تشنه پس انداز هستید؟ غذاها و نوشیدنی های مقرون به صرفه را در قهوه HDB خود کشف کنید…

به روز رسانی های جدید در PD&R Edge

ادامه ...

Friday, 2 June , 2023
امروز : جمعه, ۱۲ خرداد , ۱۴۰۲

اخبار ویژه »

شناسه خبر : 21037

ارسال

پرینتخانه » مقالات خارجی شهرسازی تاریخ انتشار : 26 می 2023 - 4:30 | 10 بازدید | ارسال توسط : shahrsaz

پایان نامه پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۸۶۴۹: حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی

پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۸۶۴۹: حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی | ۲۰۲۳-۰۵-۲۶ ۰۴:۳۰:۰۰ دسترسی آزادمقاله حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی توسط جان هاروی بارگاس کانو ۱، دیوید توبون-اورزکو ۲ و کارلوس واسکو کوریا ۲،* ۱ […]

پایداری، جلد. 15، صفحات 8649: حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی

پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۸۶۴۹: حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی
| ۲۰۲۳-۰۵-۲۶ ۰۴:۳۰:۰۰

دسترسی آزادمقاله

حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی

توسط

جان هاروی بارگاس کانو

^۱ ،

دیوید توبون-اورزکو

^۲ و

کارلوس واسکو کوریا

^۲،*

^۱

گروه آموزشی ریاضیات و محاسبات EMAC، موسسه ریاضیات، دانشگاه Antioquia UdeA، Medellin 050010، کلمبیا

^۲

گروه اقتصاد خرد کاربردی، گروه اقتصاد، دانشکده علوم اقتصادی، دانشگاه Antioquia UdeA، Medellín 050010، کلمبیا

نویسنده ای که مسئول است باید ذکر شود.

پایداری ۲۰۲۳، ۱۵(۱۱), ۸۶۴۹; https://doi.org/10.3390/su15118649 (ثبت DOI)

دریافت: ۳۰ مارس ۲۰۲۳
/
بازبینی شده: ۱۳ مه ۲۰۲۳
/
پذیرش: ۱۴ مه ۲۰۲۳
/
تاریخ انتشار: ۲۶ مه ۲۰۲۳

(این مقاله متعلق به بخش است جنبه های اقتصادی و تجاری پایداری)

دانلود

ارقام را مرور کنید

نسخه ها یادداشت ها

خلاصه

استفاده از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی یک موضوع تحقیقاتی باز است، به ویژه در مورد حفاظت از منابع آب. ما تأثیر هیبریدها بین مقررات فرمان و کنترل (CAC) و مالیات‌های زیست‌محیطی را که در آن ظرفیت بدنه آب برای انعطاف‌پذیری و تامین آب آشامیدنی به شدت تحت‌تاثیر تجمع آلودگی در طول زمان قرار می‌گیرد، تحلیل کردیم. ما از یک مدل تعادل عمومی استفاده کردیم که در آن فرض بر این است که یک شرکت نماینده با تولید خود بدنه های آبی را آلوده می کند و می تواند از فناوری های کاهش آلودگی برای رعایت مقررات زیست محیطی استفاده کند. این بدنه های آبی توسط یک شرکت عمومی استفاده می شود که آب آشامیدنی را برای اقتصاد تامین می کند. این مقاله بر بررسی مقررات زیست‌محیطی CAC کلمبیا تمرکز دارد که از کنترل درصدی از آلودگی به تعریف مقادیر مشخصی از آلاینده‌های تخلیه‌شده و تعامل آن با مالیات زیست‌محیطی، که آن را به یک سیاست ترکیبی تبدیل می‌کند، تمرکز دارد. اگرچه CAC جدید در اصل سخت‌گیرانه‌تر است، اما نتیجه می‌گیریم که برای مقادیر مختلف پارامترهای مدل، یک سیاست زیست محیطی ترکیبی مستلزم بازنگری دوره‌ای محدودیت‌های تخلیه آلاینده و همچنین یک مالیات زیست‌محیطی مکمل است که مالیات پیگووی را برای اطمینان از انعطاف‌پذیری بدنه‌های آبی تقریب می‌کند.

کلید واژه ها:

انعطاف پذیری; آلودگی آب; آب آشامیدنی; تعادل عمومی; مجوز آلودگی; مالیات; هیبریدها

۱٫ معرفی

محیط زیست با ارائه مستقیم نهاده ها برای تولید کالاها و خدمات یا از طریق خدمات غیرمستقیم ارائه شده توسط اکوسیستم ها، نقش کلیدی در فعالیت های اقتصادی ایفا می کند. [۱,۲]. بنابراین منابع طبیعی برای تضمین رشد و توسعه اقتصادی برای نسل حاضر و آینده حیاتی است [۳]. گزارش بروندلند توسعه پایدار را به عنوان توسعه ای تعریف می کند که نیازهای فعلی را بدون به خطر انداختن ظرفیت نسل های آینده برای برآوردن نیازهای خود برآورده می کند – یعنی میزانی که سرمایه طبیعی باید ذخیره شود، که شامل مجموع همه کالاهای زیست محیطی مورد استفاده جامعه می شود. برای سه هدف اساسی: خدمات زیست محیطی، تامین منابع و دفع زباله [۴,۵,۶].

مطابق با [۷]، اقتصاد تنها در صورتی پایدار است که اکوسیستم های طبیعی انعطاف پذیر باشند. به این ترتیب، درک پویایی‌ها و فرآیندهایی که طبیعت به‌وسیله آن به‌رغم آشفتگی‌ها و تغییرات به وجود می‌آید و به حیات خود ادامه می‌دهد، مهم است. [۸]، ظرفیت آن برای انعطاف پذیری. این مفهوم به توانایی یک اکوسیستم برای جذب تغییرات و شوک ها در حالی که رابطه یکسانی بین جمعیت ها و عملکردهای آن حفظ می کند، به طوری که امکان ارائه کالاها و خدمات زیست محیطی را فراهم می کند، مرتبط است. [۹,۱۰]. این تغییرات از لحظه ای که از یک آستانه اکولوژیکی خاص فراتر می رود اندازه گیری می شود که منجر به تخریب یا فروپاشی قابل توجه اکوسیستم می شود و باعث از دست دادن دائمی سرمایه طبیعی می شود. انعطاف پذیری به اکوسیستم اجازه می دهد تا پس از یک اختلال، بسته به اینکه چقدر از آن آستانه نزدیک یا دور باشد، به حالت مشابهی بازگردد. این نگرانی به حفاظت از آب و تامین آب آشامیدنی نیز گسترش می یابد [۱۱].

تا دهه ۱۹۶۰، مدل های اقتصادی وجود منابع طبیعی بی پایان را فرض می کردند. مطابق با [۱۲]نهاده ها بدون در نظر گرفتن اثرات آلودگی یا این واقعیت که مصرف آنها ممکن است باعث ناپدید شدن آنها شود، به محصولات تبدیل می شوند، به طوری که اقتصاد به طور رسمی از پویایی های محیطی جدا می شود. از دهه ۱۹۷۰، اثرات خارجی منفی ناشی از فعالیت های تولید و مصرف به محیط زیست، با توسعه اولین مدل تعادل عمومی (GEM)، که نشان دهنده این شکست های بازار بود، نقش اساسی در فرمول بندی اقتصادی ایفا کرد. [۱۳,۱۴]. در دهه ۱۹۹۰، این نگرانی گسترش یافت تا نه تنها کاهش منابع طبیعی، بلکه از دست دادن کیفیت محیطی یا آلودگی را نیز در مدل‌های اقتصادی لحاظ کند. [۱۵].

سیاست های زیست محیطی اقداماتی را با هدف کنترل اثرات خارجی زیست محیطی ایجاد شده توسط فعالیت های اقتصادی ترویج داده اند. اینها با مقررات فرماندهی و کنترل (CAC)، مشوق های اقتصادی یا ترکیبی از هر دو مطابقت دارند. این ترکیب به “هیبرید” معروف است. [۱۶]و با توجه به اینکه هیبریدها مزایای CAC و انگیزه های اقتصادی را که برای یافتن ترکیب های بهینه برای حفظ منابع طبیعی در سطوح مطلوب اجتماعی در کنار هم قرار می گیرند، به طور فزاینده ای مورد مطالعه قرار می گیرد. [۱۷,۱۸]. در یک کشور نوظهور مانند کلمبیا، سیاست آلودگی آب بر اساس مجموعه‌ای از هنجارها از جمله سیستم‌های اطلاعاتی، تعریف حوزه‌هایی که می‌توان در آن فعالیت‌های اقتصادی انجام داد، الزامات برنامه‌های مدیریت زیست‌محیطی، اختصاص ۱ درصد شرکت‌ها برای محیط‌زیست است. حفاظت، و الزام به ترک زمین های استفاده شده در شرایط دقیق آن، علاوه بر ترکیبی از هنجارها در تخلیه آلاینده ها (یکی دیگر از مقررات CAC) و مالیات هایی که در این مقاله تحلیل خواهند شد. مقررات CAC به طور اساسی تغییر کرده است. قبل از قطعنامه فعلی ۶۳۱ در سال ۲۰۱۵ توسط وزارت محیط زیست و توسعه پایدار، آلاینده های مجاز تخلیه شده به آب بر اساس درصدی از سطح آلودگی بود. اکنون بر اساس مقادیر مشخصی از آلاینده‌های تخلیه شده است که برای شرکت‌هایی که درصدها را برآورده می‌کنند اما میزان انتشار آن‌ها زیاد است، سخت‌گیرانه‌تر است.

تحقیقات پیرامون چارچوب مقررات زیست محیطی در مورد آلودگی آب در کلمبیا نشان داده است که تخلیه های مجاز برای همه عوامل آلاینده، صرف نظر از ویژگی های منابع دریافت کننده یا شرایط اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی که از نظر زیست محیطی، فنی و اجتماعی ناکافی است، یکسان است. ، و نتایج ناپایدار [۱۹,۲۰]. هنگامی که تأثیر بر سطوح آلودگی برای ارزیابی اثربخشی مالیات ها برآورد شد، نتایج نشان داد که آلودگی آب در بخش صنعت کاهش می یابد، اما مصرف کنندگان مسکونی به این مشوق ها پاسخ نمی دهند. [۲۱]. با این حال، آن مطالعه استانداردهای موجود CAC را که عوامل اقتصادی نیز باید رعایت کنند، در نظر نگرفت. به همین ترتیب، Ref. [22] تأثیر اعمال مالیات‌های مختلف بر هزینه‌های آب و فاضلاب برای مصرف‌کنندگان مسکونی را مطالعه کرد و دریافت که کاهش آلودگی آب به طور قابل‌توجهی کم است زیرا خانه‌ها نمی‌توانند مواد آلی و دفع مواد جامد معلق را بر اساس هزینه‌های خدمات فاضلاب کنترل کنند. علاوه بر این، مالیات به جمعیت کم درآمد آسیب می رساند.

مطالعه دیگری استفاده از ابزارهای ترکیبی هماهنگ شده توسط بخش های مختلف دولتی را توصیه می کند که امکان اجرای مالیات ملی را برای دستیابی به نتایج زیست محیطی مطلوب فراهم می کند. [۲۳]. مطالعات دیگر رابطه گیج کننده ای را بین مالیات ها و مقررات CAC نشان می دهد که در مطالعه حاضر مورد توجه قرار نگرفته است [۲۴]. با این حال، ترکیبی از انگیزه‌های اقتصادی شامل هزینه‌های مجوز، استانداردها، هزینه‌ها و یارانه‌ها که با اجرای فعال تقویت می‌شوند، باید به بهبود کلی در انطباق با محیط زیست منجر شود. [۲۵].

ما یک GEM با مجموعه ای از آب پیشنهاد می کنیم که کاهش آن را از یک دوره به دوره دیگر به دلیل رابطه بین ظرفیت آن برای انعطاف پذیری و اثرات تجمعی آلودگی در طول زمان در نظر می گیرد. [۲۶]; به این معنا که مدل شامل یک بدنه آب به عنوان محدودیتی در عملکرد سیستم اقتصادی است، با توجه به ورودی اولیه برای تامین یک خدمات عمومی حیاتی مانند آب آشامیدنی. این مقاله یک ابزار ترکیبی از جمله مالیات و مقررات CAC (محدودیت آلودگی) را برای کاهش آلودگی آب آزمایش می‌کند، که در آن مالیات‌ها در حد بالایی معادل هستند که به عنوان خسارت نهایی ناشی از آلودگی در بخش تامین آب آشامیدنی (مالیات پیگووی) محاسبه می‌شود. بخش آلاینده این گزینه را دارد که از فناوری کاهش برای مطابقت با این مقررات زیست محیطی ترکیبی استفاده کند. مقاله ما بر بررسی این موضوع تمرکز دارد که مقررات جدید CAC تا چه حد به تضمین پایداری در تامین آب آشامیدنی و همچنین تأثیرات آن بر بخش‌های مختلف اقتصادی و رفاه اجتماعی اجازه می‌دهد.

این مقاله علاوه بر مقدمه شامل پنج بخش است. این بخش ۲ ادبیات مربوط به ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی را مرور می کند. را بخش ۳ یک بررسی انتقادی از تکامل ابزارهای ترکیبی کلمبیایی برای کاهش آلودگی آب است. را بخش ۴ GEM را پیشنهاد و توسعه می دهد. را بخش ۵ این سیاست ها را در مدل اعمال و ارزیابی می کند. و بخش ۶، برخی از نتیجه گیری ها و راه های آینده ارائه شده است.

۲٫ سیاست های هیبریدی آلودگی آب

هدف سیاست های زیست محیطی کاهش آلودگی به سطح مطلوب اجتماعی است که در بهترین حالت باید جبران خسارت مورد نیاز و هزینه های اجتماعی مربوط به تولید کالاهای آلاینده را همسو کند. مگر اینکه هزینه های آلودگی در مقایسه با منافع اجتماعی تولید به طور غیرقابل قبولی بالا باشد، راه حل کارایی اقتصادی مستلزم سطح کاملاً مثبتی از آلودگی خواهد بود. کاهش آلودگی با استفاده از دو نوع ابزار معرفی می شود: ابزارهای بازار (اقتصادی) و مقررات CAC. هدف اول آنها سود بردن به شرکت هایی است که در تلاش برای کاهش سطح آلودگی منتشر شده و مجازات کسانی است که آن را کاهش نمی دهند، از جمله تعیین مالیات و اجازه مزایده. دومین اقدام نظارتی مربوط به استانداردهای فنی و کمی اجباری یا اختیاری در رابطه با سطوح مجاز آلودگی است. [۲۷,۲۸].

همانطور که در ادبیات جریان اصلی اقتصادی توصیه می شود، انگیزه های اقتصادی بر سایر ابزارها ترجیح داده می شوند، اما اثربخشی آنها به توانایی تنظیم کننده در تعیین صحیح مالیات برابر با آسیب نهایی ناشی از اثرات خارجی منفی بستگی دارد. [۲۹]. علاوه بر این، مالیات به طور بالقوه می تواند مزایای دیگری فراتر از پرداختن به نیازهای مالی یک کشور داشته باشد [۳۰]. علاوه بر این، اثربخشی واگذاری مجوزهای قابل معامله به متغیرهای اضافی فراتر از تعریف حقوق مالکیت و هزینه‌های پایین معامله بستگی دارد. [۳۱]. به همین ترتیب، یک شرکت آلاینده که با مقررات CAC مواجه است، موظف است استاندارد مورد نیاز را بدون نگرانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خود به سطوح پایین‌تر از میزان مورد نیاز، حفظ کند، که در مورد مالیات‌ها صدق نمی‌کند، که کاهش هزینه را برای کاهش پرداخت‌های مالیاتی تشویق می‌کند. [۳۲].

شواهد مربوط به آلودگی محیط زیست و انتخاب ابزارهای سیاستی نشان می‌دهد که کاربرد مجزای آن‌ها همیشه اثر مطلوب را نخواهد داشت، زیرا در موارد متعددی با در نظر گرفتن پیچیدگی مشکلات زیست‌محیطی، این کافی نیست. استفاده از ترکیبات بین استانداردها و مشوق های اقتصادی زمانی مورد توجه قرار می گیرد که تشخیص داده شود که مالیات های زیست محیطی، در میان سایر محدودیت ها، به خودی خود انگیزه ای برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ایجاد نمی کند، بلکه خرید یک کالای مرتبط با انتشار را محدود می کند. [۳۳]. تنها دلیل استفاده از ابزارهای نظارتی خالص، اعم از قیمت‌ها یا مقررات CAC، سادگی برخی مسائل مربوط به سیاست‌ها است، مزیتی که با هزینه‌های ناکارآمدی جبران می‌شود. [۳۴].

هنگامی که مالیات ها و استانداردها به طور جداگانه به خوبی طراحی نشده باشند، می توان آنها را به گونه ای ترکیب کرد که انگیزه های اقتصادی هزینه های کاهش را کاهش دهد و استانداردها خطرات میزان آلودگی را کاهش دهند. [۳۵]. هیبریدها آگاهی و نظارت بر پیشرفت‌های فناوری‌های کاهش را برای تنظیم‌کننده‌ها آسان‌تر می‌کنند [۳۶]، اگرچه توسعه نهادی مورد نیاز برای اجرای ابزارهای سیاستی گسترده یا پیچیده تر باید در نظر گرفته شود [۳۷].

عدم اطمینان در مورد هزینه های فن آوری های کاهش یک محدودیت عمده برای استفاده از هزینه های زیست محیطی است و هیبریدی ها ترجیح داده می شوند زیرا هزینه های اجتماعی مورد انتظار آلودگی را کاهش می دهند، یعنی مجموع هزینه های آسیب به محیط زیست و جامعه و هزینه های ناشی از آلودگی را کاهش می دهند. کاهش آلودگی [۱۶]. هیبریدها امکان در نظر گرفتن انواع فن‌آوری کاهش پیچیده مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل فرآیند انتخاب ابزارهای نظارتی را با در نظر گرفتن هزینه‌های فناوری‌های موجود فراهم می‌کنند. درجه جایگزینی آنها؛ عدم تقارن اطلاعاتی؛ و بودجه عمومی [۳۸]. از منظر پویا، با توجه به اینکه هزینه های کاهش ناشناخته است، مؤلفه مربوط به طراحی استانداردها به استراتژی ها و امکانات فناورانه شرکت ها بستگی دارد. [۳۹]. هنگامی که عدم اطمینان به مزایای کاهش آلودگی گسترش می یابد، ترکیب های اقتصادی بین هزینه ها و هزینه ها – از جمله تعرفه های غیر خطی – نیز ترجیح داده می شوند. [۴۰].

وجود ابعاد مختلف (سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و …) و چندین مبادله همزمان مانند توزیع درآمد، عدم قطعیت، هزینه های اداری، هزینه های مالی، هزینه های مربوط به نظارت و کنترل و امکان سنجی سیاسی، توجیه کننده استفاده از هیبریدها [۱۸]. سایر مقالات به عنوان معیارهای اصلی در ساخت هیبریدها موارد زیر را ذکر کرده اند: کارایی در شرایط عدم قطعیت، تعهد، اعتبار، انعطاف پذیری، مسائل بین المللی و اقتصاد سیاسی. هر دو ابزار چندگانه و ترکیبی زمانی مشکل ساز هستند که با یکدیگر ناسازگار باشند و اگر تعاملات بین سیاست های مختلف به دقت مورد توجه قرار نگیرد، منجر به پیامدهای انحرافی می شود. همچنین لازم است که هیبریدها را از چندین ابزار متمایز کنیم – زمانی که توسط آژانس های نظارتی مختلف استفاده می شود [۴۱].

فرآیند تصمیم گیری متوالی بین تنظیم کننده محیط زیست و شرکت ها نیز به عنوان یک بازی تعاملی تحلیل شده است، که نشان می دهد در صورت شکست انگیزه های اقتصادی، اهداف زیست محیطی همچنان با محدودیت های نظارتی از طریق سیاست های زیست محیطی ترکیبی قابل دستیابی هستند. [۴۲].

باید تحقیقات کاربردی بیشتری برای شناسایی تعاملات بالقوه و انتخاب کارآمدترین ترکیب بین مالیات و استانداردها از نظر اقتصادی انجام شود [۱۸,۴۳,۴۴]. به‌عنوان مثال، استفاده از هیبریدها می‌تواند منجر به افزونگی یا اقدامات متناقضی شود که هزینه‌های مدیریت نظارتی را به طور غیرضروری با سود خالص کمی برای جامعه افزایش می‌دهد. [۴۵].

از آنجایی که در تحلیل اقتصادی مطالعه همزمان شکست‌های بازار رایج نیست و اعتقاد گسترده‌ای به اهمیت اساسی سیگنال‌های قیمتی وجود دارد، جدیدترین یا ارزشمندترین تحلیل‌ها تنها بر مطالعه ویژگی‌های هیبریدها در میان ابزارهای بازار متمرکز هستند. در مورد استفاده همزمان از هزینه‌های کربن زیست‌محیطی و Cap and Trade، مشخص شده است که اینها کاهش هزینه‌های کاهش آلاینده‌های شرکت‌ها را کاهش می‌دهند، اگرچه به قیمت عدم اطمینان بیشتر در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای. [۴۶]. همچنین هنگام استفاده از هزینه‌های زیست‌محیطی و تعرفه‌های خوراک، معاوضه‌های متفاوتی وجود دارد، که دومی به عنوان قراردادهای بلندمدت با تولیدکنندگان انرژی تجدیدپذیر که اجباری یا ترجیحی هستند درک می‌شود. [۴۷].

هزینه‌های زیست‌محیطی یا ترکیبی از ابزارهای مختلف بازار که به افزایش قیمت کالاهای نهایی منتقل می‌شوند، حساسیت اجتماعی را افزایش می‌دهند و آنها را از نظر سیاسی غیرممکن می‌سازند. این امر انگیزه استفاده از ترکیبی بین ابزارهای اقتصادی و استانداردهای CAC را ایجاد می کند، با این باور که افزایش کمتری در قیمت کالاهای نهایی وجود خواهد داشت. [۴۶,۴۸].

به‌عنوان توصیه‌های کلی برای طراحی سیاست‌های ترکیبی، نویسندگان ذکر شده اجتناب از همپوشانی ابزارها را برجسته می‌کنند (به جز زمانی که می‌توانند یکدیگر را تقویت کنند یا زمانی که جنبه‌های متمایز مشکل زیست‌محیطی را مورد توجه قرار می‌دهند)، تقویت ابزارهایی که سطوح کل آلودگی را کنترل می‌کنند با ابزارهایی که به سایرین می‌پردازند. مشکلات چند جنبه ای (کجا، کی، چگونه و غیره) و استفاده از مکانیسم های اطلاعاتی برای نظارت و کاربرد مناسب. توانایی‌های هر دولت از نظر شدت منابع، دقت تمرکز، ریسک سیاسی و محدودیت‌های ایدئولوژیک و مالی متفاوت است که بر امکان‌سنجی فنی، مقبولیت سیاسی و قابلیت اقتصادی ابزارها برای دستیابی به اهداف خاص تأثیر می‌گذارد. [۴۹]. این بدان معناست که کسانی که مسئول ایجاد گزینه‌های سیاست ترکیبی هستند باید نسبت به انگیزه‌های رفتاری جمعیت‌های هدف حساس باشند و پیش از توصیه یک یا چند ابزار به تصمیم‌گیرندگان، زمینه سیاسی و اقتصادی را بررسی کنند.

۳٫ ابزارهای ترکیبی برای کاهش آلودگی آب: مورد کلمبیا

اگرچه سیاست زیست محیطی آلودگی آب در کلمبیا شامل مجموعه پیچیده ای از هنجارها، استانداردها و مالیات است، اما ما بر تجزیه و تحلیل اثر ابزار ترکیبی که از محدودیت ها و مالیات های آلودگی (مالیات های جبرانی از اینجا به بعد) تشکیل شده است، تمرکز می کنیم. علیرغم اینکه محدودیت‌های واقعیت یک ابزار متمرکز بر کمیت هستند، ممکن است دقیق‌تر باشد که آنها را به عنوان ابزار ترکیبی توصیف کنیم، جایی که در صورت پرداخت مالیات جبرانی، آلودگی بالاتر از حدود مشخص شده امکان‌پذیر است. [۱۶,۴۱].

مقررات CAC مربوط به فرمان ریاست جمهوری ۱۵۹۴ در سال ۱۹۸۴ است که از طریق قطعنامه ۶۳۱ سال ۲۰۱۵ توسط MADS به روز شده است (همچنین به فرمان ریاست جمهوری ۳۹۳۰ در سال ۲۰۱۰ و فرمان ۴۷۲۸ در سال ۲۰۱۰ توسط وزارت محیط زیست، مسکن و توسعه سرزمینی مراجعه کنید). فرمان ۱۵۹۴ محدودیت های تخلیه را به عنوان درصدی از کل آلاینده ها، بدون فراتر رفتن از محدودیت های جهانی تعریف شده در یک برنامه ۱۵ ساله برای یک حوزه رودخانه خاص، مجاز می کند. همچنین بین آلاینده‌های جدید و موجود تمایز قائل می‌شود و نسبت به دومی سهل‌تر است.میز ۱). علاوه بر این، مقادیر خاصی را برای ضایعات تعیین می کند، مانند آرسنیک (Ar)، باریم (Ba) و کادمیوم (Cd)، اما شامل نیترات ها یا فسفات ها نمی شود، همچنین محدودیتی برای اکسیژن محلول (DO) یا کدورت ایجاد نمی کند. همانطور که توسط مطالعه ای که در دهه ۱۹۷۰ بر روی حوضه های رودخانه ای در ایالات متحده انجام شد، به ترتیب مهم تر از اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی (BOD) و کل جامدات معلق (TSS) هستند. [۵۰].

بر اساس قطعنامه ۶۳۱ سال ۲۰۱۵ (CAC فعلی)، انتشار مجاز بر اساس بخش اقتصادی متمایز می شود و اندازه گیری ها با انتقال از درصد به مقادیر خاص تغییر می کند تا از حداقل سطوح محافظت شود تا اطمینان حاصل شود که بدنه های آبی ظرفیت جذب خود را حفظ می کنند. این تغییر برای شرکت‌هایی که از درصد تخلیه پیروی می‌کنند محدودتر است، زیرا آنها باید به طور اساسی فناوری‌های کاهش خود را اصلاح کنند، و حتی کل سیستم‌های تولیدی خود را برای مطابقت با مقادیر خاص جایگزین کنند. علاوه بر این، انتشارات به پارامترهای بسیار بیشتری نسبت به مقررات CAC قبلی تقسیم می شوند. (میانگین بخش برای پارامترهای آلودگی تنظیم شده شش است. برای بخش تولید، به عنوان مثال، pH، نیاز شیمیایی اکسیژن (COD)، BOD، TSS، جامدات قابل ته نشینی (SS)، چربی ها، روغن ها، گریس، فنل ها، کل هیدروکربن ها، کلریدها ، سولفیدها و شش نوع فلز و آلکالوئید دیگر گنجانده شده است. با این حال، چهارده پارامتر دیگر تحت “تجزیه و تحلیل و گزارش” هستند که نیاز به بازدید مقامات محیط زیست برای تعیین مقادیر خاص این پارامترها دارد و فرآیند نظارتی را پرهزینه تر می کند. مقررات جدید CAC همچنین شامل اکسیژن محلول (DO) یا کدورت نمی شود. این قطعنامه حداکثر مقادیر کلی را بر اساس بخش اقتصادی در نظر نمی گیرد، و همچنین مقررات را بسته به ویژگی های بدنه آب دریافت کننده مشخص نمی کند. علاوه بر این، مالیات های جبرانی فقط برای دو نوع تخلیه (TSS و اکسیژن بیوشیمیایی) پرداخت می شود و در صورتی و فقط در صورتی که تخلیه مستقیماً به بدنه های آبی انجام شود، مالیات دریافت می شود.

مالیات های زیست محیطی

مالیات زیست محیطی (که مالیات جبرانی نامیده می شود) در قانون ۹۹ سال ۹۳ سابقه دارد که مقرر می دارد:

استفاده مستقیم یا غیرمستقیم از جو، آب و خاک برای وارد کردن یا دفع زباله های کشاورزی، معدنی یا صنعتی یا زباله، فاضلاب یا پساب با هر منشا، دود، بخارات و مواد مضر که در نتیجه فعالیت های انسانی ساخت انسان یا فعالیت های اقتصادی یا خدماتی اعم از انتفاعی یا غیر انتفاعی مشمول پرداخت مالیات جبرانی عواقب منفی فعالیت های مذکور می باشد.

مقررات آن دستخوش تغییرات پی در پی شده است، و آن را از مفهوم اصلی خود دور می کند، زیرا مالیات باید هزینه های اجتماعی و زیست محیطی آسیب و هزینه های بازیابی آب آسیب دیده را در نظر بگیرد. فرمان ریاست جمهوری ۳۱۰۰ سال ۲۰۰۳ مالیات زیر را برای پرداخت تعیین کرد:

{تی}_{r من} = {تی}_{متر من n ، من} * {اف}_{r ، من} ،

(۱)

جایی که ${تی}_{متر من n ، من}$ حداقل مالیاتی است که باید پرداخت شود و ${اف}_{r ، من}$ یک عامل منطقه ای بر اساس نوع آلاینده است من، با من = TSS، BOD، و به روز رسانی با استفاده از شاخص قیمت مصرف کننده ساخته شده است.

فرمان ۲۶۶۷ سال ۲۰۱۲ توسط MADS مشخص می کند که مبلغ پرداختی (AP) برای این دو نوع دامپینگ باید باشد:

آ پ = \sum_{من = ۱}^{۲} {تی}_{متر من n ، من} * {اف}_{r ، من} * {سی}_{من} ،

(۲)

جایی که ${سی}_{من}$ یک ضریب تبدیل برای هر نوع آلاینده است من.

{اف}_{r ، من}

باید به عنوان یک عامل تعدیل درک شود به طوری که AP ممکن است هزینه های اجتماعی و زیست محیطی دامپینگ را پوشش دهد، اما به دنبال اهداف کاهش کلی و فردی، که حداقل از ۱ شروع می شود و در صورت برآورده نشدن اهداف، سالانه ۰٫۵ واحد افزایش می یابد. طبق مصوبه ۹۰۱ سال ۹۷ وزارت محیط زیست این افزایش ها باید فصلی باشد و مبلغ پرداختی شامل ارزش استهلاک منبع آسیب دیده با در نظر گرفتن هزینه های اجتماعی و زیست محیطی خسارت با توجه به اهداف کاهش می باشد. علاوه بر این، هزینه های بازیابی منبع ظاهراً در حداقل مالیات (

{تی}_{متر من n}

در نهایت در مصوبه ۲۶۶۷ سال ۱۳۹۱ ضریب منطقه ای به شرح زیر محاسبه شده است:

{اف}_{r ، من ، تی = ۱} = {اف}_{r ، من ، تی = ۰} + \frac{{سی}_{سی}}{{سی}_{متر}} ،

(۳)

یعنی بر اساس یک مقدار پایه ${اف}_{r ، من ، تی = ۰}$ به علاوه نسبت بین بار آلاینده کل تخلیه شده توسط شرکت های آلاینده در بدنه آب ( ${سی}_{ج}$ ) و هدف کلی ( ${سی}_{متر}$ ) و با محدودیت موقتی که بیشتر از ۵٫۵ نباشد (برای پیشنهاد قبلی به فرمان ۳۱۰۰ ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۳ مراجعه کنید).

از آنجایی که این اهداف تخلیه منوط به «اجماع اجتماعی» بین تنظیم‌کننده‌های منطقه‌ای (شرکت‌های منطقه‌ای خودمختار (ARCs)، عوامل آلاینده، و طرف‌های آسیب‌دیده) هستند، و از آنجایی که می‌توان آن‌ها را با فعالیت اقتصادی مشخص کرد، انحراف از اهداف فنی مورد نیاز به ازای هر بدن آب امکان پذیر است. علاوه بر این، در عمل، کمتر از نیمی از ARC ها عامل منطقه ای را اعمال می کنند و مبلغی که باید پرداخت شود حداقل مالیات است که نسبتاً پایین است. [۵۱]. برای هر آب معینی، در مورد نحوه محاسبه اولیه شفافیت وجود ندارد و همانطور که قبلاً ذکر شد، فقط دو نوع دامپینگ مشمول مالیات می شوند. از آنجایی که مبنای مالیات جبرانی، به نام Tm، در سال ۱۹۸۸ تعیین شد، ارزش آن به سختی از آستانه ناچیز COP 100 (به ارز کلمبیا در سال ۲۰۱۶) یا ۰٫۰۰۳ دلار به ازای هر کیلوگرم بار آلاینده (BOD) فراتر رفت. علاوه بر این، از هفت پارامتری که باید اندازه گیری شوند، تنها TSS و BOD اندازه گیری می شوند و پارامترهایی مانند دما، pH، اکسیژن محلول و کدورت نادیده گرفته می شوند. [۲۲,۵۱].

در نهایت، هم کنترل دامپینگ و هم اخذ مالیات های جبرانی تابع فرآیندهای اندازه گیری، نظارت و کنترل توسط ARC ها است که با توجه به توانایی های فنی و مالی محدود آنها در رابطه با چنین وظیفه پیچیده و فشار ناشی از آن، انجام این فرآیندها دشوار است. گروه های ذینفع با قدرت بیشتر در مقررات [۲۲]. به عنوان مثال، برنامه توسعه ملی ۲۰۱۴-۲۰۱۸ با هدف افزایش مالیات استفاده از آب، یا آنچه که برای استفاده از این خدمات زیست محیطی ارائه شده توسط طبیعت دریافت می شود، از COP 1 به ۱۵ دلار آمریکا تا سال ۲۰۱۸ به ۳۵ دلار آمریکا می رسد. در مقایسه با سایر کشورهای مجاور، مضحک است. این ابتکار در نهایت به دلیل فشار گروه های ذینفعی که برای از دست دادن بسیار زیاد در رقابت استدلال می کردند، رونق نیافت.

۴٫ یک مدل GEM اقتصادی که توسط ظرفیت بدنه آب برای انعطاف پذیری محدود شده است

اجازه دهید یک GEM با یک مصرف کننده نماینده و سه بخش داشته باشیم: یک بخش آلاینده X، یک بخش پاک Y و یک بخش تولید کننده خدمات عمومی N که از حجم آبی استفاده می کند که با اثرات خارجی منفی ناشی از تولید X مواجه است. اولویت ها و فناوری ها توسط سیستم معادلات کاب-داگلاس زیر ارائه می شوند:

{ایکس}_{تی} = اچ ن_{ایکس تی}^{د} Y_{ایکس تی}^{ه} ، Y_{تی} = م ن_{y تی}^{پی} {ایکس}_{y تی}^{ϑ} ، U_{تی} = {ایکس}_{ج تی}^{آ} Y_{ج تی}^{من} ن_{ج تی}^{۱ - آ - من} ،

(۴)

جایی که هر کدام ${من}_{j تی}$ مخفف ورودی از $من$ برای تولید خوب $j$ به موقع $تی$ و H و M سطوح بهره وری خاص بخش هستند. با این حال، برای مدل N، این تحقیق یک شکل عملکردی خاص را در نظر می گیرد: یک بدنه اولیه آب A، یک تابع $f (اوه {ایکس}_{تی})$ که نمایانگر خارجی بودن منفی ناشی از X روی A است ( $اوه$ که یک پارامتر تناسب خسارت است)، و سهم حاشیه ای منابع Y اختصاص داده شده به تلاش برای حفظ، افزایش یا تغییر مقدار آن ( $Y_{ن}$ ) به گونه ای که N در تلاش برای حفظ تعادل به این پدیده خارجی واکنش نشان می دهد.

ن_{تی} = آ f (اوه {ایکس}_{تی} + r_{تی - ۱}) Y_{ن تی}^{پ}

(۵)

تابع

f (اوه {ایکس}_{تی} + r_{تی - ۱})

نشان دهنده تابع پاکت (خط سبز در شکل ۱) از نوسانات مسیر که خاصیت انعطاف پذیری (خط قرمز) را به حساب می آورد و با نشان دادن یک نقطه اوج مشخص می شود (

اوه {ایکس}_{تی پ}

که در آن تقعر تغییر می کند (حرکت از محدب به مقعر)، که نشان دهنده این واقعیت است که تولید N فراتر از سطح معینی از آلودگی پایدار نیست (شکل ۱). کاهش در خط قرمز اثر اولیه آلودگی را نشان می‌دهد و افزایش نشان می‌دهد که چگونه، بدون دخالت خارجی، تا حدی سطوح انعطاف‌پذیری را به دست می‌آورد. مشکل این است که آلودگی هر ظرفیتی را برای بازسازی فراتر از سطح کاهش می دهد

اوه {ایکس}_{تی پ}

. تابع پوشش این رفتار را ساده می کند و نشان می دهد که سطح آلودگی که مقدار N و ظرفیت انعطاف پذیری آن را در تولید کاهش می دهد دقیقاً در نقطه عطف نمودار رخ می دهد.

اوه {ایکس}_{تی پ}

). ذخایر A به طور طبیعی دوره به دوره تجدید می شود، گویی یک بدنه آبی است که در هر دوره یک جریان آب دریافت می کند و اجازه می دهد دوباره پر شود. با این حال، A نیز به روشی دژنراتیو رفتار می کند، با توجه به اینکه در هر دوره تجدید می شود، البته در سطح اولیه پایین تر در هر دوره بعدی. از این رو فرض بر این است که طبیعت انعطاف پذیر است اما باری را از زوال ناشی از آلودگی در طول زمان انباشته می کند. [۵۲,۵۳].

پارامتر

اوه {ایکس}_{تی}

نشان دهنده آلودگی ناشی از X در دوره است

تی

، و r مقداری است که تابع را جابجا می کند

f (اوه {ایکس}_{تی} + r_{تی - ۱})

به سمت چپ به طوری که سرمایه طبیعی اولیه

ن_{تی + ۱}

برابر با مقدار تعادل در دوره خواهد بود

تی

برای هر

ن_{تی}

. این مقدار با استفاده از رابطه زیر محاسبه می شود:

Y_{ن تی}^{پ} f (r_{تی}) = ن_{تی} \to r_{تی} = f^{- ۱} (\frac{ن_{تی}}{آ Y_{ن تی}^{پ}})

، که در آن

ن_{تی}

ارزش خدمات عمومی پس از تعادل و

ن_{تی + ۱}

مقدار اولیه برای دوره بعدی خواهد بود. شکل ۲ این انتقال را نشان می دهد.

مدل کردن

f (اوه {ایکس}_{تی} + r_{تی - ۱})

، در این مقاله، یک فرم عملکردی با ویژگی های زیر را پیشنهاد می کنیم:

\frac{د ن}{د ایکس} < ۰ ، \frac{د^{۲} ن}{د {ایکس}^{۲}} > ۰ من f ایکس < {ایکس}_{تی پ} ، \frac{د^{۲} ن}{د {ایکس}^{۲}} < ۰ من f ایکس > {ایکس}_{تی پ} ، \frac{د^{۲} ن}{د {ایکس}^{۲}} = ۰ من f ایکس = {ایکس}_{تی پ} .

معادله بعدی به ما اجازه می دهد که این ویژگی ها را بازتولید کنیم:

ن = آ [a {(ω X)}^{۳} + b {(ω X)}^{۲} + c (ω X) + ۱] Y_{N}^{ψ},

(۶)

where $ψ \to ۰$ , to indicate that productivity of the resources used to increase the production of N or reverse the loss of resilience is extremely low.

This modeling proposal of using a simple ecological–economic model, where a GEM is used to model the ecosystem’s resilience property as if it were an economic insurance value, is not new; several authors refer to “resilience” as something that protects from a non-desired state [9,54,55]. در واقع، انعطاف پذیری اکوسیستم می تواند عدم اطمینان مصرف کنندگان و شرکت ها یا اختلالات منفی بالقوه را برای اقتصاد کاهش دهد. مدل پیشنهادی ما نشان می‌دهد که انعطاف‌پذیری یک اکوسیستم می‌تواند در صورت تغییر کوچک در آلودگی (X) – نوسان منحنی حول نقطه‌ای که شیب صفر است – بهبود یابد، اما در صورت اختلالات شدید، به تدریج از دست می‌دهد. ظرفیت آن برای بازیابی پس از یک آشفتگی، و هنگامی که اکوسیستم به نقطه اوج می رسد، فرو می ریزد.

۴٫۱٫ تعادل بازار

در این اقتصاد ساده، منابع از طریق مکانیسم بازار تخصیص می‌یابند، به این معنی که قیمت‌ها تضمین می‌کنند که به تعادل بازار می‌رسد، کارگزاران عملکردهای هدف خود را به حداکثر می‌رسانند، و تصمیمات آنها به این معنا که عرضه به طور همزمان با تقاضا برابری می‌کند، سازگار خواهد بود. هر بازار هر نماینده مشکل زیر را برای هر دوره حل می کند:

بخش آلاینده X:

حداکثر ب_{ایکس} = پ_{ایکس} ایکس - پ_{ن} ن_{ایکس} - پ_{Y} Y_{ایکس} س . تی . ایکس = اچ ن_{ایکس}^{د} Y_{ایکس}^{ه};

(۷)

بخش Y:

حداکثر ب_{Y} = پ_{Y} Y - پ_{ن} ن_{y} - پ_{ایکس} {ایکس}_{y} س . تی . Y = م ن_{y}^{پی} {ایکس}_{y}^{من};

(۸)

بخش N:

حداکثر ب_{ن} = پ_{ن} ن - پ_{Y} Y_{ن} س . تی . ن = آ Y_{ن}^{پ} f (اوه ایکس) .

(۹)

ما فرض می کنیم که برای تولید N، فقط از ورودی های “سبز” استفاده می شود که باعث آسیب زیست محیطی نمی شوند.

در نهایت، مصرف کننده نماینده تابع مطلوبیت خود را مشروط به محدودیت بودجه ای که توسط مزایای بخش های X، Y و N ارائه می شود، به حداکثر می رساند.

حداکثر U = {ایکس}_{ج}^{آ} Y_{ج}^{من} ن_{ج}^{۱ - آ - من} س . تی . آر = ب_{ایکس} + ب_{Y} + ب_{ن} = پ_{ایکس} {ایکس}_{ج} + پ_{ن} ن_{ج} + پ_{Y} Y_{ج}

(۱۰)

در نتیجه، حداکثر تقاضا برای نهاده ها، محصولات و مصرف به دست می آید. برای یافتن تعادل بازار، توسعه مدل مستلزم یافتن قیمت ها (

پ_{ایکس} ، پ_{ن}

) به طوری که:

ایکس = {ایکس}_{ج} + {ایکس}_{Y} ، ن = ن_{ج} + ن_{ایکس} + ن_{Y} .

(۱۱)

تعریف کردن

پ_{Y} = ۱

طبق قانون والراس، بازار

Y

باید در تعادل باشد اگرچه بخش N تحت تأثیر اثر تجمعی آلودگی قرار خواهد گرفت، اما فرض بر این است که این بخش و سایر بخش‌ها کوته‌بین هستند زیرا هیچ نگرانی نسبت به آینده ندارند و اقدامات داخلی برای کاهش اثرات آلودگی انجام نمی‌دهند. تولید شده توسط دیگران

۴٫۲٫ مدلی با سیاست های ترکیبی آلودگی آب و فن آوری های کاهش

برای تجزیه و تحلیل مقررات تخلیه آلاینده های زیست محیطی کلمبیا، مناسب است که یک فناوری کاهش آلودگی را در مدلی قرار دهیم که با آن بخش آلاینده ممکن است با مقررات CAC مطابقت داشته باشد. مدل‌سازی تحت مفروضات زیر انجام شد: فناوری کاهش انتهای لوله برای بخش X موجود است. پرداخت با خرید ورودی انجام می شود

Y_{ل}

-یعنی کالای ارائه شده توسط بخش Y. این سرویس امکان استفاده از آن فناوری را فراهم می کند که آلودگی ایجاد شده در تولید X را پاک می کند به طوری که

L = Y_{ل}^{∆}

. بنابراین، آلودگی از

(اوه ایکس)

به (

اوه ایکس - L)

. با فناوری انتهای لوله، ما فرض می کنیم که مقررات CAC با کاهش آلودگی از طریق پاکسازی آلودگی تولید شده توسط کارخانه به جای ایجاد سطوح پایین تر آلودگی در هر واحد محصول (تغییر فرآیند تولید) اجرا می شود. چندین فناوری جدید تصفیه آب در دسترس هستند، از جمله فرآیند فوتوکاتالیز خورشیدی، فیلترهای آب اسمز معکوس، یا فناوری سنتی فیلتراسیون چند مرحله ای. [۵۶,۵۷,۵۸,۵۹].

مشکل بخش X پس از آن به حداکثر رساندن تابع سود با دانستن اینکه باید برای آلودگی باقیمانده مالیات بپردازد خواهد بود:

ب_{ایکس} = پ_{ایکس} ایکس - پ_{ن} ن_{ایکس} - پ_{Y} Y_{ایکس} - پ_{Y} Y_{ل} - \dot{تی} [w X - Y_{l}^{∆}]

(۱۲)

Making the corresponding calculations, we obtain that the demand for

Y_{l}

will be such that it increases as tax increases, as follows:

Y_{l} = {(\frac{\dot{τ} Δ}{P_{Y}})}^{\frac{۱}{۱ - Δ}} .

(۱۳)

With

۰ < Δ < ۱

۴٫۳٫ Determining Pigouvian Taxes in an Optimal Allocation Model

Pigouvian taxes consist of setting a tax equal to the value of the negative marginal damage of activities X on N to reestablish economic efficiency of the market. Marginal damage is obtained by solving optimal allocation, which accounts for this marginal damage. To reach the optimal allocation, the following problem is proposed:

M a x U = X_{c}^{α} Y_{c}^{θ} N_{c}^{۱ - α - θ} s . t .

(۱۴)

X = H Y_{X}^{e} N_{X}^{d} \to λ_{۱}

Y = M X_{Y}^{θ} N_{Y}^{Π} \to λ_{۲}

N = A Y_{N}^{ψ} f (ω X) \to λ_{۳}

X = X_{c} + X_{Y} \to μ_{۱}

Y = Y_{c} + Y_{X} + Y_{N} \to μ_{۲}

N = N_{c} + N_{X} + N_{y} \to μ_{۳} .

The control variables are

X_{c}, Y_{c}, N_{c}, Y_{X}, N_{X}, X_{Y}, N_{Y}, Y_{N}, X, Y, N

, and the Lagrange function is given by:

L = X_{c}^{α} Y_{c}^{θ} N_{c}^{۱ - α - θ} + λ_{۱} (H Y_{X}^{e} N_{X}^{d} - X) + λ_{۲} (M X_{Y}^{θ} N_{Y}^{Π} - Y) + λ_{۳} (A Y_{N}^{ψ} f (ω X] - N) - μ_{۱} (X_{c} + X_{Y} - X) - μ_{۲} (Y_{c} + Y_{X} + Y_{N} - Y) - μ_{۳} (N_{c} + N_{X} + N_{Y} - N) .

Differentiating on

Y_{x}, Y_{N}, X

and equaling to zero:

e H N_{X}^{d} Y_{X}^{e - ۱} λ_{۱} - μ_{۲} = ۰

λ_{۳} ψ A Y_{N}^{ψ - ۱} f (ω X] - μ_{۲} = ۰

- λ_{۱} + μ_{۱} + λ_{۳} A Y_{N}^{ψ} f^{'} (ω X] ω = ۰ .

Clearing the multipliers yields sector X marginal equality:

\frac{μ_{۱}}{μ_{۲}} = \frac{۱}{\frac{\partial X}{\partial Y_{X}}} - (\frac{\frac{\partial N}{\partial X}}{\frac{\partial N}{\partial Y_{N}}}] ω .

(۱۵)

The above describes the optimal production for X. Observe that if there were no externalities,

\frac{\partial N}{\partial X} = ۰

X

would be higher. For the market equilibrium to replicate this result, the Pigouvian tax is calculated as:

τ = - (\frac{\frac{\partial N}{\partial X}}{\frac{\partial N}{\partial Y_{N}}}] P_{Y}, P_{Y} = ۱ .

(۱۶)

The new optimization problem for X will then be:

Max B_{X} = P_{X} X - P_{N} N_{X} - P_{Y} Y_{X} - P_{Y} Y_{l} - τ (w X - Y_{l}^{∆}] s . t . X = H N_{X}^{δ} Y_{X}^{ε} .

(۱۷)

In turn, this tax enters the income of the representative consumer as a lump sum transfer

Τ = τ ω X

۵٫ Impacts of Colombia’s Hybrid Water Pollution Policies on the Proposed Model

This section examines Colombia’s hybrid water pollution policies described above according to different scenarios of negative effects on bodies of water and the public utility service produced. First, it analyzes what happens when there is no regulation (that is,

τ = ۰

). Figure 3 allows us to distinguish how in this situation the body of water is depleted in the first period. Moreover, pollution eliminates its resilience capacity (red dotted line). The level is given by the pollution tipping point beyond which the level of a body of water loses its resilience capacity. The introduction of a Pigouvian tax, in which the tax rate corresponds to the value of the marginal damage obtained from the optimal allocation model, partially corrects the situation, and also prevents loss of resilience capacity. This occurs because the tax levied is equal to the value of the social marginal damage

(τ)

in each period, but the pollution allowed by the tax has a cumulative effect over time. In contrast, in a world without externalities, the body of water is depleted at a low rate which corresponds to the expenditure of the public utility service by the agents of this economy at price

P_{N}

Second, Figure 4 shows the impacts on N as a consequence of the implementation of hybrid policies adding various levels of compensatory taxes

(τ^{*})

, although lesser than the Pigouvian tax,

τ

, and CAC norms. The dumping regulation that was previously in force in Colombia required firms to use an abatement technology that guaranteed dumping would not exceed

ψ . ω X (P r e v i o u s C A C = C A C_{P})

and established the levying of a tax

τ^{*}

for this net level of pollution. The new CAC regulation

(C u r r e n t C A C = C A C_{C})

establishes that the polluting sector must reduce its emissions by a specific amount in milligrams per liter regardless of the production quantity and the polluting sector. We assume that this current limit is equivalent to a reduction percentage

φ

much smaller than

ψ

, i.e.,

φ < < ψ

Figure 4 allows us to compare the effects of both regulations on the proposed model and to analyze the impact of the Pigouvian tax

τ

. As it was explained in the Section 3 of this paper, the goal of including this last scenario in the analysis is explained by the fact that effective implementation of the regulation before 2015 was associated with a hybrid with a relatively low compensatory tax that did not correspond to the marginal damage caused by pollution.

As can be seen, the hybrid

C A C_{C}

and

τ

maintain higher levels of natural capital during the first periods compared to

C A C_{P}

and

τ

. However, in the last periods, the provision of the public utility service reaches unsustainable levels when the body of water reduces the required level of resilience, which does not occur with

C A C_{P}

and

τ

. This is also evident in Figure 5, where it is observed that the pollution reduction percentage obtained by using abatement technology is lesser in the long term for the

C A C_{C}

regulation, while the previous CAC always maintained a fixed percentage. This result enables us to determine that

C A C_{C}

is more effective in maintaining body of water levels, but it also depletes the resilience capacity in further periods than those permitted by

C A C_{P}

. This implies that the specific magnitude of allowed emissions in the

C A C_{C}

should be reviewed. It can also be seen that if only a Pigouvian tax

τ

is charged, damages caused will not be recuperated when the impacts of pollution are cumulative. Therefore, this Pigouvian tax must be accompanied by a CAC regulation that adjusts the magnitude of allowed emissions unless there is a means to calculate the cumulative value of the marginal damage over time and bring them to present value.

After analyzing public service provision with the two CAC regulations, it is convenient to understand the effects of these regulations on social welfare, which is obtained by measuring the indirect utility function of the representative consumer in the 20 periods analyzed (Figure 6).

It is worth noting both welfare earnings associated with the use of the hybrid policy and a greater level of welfare when the

C A C_{C}

is applied, in contrast to what occurred with the

C A C_{P}

. However, this welfare will be maintained or increased if and only if the specific magnitude of permitted emissions is revised. Welfare earnings are associated here with hybrid policies based on a tax equal to marginal damage

τ

(Pigouvian Tax). The calculation by the regulatory authority of the environmental (compensatory) tax is linear and does not consider the effect of pollution over time. For this reason, the modeling was conducted both with a linear environmental tax and with a Pigouvian tax without cumulative effects. The provision of the public service is reduced but it is still above the critical tipping point so that resilience and welfare can be maintained during the different periods. Finally, under any regulation, welfare decreases marginally over time because of the importance of N in the economy. The effects of these environmental policies were tested for different parameters of consumer preferences, environmental damage, and production and abatement technologies. Parameters representing current and previous CAC were also varied. The results confirm the effects found on the public utility service provision and social welfare.

۶٫ Conclusions

Using a general equilibrium model, it is possible to approximate an economic system in which a polluting sector creates negative externalities that affect water provision. This study aimed to incorporate the accumulation of pollution over time to determine the resilience capacity of the bodies of water or their capacity to regenerate. The provision of a fundamental public utility service shows how drinking water is infringed on, given this resilience capacity restriction. We analyzed whether a hybrid policy instrument which is composed of pollution limits and taxes is viable from the point of view of guaranteeing drinking water and to evaluate impacts on the social welfare.

When there are hybrid instruments, the effects are more appropriate than when only a standard environmental tax is charged, such that hybrid should be equal to the sum of a CAC norm that allows discharge limits as a percentage of total pollutants and a Pigouvian tax which is much higher than the compensatory tax defined in the Colombian law. As such, these results are consistent with the literature that establishes hybrid environmental policy instruments recommended in situations where there is more than a market failure, which, in this case, corresponds to environmental externalities, the difficulties faced by the regulator in measuring the marginal damage, and to cumulative effects of pollution over time, which are usually not included in the calculation of a Pigouvian tax.

Likewise, when the current pollution limits (CAC regulation) are contrasted, it becomes evident that although it seems better than the previous CAC regulation that guaranteed pollution would not exceed a percentage of the pollution, it eventually depletes its potential to reduce damage due to pollution. The establishment of permitted specific amounts of pollutants discharged into the bodies of water does not consider the cumulative degradation undergone by them over time. It is recommendable to periodically revise the permitted amounts to guarantee that they will always be above those that were allowed by the earlier CAC regulation. Notice that, in practice, this periodical revision will impose higher adjustment costs on the largest companies, a scenario which should be further analyzed.

The availability and adoption of abatement technologies is a key feature not only for the conservation of bodies of water but also for the polluting sector to follow CAC regulations. An extension of this model would involve the study of the effects of incentives and subsidies on pollution abatement technologies investment.

It is necessary to consider both the inclusion of different firms and abatement technology options and also different combinations of hybrid instruments’ effects on the selection of technologies that maintain a body of water’s capacity for resilience and maximize social welfare. It is very interesting to analyze the problems of interaction between firms and the decision to innovate or buy pollution abatement technologies.

A later development should include a model in which the effects on the social welfare of different discount rates may be observed, as well as other characteristics so that the model will have more dynamic attributes, for example, intertemporal decisions for consumers or firms. The inclusion of uncertainty could also be important in the model given the technical difficulty of measuring a body of water’s capacity for resilience, as well as the risks which are difficult to assess in the evolution of environmental regulations and technological options.

We assumed that the regulator could determine the optimal hybrid between pollution limits and an environmental tax, considering that the pollutant discharge limits should be adjusted over time and the tax should be approximated to the Pigouvian tax. It is also assumed that there is a direct relationship between production and pollution and that the vector of different pollutants has been reduced to only one pollutant. All this creates regulatory policy challenges which demand much greater flexibility in the selection of different hybrids over time, a difficult situation to overcome in the case of an emerging economy with weaknesses in the regulatory institutional framework concerning its technical and enforcement capabilities.

Supplementary Materials

The following supporting information can be downloaded at: https://www.mdpi.com/article/10.3390/su15118649/s1, Table S1: Data for figures.

Author Contributions

Conceptualization, D.T.-O. and C.V.-C.; Methodology, D.T.-O. and C.V.-C.; Software, J.H.V.-C.; Validation, C.V.-C.; Investigation, C.V.-C. and D.T.-O.; Data curation, C.V.-C.; Writing—original draft, J.H.V.-C. and D.T.-O.; Writing—review & editing, D.T.-O. and C.V.-C.; Visualization, C.V.-C.; Supervision, D.T.-O. All authors have read and agreed to the published version of the manuscript.

Funding

This research was funded by Universidad de Antioquia (CODI registration 8733/026/2013). The APC was funded by Universidad de Antioquia.

Institutional Review Board Statement

Not applicable.

Informed Consent Statement

Not applicable.

Data Availability Statement

The data presented in this study are available in supplementary material.

Conflicts of Interest

The authors declare no conflict of interest.

References

Dasgupta, P. Valuing objects and evaluating policies in imperfect economies. Econ. J. 2001, 111, C1–C29. [Google Scholar] [CrossRef]
د گروت، آر.اس. آلکماد، آر. برات، ال. هاین، ال. چالش ها در ادغام مفهوم خدمات و ارزش های اکوسیستم در برنامه ریزی، مدیریت و تصمیم گیری منظر. Ecol. مجتمع. ۲۰۱۰، ۷، ۲۶۰-۲۷۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
براک، WA; تیلور، MS فصل ۲۸ رشد اقتصادی و محیط: مروری بر نظریه و تجربیات. هندب اقتصاد رشد ۲۰۰۵، ۱، ۱۷۴۹–۱۸۲۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه آینده مشترک ما; کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه: آکسفورد، انگلستان؛ لندن، انگلستان، ۱۹۸۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
دانلپ، RE; Catton، WR مبارزه با معافیت انسانی: ظهور، افول و احیای جامعه شناسی محیطی. صبح. اجتماعی ۱۹۹۴، ۲۵، ۵-۳۰٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Barbier، EB; Chaudhry, AM رشد شهری و آب. منبع آب اقتصاد ۲۰۱۴، ۶، ۱-۱۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
پیکان، ک. بولین، بی. کوستانزا، آر. داسگوپتا، پ. فولک، سی. هالینگ، سی. Jansson، B.-O.; لوین، اس. Mäler، K.-G. پرینگز، سی. و همکاران رشد اقتصادی، ظرفیت تحمل و محیط زیست. Ecol. اقتصاد ۱۹۹۵، ۱۵، ۹۱-۹۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Holling، CS انعطاف پذیری و پایداری سیستم های اکولوژیکی. که در آینده طبیعت: اسناد تغییر جهانی; انتشارات دانشگاه ییل: نیوهیون، سی تی، ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
دنگ، سی. وانگ، اچ. ژانگ، دبلیو. Jiao, Z. بهینه سازی سیاست برای سود صنعتی متوازن و کنترل آلودگی آب تحت یک سیستم پیچیده اجتماعی اکولوژیکی با استفاده از یک مدل مبتنی بر چند عامل. اب ۲۰۱۸، ۱۰، ۱۱۳۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
اسن; یلدیریم، دی. Yıldırım، S. آلودگی کمتر یا مالیات بیشتر؟ عدم تقارن در مالیات های زیست محیطی اتحادیه اروپا – پیوند تعادل زیست محیطی. محیط زیست ارزیابی تاثیر کشیش ۲۰۲۱، ۹۱، ۱۰۶۶۶۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Forni، LG; مدلین-آزورا، جی. تانسی، ام. یانگ، سی. پورکی، دی. هوویت، آر. یکپارچه سازی مدل های برنامه ریزی اقتصادی و هیدرولوژیکی پیچیده: برنامه ای برای خشکسالی تحت تجزیه و تحلیل تغییرات آب و هوا. منبع آب اقتصاد ۲۰۱۶، ۱۶، ۱۵-۲۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
مولر، اقتصاد سی سی و محیط زیست از دیدگاه دنیای صنعتی: ارزیابی اقتصاد محیطی نئوکلاسیک. مطالعه مقرون به صرفه ۲۰۱۶، ۲۶، ۲۶۱-۳۰۴٫ [Google Scholar]
Baumol, WJ در مورد مالیات و کنترل اثرات خارجی. صبح. اقتصاد کشیش ۱۹۷۲، ۶۲، ۳۰۷-۳۲۲٫ [Google Scholar]
کومولی، کنترل آلودگی PM در یک مدل تعادل عمومی ساده شده با اثرات خارجی تولید. جی. محیط زیست. اقتصاد مدیریت ۱۹۷۷، ۴، ۲۸۹-۳۰۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
حسین، AM اصول اقتصاد محیطی: اقتصاد، اکولوژی و سیاست عمومی; Routledge: لندن، انگلستان، ۲۰۰۰; پ. ۴۳۱٫ در دسترس آنلاین: https://books.google.com/books/about/Principles_of_Environmental_Economics.html?hl=es&id=LtfTwwVllccC (دسترسی در ۴ مه ۲۰۲۳).
رابرتز، ام جی. Spence، M. هزینه های پساب و مجوزهای تحت عدم قطعیت. جی. اقتصاد عمومی. ۱۹۷۶، ۵، ۱۹۳-۲۰۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
بارتون، DN; حلقه، من. راش، جی. بروور، آر. گریگ گران، ام. پرایمر، ای. می، پ. سانتوس، آر. لینجم، اچ. شروتر-شلاک، سی. و همکاران رهنمودهایی برای ارزیابی های ترکیبی خط مشی چند مقیاسی. POLICY MIX خلاصه فنی شماره ۱۲٫ ۲۰۱۴٫ موجود آنلاین: https://www.researchgate.net/publication/323903928_Guidelines_for_multi-scale_policy_mix_assessments (دسترسی در ۴ مه ۲۰۲۳).
گولدر، LH; Parry، انتخاب ابزار IWH در سیاست زیست محیطی. کشیش محیط زیست. اقتصاد خط مشی ۲۰۱۱، ۲، ۱۵۲-۱۷۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
گاندینی، م. پرز، م. مادرا، ج. سیاست کنترل آلودگی آب در کلمبیا; موسسه سینارا: سانتیاگو د کالی، کلمبیا، ۲۰۰۷٫ [Google Scholar]
هرناندز، جی. بروز مالیات بر انتشار در بخش صنعتی. کشیش Econ. از تسبیح ۲۰۱۳، ۱۶، ۲۸۹-۳۱۱٫ در دسترس آنلاین: https://www.redalyc.org/pdf/5095/509555097005.pdf (دسترسی در ۴ مه ۲۰۲۳).
گالارزا گارسیا، M.A. تجزیه و تحلیل اثربخشی نرخ دستمزد در کلمبیا. مطالعه موردی. دانشگاه پاپی جاوریانا، ۲۰۰۹٫ در دسترس آنلاین: http://hdl.handle.net/10554/9577 (دسترسی در ۴ مه ۲۰۲۳).
Correa Restrepo، F. از الف. آرتیگا، او. Vallejo Chanci، Z. مقررات زیست محیطی در کلمبیا: مورد نرخ جبرانی برای کنترل آلودگی آب. نیمسال اقتصادی ۲۰۰۷، ۱۰، ۲۹-۴۶٫ در دسترس آنلاین: https://revistas.udem.edu.co/index.php/economico/article/view/324 (دسترسی در ۴ مه ۲۰۲۳).
رودریگز، AJ اصول استفاده از ابزارهای مالی در سیاست زیست محیطی: رویکردی به مورد کلمبیا. کتاب کار شماره ۰۳۳-DIAN; 2008; جلد ۳۳، ص. ۱۰۱٫ در دسترس آنلاین: https://www.dian.gov.co/dian/cifras/Cuadernos%20de%20Trabajo/Fundamentos%20para%20el%20uso%20de%20instrumentos%20fiscales%20en%20la%20pol%C3%ADtica%20ambiental%Uaxim C3%B3n%20al%20caso%20colombiano..pdf (دسترسی در ۴ مه ۲۰۲۳).
Blackman، A. برنامه هزینه تخلیه کلمبیا: مشوق هایی برای آلاینده ها یا تنظیم کننده ها؟ جی. محیط زیست. مدیریت ۲۰۰۹، ۹۰، ۱۰۱-۱۱۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
کاتوریا، V. کنترل آلودگی آب در کشورهای در حال توسعه و در حال گذار – درس هایی از سه مورد موفق. جی. محیط زیست. مدیریت ۲۰۰۶، ۷۸، ۴۰۵-۴۲۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
برای ضمانت.؛ مولینا، سی. Vasco، CA دامنه مشوق‌های اقتصادی و فن‌آوری‌های کاهش برای تنظیم انعطاف‌پذیری یک سیستم طبیعی در یک مدل تعادل عمومی. اقتصاد بانک جهانی کشیش ۲۰۱۵، ۲۹، S182–S191. [Google Scholar] [CrossRef]
کمپ، آر. پونتولیو، اس. اثرات نوآوری ابزارهای سیاست زیست محیطی – یک مورد معمول از مردان نابینا و فیل؟ Ecol. اقتصاد ۲۰۱۱، ۷۲، ۲۸-۳۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
بوراس، اس. Edquist, C. انتخاب ابزارهای سیاست نوآوری. تکنولوژی پیش بینی. Soc. چانگ. ۲۰۱۳، ۸۰، ۱۵۱۳-۱۵۲۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
بامول، WJ; اوتس، ما استفاده از استانداردها و قیمت ها برای حفاظت از محیط زیست. سوئد جی. اکون. ۱۹۷۱، ۷۳، ۴۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
کلیمانی، ن. ون هیردن، جی. Bohlmann, H. مالیات بر آب و فرضیه سود سهام مضاعف. منبع آب اقتصاد ۲۰۱۵، ۱۰، ۶۸-۹۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
بالیگا، اس. ماسکین، ای. تخریب محیطی و پاسخ های نهادی. که در کتاب راهنمای اقتصاد محیط زیست; الزویر: آمستردام، هلند، ۲۰۰۳; جلد ۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Requate، T. انگیزه های پویا توسط ابزارهای سیاست زیست محیطی – یک بررسی. Ecol. اقتصاد ۲۰۰۵، ۵۴، ۱۷۵-۱۹۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
اسکلند، جی اس. داورجان، س. مالیات بر بدی ها با مالیات بر کالاها; بانک جهانی: واشنگتن، دی سی، ایالات متحده آمریکا، ۱۹۹۶٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Weitzman، ML قیمت ها در مقابل مقادیر. کشیش Econ. گل میخ. ۱۹۷۴، ۴۱، ۴۷۷-۴۹۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
استوارت، RB کنترل ریسک های زیست محیطی از طریق مشوق های اقتصادی. کلمبیا جی. محیط زیست. قانون ۱۹۸۸، ۱۳، ۱۵۳٫ [Google Scholar] [CrossRef]
سینکلر، دی. خود تنظیمی در مقابل فرمان و کنترل؟ فراتر از دوگانگی های کاذب سیاست قانون ۱۹۹۷، ۱۹، ۵۲۹-۵۵۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
هاولت، ام. راینر، جی. اصول طراحی برای آمیخته های سیاست: انسجام و انسجام در «ترتیبات حکومت داری جدید». جامعه سیاست ۲۰۰۷، ۲۶، ۱-۱۸٫ [Google Scholar] [CrossRef]
فابرا، ن. مونترو، جی.-پی. فناوری خنثی در مقابل تدارکات خاص فناوری. اقتصاد جی. ۲۰۲۰، ۱۳۳، ۶۶۹-۷۰۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
امبک، اس. Coria, J. ارزش اطلاعاتی مالیات های زیست محیطی. جی. اقتصاد عمومی. ۲۰۲۱، ۱۹۹، ۱۰۴۴۳۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Stavins، RN Environmental Economics. w13574، نوامبر ۲۰۰۷٫ در دسترس آنلاین: https://ssrn.com/abstract=1027193 (دسترسی در ۲۶ اوت ۲۰۲۲).
هپبورن، سی. تنظیم بر اساس قیمت، مقدار، یا هر دو: مروری بر انتخاب ابزار. Oxf. کشیش Econ. خط مشی ۲۰۰۶، ۲۲، ۲۲۶-۲۴۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
هو، اس. خو، جی. یائو، ال. ابزارهای یکپارچه سیاست زیست محیطی مبتنی بر سیستم تصمیم گیری مدیریت آلودگی آب رودخانه. طرح اجتماعی-اقتصادی. علمی ۲۰۲۱، ۷۵، ۱۰۰۹۷۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Bennear، LS; Stavins، RN نظریه دوم و استفاده از ابزارهای سیاستی چندگانه. محیط زیست منبع. اقتصاد ۲۰۰۷، ۳۷، ۱۱۱-۱۲۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
OECD. ابزار ترکیبی برای سیاست های زیست محیطی; OECD: پاریس، فرانسه، ۲۰۰۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]
تیلور، سی. پولارد، اس. راکس، اس. آنگوس، الف. انتخاب ابزارهای خط مشی برای مقررات زیست محیطی بهتر: دستور کار نقد و تحقیقات آینده. محیط زیست حاکم سیاست ۲۰۱۲، ۲۲، ۲۶۸-۲۹۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
اشمالنسی، آر. Stavins، RN درس های آموخته شده از سه دهه تجربه با Cap and Trade. کشیش محیط زیست. اقتصاد خط مشی ۲۰۲۰، ۱۱، ۵۹-۷۹٫ [Google Scholar] [CrossRef]
فانکهاوزر، اس. هپبورن، سی. پارک، جی. ترکیب چند ابزار سیاست آب و هوایی: چگونه این کار را انجام ندهیم. صعود چانگ. اقتصاد ۲۰۱۰، ۱، ۲۰۹-۲۲۵٫ [Google Scholar] [CrossRef]
مایر، KE; پنگ، MW مبانی نظری تحقیقات کسب و کار اقتصاد نوظهور. J. Int. اتوبوس. گل میخ. ۲۰۱۵، ۴۷، ۳-۲۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Henstra، D. ابزارهای سیاست سازگاری آب و هوا: تجزیه و تحلیل ابزارها و انتخاب ابزار. صعود خط مشی ۲۰۱۶، ۱۶، ۴۹۶-۵۲۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
عباسی، ت. عباسی، SA شاخص های بیوتیک. که در شاخص های کیفیت آب; الزویر: آمستردام، هلند، ۲۰۱۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
بازرس کل جمهوری. گزارش وضعیت منابع طبیعی ۲۰۱۲-۲۰۱۳٫ ۲۰۱۴٫ در دسترس آنلاین: https://observatoriofiscal.contraloria.gov.co/Publicaciones/Estado%20de%20los%20Recursos%20Naturales%20y%20el%20MedioAmbiente%202012-2013.pdf (دسترسی در ۷ دسامبر ۲۰۲۲).
Orozco، DT; مولینا، سی. مالیات ها و پرداخت های Cano، JHV Pigouvian برای خدمات زیست محیطی در یک مدل اقتصادی محدود شده توسط انعطاف پذیری یک بدنه آب. منبع آب اقتصاد ۲۰۱۷، ۱۹، ۲۸-۴۰٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Correa، CAV؛ Orozco، DT; وارگاس، اچ. مالیات‌های محیطی متمایز فضایی در کلمبیا: مدلی نظری از تعادل عمومی با سرمایه طبیعی. مربع اقتصاد ۲۰۱۸، ۳۷، ۵۸۹-۶۲۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
باومگارتنر، اس. استرونز، اس. ارزش بیمه اقتصادی تاب آوری اکوسیستم. Ecol. اقتصاد ۲۰۱۴، ۱۰۱، ۲۱-۳۲٫ [Google Scholar] [CrossRef]
Mäler، K.-G. انیار، س. جانسون، Å. حسابداری برای اکوسیستم ها محیط زیست منبع. اقتصاد ۲۰۰۸، ۴۲، ۳۹-۵۱٫ [Google Scholar] [CrossRef]
فروندل، م. هورباخ، جی. Rennings، K. پایان لوله یا تولید تمیزتر؟ مقایسه تجربی تصمیمات نوآوری زیست محیطی در کشورهای OECD اتوبوس. استرات. محیط زیست ۲۰۰۷، ۱۶، ۵۷۱-۵۸۴٫ [Google Scholar] [CrossRef]
رومن، آی. کارا، آی. سانچز، جی. استفاده پایدار از آب: مالیات های زیست محیطی و فرآیندهای جدید آلودگی زدایی از طریق انرژی های تجدید پذیر. گل میخ. اقتصاد Appl. 2013، ۳۱، ۱۹۷-۲۱۶٫ در دسترس آنلاین: https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=30126353005 (دسترسی در ۲۶ اوت ۲۰۲۲).
برای ضمانت.؛ مولینا، سی. واسکو، سی. خطر کمبود در تامین آب آشامیدنی در شهرهای بزرگ; دانشگاه آنتیوکیا: مدلین، کلمبیا، ۲۰۱۸; ۲p، در دسترس آنلاین: https://books.google.com.co/books?id=-2p9DwAAQBAJ&printsec=frontcover&dq=inauthor:%22Carlos+Andr%C3%A9s+Vasco+Correa%22&hl=es&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false (دسترسی در ۲۶ اوت ۲۰۲۲).
گارسیا-کوئودو، جی. مارتینز-روس، ای. Chorzewska، K. فن آوری های تولید انتهای لوله و تمیزتر. آیا ابزارهای خط مشی و قابلیت های سازمانی اهمیت دارند؟ شواهدی از شرکت های اسپانیایی جی. پاک. تولید ۲۰۲۲، ۳۴۰، ۱۳۰۳۰۷٫ [Google Scholar] [CrossRef]

شکل ۱٫
بیرونی ناشی از آلودگی در ارائه خدمات عمومی. منبع: شرح خود

شکل ۲٫
رابطه بین آلودگی و ارائه خدمات عمومی بین دو دوره منبع: شرح خود

شکل ۳٫
تأثیرات بر ارائه خدمات عمومی در سناریوهای مختلف آلودگی و مالیات. منبع: شرح خود

شکل ۴٫
اثرات آلودگی بر ارائه خدمات عمومی در سیاست‌های هیبریدی مختلف منبع: شرح خود

شکل ۵٫
درصد کاهش آلودگی با فناوری کاهش و سیاست های ترکیبی منبع: شرح خود

شکل ۶٫
رفاه اجتماعی زمانی که آلودگی توسط هیبریدها در هر دوره تنظیم می شود. منبع: شرح خود

میز ۱٫
پارامترهای ریختن به بدنه های آبی

مولفه های	آلاینده موجود	آلاینده جدید
pH	۵ تا ۹	۵ تا ۹
حداکثر دما	۴۰ درجه سانتی گراد	۴۰ درجه سانتی گراد
چربی، روغن و گریس	حذف ۸۰ درصد	حذف ۸۰ درصد
TSS، خانگی یا صنعتی	حذف ۵۰ درصد	حذف ۸۰ درصد
بیوشیمیایی اکسیژن تقاضای BOD: زباله های خانگی	حذف ۳۰ درصد	حذف ۸۰ درصد
بیوشیمیایی اکسیژن تقاضای BOD: زباله های صنعتی	حذف ۲۰ درصد	حذف ۸۰ درصد

منبع: مصوبه ۱۵۹۴ سال ۱۳۶۳، ماده ۷۲٫

سلب مسئولیت/یادداشت ناشر: اظهارات، نظرات و داده های موجود در همه نشریات صرفاً متعلق به نویسنده (ها) و مشارکت کننده (ها) است و نه MDPI و/یا ویرایشگر(ها). MDPI و/یا ویراستار(های) مسئولیت هرگونه آسیب به افراد یا دارایی ناشی از هر ایده، روش، دستورالعمل یا محصولات اشاره شده در محتوا را رد می کنند.

© ۲۰۲۳ توسط نویسندگان. دارنده مجوز MDPI، بازل، سوئیس. این مقاله یک مقاله با دسترسی آزاد است که تحت شرایط و ضوابط مجوز Creative Commons Attribution (CC BY) توزیع شده است (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/).

منابع:
۱- shahrsaz.ir , پایداری، جلد. ۱۵، صفحات ۸۶۴۹: حفاظت از ظرفیت تاب آوری در تامین آب آشامیدنی از ابزارهای سیاست زیست محیطی ترکیبی
,۱۶۸۵۱۴۳۸۰۴
۲- https://www.mdpi.com/2071-1050/15/11/8649 | 2023-05-26 04:30:00