵٫ [Google Scholar]
اینوراردی-فری، سی. محصور کردن “زمین بایر”: بازاندیشی غیر رسمی و سلب مالکیت. ترانس. Inst. برادر Geogr. 2018، ۴۳، ۲۳۰-۲۴۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
هارتمن، سی. معیشت جمع‌آوری زباله و سیاست‌های مدیریت زباله جامد شهری نئولیبرال فراگیر: مورد سایت زباله‌دان La Chureca در ماناگوئه، نیکاراگوئه. مدیریت زباله ۲۰۱۸، ۷۱، ۵۶۵-۵۷۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Tovar، LF رسمی سازی سازمان های بازیافت تجاری در بوگوتا: بازتاب هایی از اقتصاد عمومی. نمادها کشیش Cienc. Soc. 2018، ۶۲، ۳۹-۶۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
پارا، اف. مبارزه جمع‌آوران زباله در کلمبیا: از زباله در نظر گرفته شدن تا کارگر شناخته شدن. مبارزه با قاچاق کشیش ۲۰۲۰، ۱۵، ۱۲۲-۱۳۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
روزالدو، ام. انقلاب در زباله دانی: مبانی سیاسی و اقتصادی جنبش بازیافت کلمبیا، ۱۹۸۶-۲۰۱۱٫ Soc. مشکل ۲۰۱۶، ۶۳، ۳۵۱-۳۷۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
مولانو کامارگو، F. تاریخ محیط زیست شهری: زمینه ظهور و مشارکت در تحلیل تاریخی شهر. آنو. کلمب. تاریخ شوکه شدن. عبادت. ۲۰۱۶، ۴۳، ۳۷۵-۴۰۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
روزالدو، ام. ضد بسیج موفقیت آمیز: بازیافت کنندگان کلمبیایی مانور بین سلب مالکیت و استثمار. توسعه دهنده چانگ. ۲۰۱۹، ۵۳، ۲۵۱-۲۷۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
برمودز، جی اف. مونتویا-روئیز، AM; Saldarriaga، JF ارزیابی وضعیت فعلی بازیافت‌کنندگان غیررسمی و بازیافت: مطالعه موردی بوگوتا. پایداری ۲۰۱۹، ۱۱، ۶۳۴۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
پارا، اف. از سلطه تا شمول: جمعیت جمع کننده زباله که به عنوان یک موضوع سیاسی سازماندهی شده است. دکتری پایان نامه، دانشگاه ملی کلمبیا، بوگوتا، کلمبیا، ۲۰۱۶٫ [Google Scholar]
SSPD DNP. گزارش ملی دفع نهایی پسماند جامد; بوگوتا، کلمبیا ۲۰۱۸٫ در دسترس آنلاین: https://www.superservicios.gov.co/sites/default/files/inline-files/informe_nacional_disposicion_final_2019.pdf (در ۲۰ ژوئن ۲۰۲۰ قابل دسترسی است).
SSPD SUI را گزارش دهید; بوگوتا، کلمبیا ۲۰۱۸٫ در دسترس آنلاین: http://sui.gov.co (دسترسی در ۲ مه ۲۰۲۲).
SSPD گزارش ملی در مورد دفع نهایی زباله های جامد ۲۰۱۹; بوگوتا، کلمبیا ۲۰۲۰٫ در دسترس آنلاین: https://www.superservicios.gov.co/sites/default/files/inline-files/informe_df_2019_final_22-12-2020_0_0.pdf (در ۱۵ مه ۲۰۲۰ قابل دسترسی است).
سرشماری بازیافت ها نتایج: خصوصیات موسسات و افراد در تجارت بازیافت; شهردار Cartagena de Indias، Cempre، Esentia و Fundación Mamonal کلمبیا: Cartagena de Indias، کلمبیا، ۲۰۱۶٫ [Google Scholar]
مونتس کورتس، سی. مطالعه زباله های جامد در کلمبیا; دانشگاه خارجی کلمبیا: بوگوتا، کلمبیا، ۲۰۱۸؛ در دسترس آنلاین: https://publicaciones.uexternado.edu.co/gpd-estudio-de-los-residuos-solidos-en-colombia-9789587729245.html (دسترسی در ۲۹ مه ۲۰۲۳).
SSPD. قطعنامه شماره SSPD—۲۰۲۰۱۰۰۰۰۴۶۰۷۵ از ۱۰/۱۹/۲۰۲۰٫ ۲۰۲۰٫ در دسترس آنلاین: https://www.superservicios.gov.co/sites/default/files/inline-files/res-20201000046075_-_aprovechamiento.pdf (دسترسی در ۴ فوریه ۲۰۲۱).
Zapata Campos، MJ; زاپاتا، پی. سفر ایده های جهانی مدیریت زباله. مورد ماناگوا و سکونتگاه های غیررسمی آن. Habitat Int. 2014، ۴۱، ۴۱-۴۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
مدینه، م. رفتگران جهان: نجات برای مصرف و تولید پایدار; Rowman Altamira: Lanham, MD, USA, 2007; شابک ۹۷۸-۰-۷۵۹۱-۱۳۸۰-۰ [Google Scholar]
آلونا. مطالعه ملی بازیافت و بازیافت. تاریخچه بازیافت و بازیافت در کلمبیا. ۲۰۱۱٫ در دسترس آنلاین: https://www.academia.edu/32386899/Estudio_Nacional_del_Reciclaje_y_los_Recicladores_Informe_condensado_Aluna_Consultores_Limitada_Informe_condensado_del_Estudio_Nacional_de_Reciclaje (دسترسی در ۲۹ مه ۲۰۲۳).
آتهورتوآ، MTA. بائنا، کالیفرنیا غیر رسمی شهری و هویت محله در دنیای کوچکی که از زباله های یک شهر به وجود آمده است: باریو هنکوئن (۱۹۶۹-۲۰۰۱). کلام کشیش که کار می کند ۲۰۱۵، ۱۴، ۶۰-۷۵٫ [Google Scholar]
بوردت، آر. رود، پی. شکل دادن به شهرها در عصر شهری; Phaidon Press: لندن، انگلستان; نیویورک، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱۸؛ شابک ۹۷۸-۰-۷۱۴۸-۷۷۲۸-۰٫ [Google Scholar]
سولیز تورس، MF; آکوستا، آ. بوم شناسی سیاسی زباله: فکر زباله از جنوب; موسسه مطالعات اکولوژیکی جهان سوم: کیتو، اکوادور، ۲۰۱۷; در دسترس آنلاین: http://repositorio.uasb.edu.ec/handle/10644/6068 (دسترسی در ۳۰ مه ۲۰۲۳).
کورتس، LFT بازتولید اجتماعی، اقتصاد عمومی و غیررسمی: بازتاب‌های فمینیستی از آمریکای لاتین. مربع اقتصاد ۲۰۲۲، ۴۱، ۳۶۷-۳۹۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
گاگو، ام وی ده فرضیه در مورد اقتصادهای مردمی. دسامبر ۲۰۱۶٫ در دسترس آنلاین: https://ri.conicet.gov.ar/handle/11336/179353 (دسترسی در ۳۰ مه ۲۰۲۳).

شکل ۱٫
نقشه محلی سازی منبع: نویسندگان

شکل ۲٫
روش تحقیق کیفی مبتنی بر جامعه با جمع کننده زباله منبع: نویسندگان

شکل ۳٫
هشت مرحله رسمیت جمع‌آوری زباله در کلمبیا. منبع: شرح بر اساس مصوبه ۵۹۶ سال ۱۳۹۵ وزارت مسکن، شهر و قلمرو، مطابق با نویسندگان.

شکل ۴٫
ارائه دهندگان خدمات بازیافت در (آ) بوگوتا و (ب) Cartagena de Indias در سال ۲۰۲۱٫ منبع: شرح داده شده با داده های جمع آوری شده در نظرسنجی دستاورد، توسط نویسندگان گردآوری شده است.

شکل ۵٫
تن های بازیافتی و تعداد ارائه دهندگان خدمات بازیافت در بوگوتا و کارتاخنا بین سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱٫ منبع: داده های جمع آوری شده در نظرسنجی دستاورد، توسط نویسندگان گردآوری شده است.

شکل ۶٫
تن زباله دفن شده و تن مواد بازیافت شده در بوگوتا و کارتاخنا بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱٫ منبع: داده‌ها از پلتفرم SUI، که توسط نویسندگان شرح داده شده است.

سلب مسئولیت/یادداشت ناشر: اظهارات، نظرات و داده‌های موجود در همه نشریات صرفاً متعلق به نویسنده (ها) و مشارکت‌کننده (ها) است و نه MDPI و/یا ویرایشگر. MDPI و/یا ویراستار(های) مسئولیت هرگونه آسیب به افراد یا دارایی ناشی از هر ایده، روش، دستورالعمل یا محصولات اشاره شده در محتوا را رد می کنند.

© ۲۰۲۳ توسط نویسندگان. دارنده مجوز MDPI، بازل، سوئیس. این مقاله یک مقاله با دسترسی آزاد است که تحت شرایط و ضوابط مجوز Creative Commons Attribution (CC BY) توزیع شده است (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/).

منابع:
۱- shahrsaz.ir , پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۹۰۴۷: زباله گردها’ رسمی سازی از بوگوتá به Cartagena de Indias: سلب مالکیت و محوطه های اجتماعی-اقتصادی در دو شهر کلمبیا
,۱۶۸۵۷۸۴۲۴۴
۲- https://www.mdpi.com/2071-1050/15/11/9047 | 2023-06-03 04:30:00