دبلیوهنگامی که اکثر مردم کلمات “بلک وال استریت” را می شنوند، افکار آنها مستقیماً به سمت گرین وود می رود، منطقه مرفه تالسا که در اوایل دهه ۱۹۰۰ به شهرت رسید و پس از کشتار تولسا در سال ۱۹۲۱ ویران شد. در نقطه عطف وحشتناکی از تاریخ ایالات متحده، یک اوباش سفیدپوست در محله تولسا شمالی فرود آمدند، کسب و کارهای متعلق به سیاهان را غارت و سوزاندند و تقریباً ۳۰۰ نفر را کشتند.
فیل آرمسترانگ، ساکن تولسا و رئیس و مدیر عامل شرکت مرکز اوکلاهما برای جامعه و عدالت، می گوید که کشتار ویرانگر تنها نیمی از داستان است. در واقع، شهر تولسا تقریباً بلافاصله پس از شورش ها شروع به بازسازی ناحیه گرین وود کرد. تا سال ۱۹۴۲، این منطقه دارای ۲۴۲ تجارت سیاهپوست از جمله سالن های بولینگ، هتل ها و بوتیک ها بود – دو برابر میزان موجود در سال ۱۹۲۱٫
آرمسترانگ می‌گوید: «تمرکز این بود که اقتصاد گرین‌وود در اسرع وقت دوباره راه‌اندازی شود.
میراث و انعطاف پذیری وال استریت سیاه تولسا الهام بخش نسل جدیدی برای بازسازی مناطق تجاری سیاه پوست در سراسر کشور است. از سنت لوئیس به شیکاگو، شهروندان در تلاش هستند تا مناطق تجاری سیاه را دوباره روی نقشه قرار دهند.
St لویی
فراخان شگوگ، سازمان دهنده سنت لوئیس، با الهام از تلاش ها برای بازسازی ناحیه گرین وود تولسا، تأسیس کرد. صداهای جوان با عمل (YVWA)، یک سازمان غیرانتفاعی سنت لوئیس که به احیای راهرو حلقه ولستون که در امتداد بلوار مارتین لوتر کینگ قرار دارد اختصاص داده شده است. Shegog انگیزه ای برای بازسازی روزهای شکوه ولستون لوپ، منطقه ای عمدتا سیاهپوست در سنت لوئیس داشت. شگوگ می‌گوید: «در زمان جیم کرو بود، و این تنها مکانی در سنت لوئیس بود که به سیاه‌پوستان اجازه می‌داد از درب ورودی عبور کنند.
در سال ۲۰۱۷، سازمان او راه اندازی شد جشنواره بلک وال استریت ۳۱۴ برای جمع آوری بودجه برای بهبود خانه، ثبات محله و کار حمایتی به نفع ساکنان محلی. بیش از ۱۰۰ فروشنده سیاه پوست را جذب می کند. طرح اولیه این بود که از سود جشنواره برای خرید زمین های خالی و خانه برای افراد نیازمند استفاده شود. اما قبل از اینکه حتی بتوانند به توسعه مجدد فکر کنند، گروه شگوگ باید تلاش های خود را برای جلوگیری از اصیل سازی صرف می کردند. در سال ۲۰۲۰، شرکت توسعه Equity Homes برنامه‌ای برای ساخت خانه‌های ۳۰۰۰۰۰ دلاری در محله‌ای با ساکنانی که میانگین درآمد سالانه آنها ۲۰۰۰۰ دلار است، اعلام کرد.
YVWA در حال حاضر کنترل سایت یک زمین خالی در بلوار مارتین لوتر کینگ را دارد، با طرحی برای ساخت مرکز تجاری ساکن ایستون، یک توسعه با کاربری ترکیبی. این پروژه شامل چهار فضای خرده فروشی و ۱۶ واحد مسکونی ارزان قیمت خواهد بود. در ژوئن سال ۲۰۲۲، YVWA 916000 دلار از نماینده کنگره، کوری بوش، به عنوان هزینه پروژه دریافت کرد. YVWA تاکنون ۸٫۸ میلیون دلار جمع آوری کرده است که برای خرید سند زمین به ۱٫۴ میلیون دلار اضافی نیاز است.
شگوگ می گوید: «معاملات زمین و املاک زیادی در جامعه ما انجام شد که منجر به انتقال ثروت از جامعه آسیب دیده به افراد خارج از جامعه شد.
گروه او به طور تهاجمی شروع به تصاحب املاک مسکونی کردند. همچنین مالکیت یک باغ اجتماعی را نیز در اختیار گرفت. این سازمان غیرانتفاعی اکنون یک ذینفع معتبر در محله بود، و این کار را برای توسعه دهندگان سخت می کرد که بدون نظر گروه اقدام کنند. شگوگ می گوید: «آنها دیگر نمی توانند به جامعه بیایند و جامعه را نادیده بگیرند.
در این میان، این سازمان در حال اجرای طرح کمک به صندوق ضد جابجایی و کمک مالیات بر دارایی است. این برنامه با حمایت ۱۰۰۰۰۰ دلاری از اداره بندر سنت لوئیس، گروه Shegog را قادر می سازد تا به سالمندان و جانبازان با درآمد ثابت کمک کند. گروه او همچنین یکی از دریافت کنندگان کمک هزینه ۶۳۵۰۰۰ دلاری امنیت عمومی بود. این پول صرف پیاده‌سازی فناوری‌های جدیدی مانند چراغ‌های توقف و دوربین‌ها می‌شود که به ایمنی عمومی کمک می‌کنند و مالکیت خانه را تشویق می‌کنند، تا اعضای جامعه سیاهپوست را به کار بگیرند.
شیکاگو
مجموعه ای از کانتینرهای رنگارنگ حمل و نقل در خیابان ۵۱ شرقی در منطقه تاریخی برنزویل شیکاگو بازار باکسویل، یک مرکز سازمانی شامل مشاغل متعلق به سیاه پوستان. کانتینرهای حمل و نقل اصلاح شده بخشی از برنزویل را بسازیدیک برنامه توسعه اقتصادی که سازمان غیرانتفاعی Urban Juncture برای احیای جامعه ایجاد کرد.
برنارد لوید، بنیانگذار Build Bronzeville که در لیبریا بزرگ شده است، می گوید که پس از اتمام دوره اقتصاد “درباره قدرت اقتصاد در تغییر جامعه هیجان زده شده است”. برنارد می‌گوید: «شیکاگوی سیاهپوست شیکاگوی امروزی را تشکیل داد، و منظور من از آن مهاجرت سیاه‌پوستان است که صدها هزار سیاهپوست را به شیکاگو آورد.
تا سال ۱۹۸۰، جمعیت شیکاگو ۴۰ درصد سیاه‌پوستان بود. نوازندگانی مانند لوئیس آرمسترانگ، نت کینگ کول و ماحلیا جکسون در برونزویل زندگی می‌کردند که «کلان شهر سیاه» نامیده می‌شد. ایدا بی ولز نویسنده، جسی اونز اسطوره المپیک و جو لوئیس قهرمان بوکس نیز برنزویل را خانه می نامند.
مهاجرت انبوه به شهر در اواخر هزاره رسید که منجر به از دست دادن شهر شد ۲۶۱۶۷۳ ساکن سیاه پوست از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰. برای جلوگیری از این موج، اولین غریزه لوید این بود که سیاه‌پوستان را با ایجاد ردیفی از رستوران‌های حاوی غذاهای سیاهپوست جذب کند، اما او به زودی متوجه شد که منظره زوال شهری مشتریان بالقوه را از بین می‌برد. بنابراین تیم او برای خرید سه ملک کار کرد، اما زمانی که بحران مالی سال ۲۰۰۸ رخ داد، شرکای سرمایه گذاری آنها ناپدید شدند. آن زمان بود که تصمیم گرفتند یک باغ اجتماعی ایجاد کنند.
این تلاش به پنج ابتکار دیگر تبدیل شد: انکوباتور تجاری برونزویل، باکسویل، تأسیسات برنزویل کوکین، Engage Bronzeville and the Forum، یک مجتمع خرده‌فروشی و مهمان‌نوازی. لوید می گوید که برای تحقق کل چشم انداز حدود ۵۰ میلیون دلار هزینه خواهد داشت.
پس از ارتقاء خبرنامه
تولسا
منطقه تاریخی گرین‌وود اکنون خانه یک بخش تجاری و فناوری رو به رشد و همچنین بازار پر رونق مسکن است.
این آسان نبوده است. در سال ۱۹۶۷، شهر تولسا خانه ها و مشاغل را در این منطقه تخریب کرد تا بین ایالتی ۲۴۴ و بزرگراه ۷۵ را بسازد. آنچه پس از آن درگیری شدیدی بود، با مردم محلی که برای نجات محله های خود و نوادگان قربانیان و بازماندگان قتل عام تولسا تلاش می کردند تا آنها را دریافت کنند. غرامت پس از یک نبرد طولانی و ناموفق برای غرامت، ابتکار توسعه اقتصادی تولسا شمالی در سال ۲۰۰۷ با مأموریت بازسازی شمال تولسا، یک پروژه در یک زمان، تشکیل شد. سپس در سال ۲۰۱۵، سناتور ایالتی کوین متیوز این حزب را تشکیل داد کمیسیون صدمین سالگرد کشتار نژاد تولسا در سال ۱۹۲۱ برای جمع آوری کمک های مالی برای بزرگداشت ۱۰۰ ساله کشتار. این کمیسیون مسئولیت ساخت گرین‌وود رایزینگ را برعهده داشت، یک مرکز تاریخی که به میراث بلک وال استریت اختصاص یافته بود.
در سال ۲۰۱۸، سازمان توسعه تولسا ۵۶ هکتار (۲۳ هکتار) را از مرکز دانشگاه در تولسا خریداری کرد. این منطقه شامل ارتفاعات کرک پاتریک و گرین‌وود است که مکان‌های دیدنی سیاهپوست مانند مرکز فرهنگی گرین‌وود را در بر می‌گیرد. مرکز تاریخ گرین‌وود رایزینگکلیسای باپتیست کوه صهیون و دانشگاه لنگستون، یک HBCU. شهردار تولسا، GT Bynum، یک کمیته رهبری ۱۱ نفره تشکیل داد تا اطمینان حاصل شود که تمام برنامه‌های مربوط به ۵۶ هکتار از کرک پاتریک هایتس و توسعه مجدد گرین‌وود شامل اجزای اجتماعی و اقتصادی برای تولسان‌های سیاه است.
لانا ترنر-آدیسون، رئیس ابتکار توسعه اقتصادی تولسا شمالی، می‌گوید: «آنها آن را دوباره در دستان ما گذاشتند، بنابراین ما تصمیم می‌گیریم چه اتفاقی بیفتد. نقش غیرانتفاعی او حمایت از تولسانی است که از مزیت ثروت یا گوش توسعه دهندگان املاک و مستغلات برخوردار نیستند. او می‌گوید: «اگرچه شما به میز دعوت نشده‌اید، باید خودتان را درگیر کنید و شهر را مسئول نگه دارید». در سال ۲۰۱۶، این شهر ۷ میلیون دلار را برای ابتکار عمل و بودجه اضافی برای حمایت از توسعه و زیرساخت تالسا شمالی متعهد شد.
در سال ۲۰۱۹، تولسان‌های سیاه خود را در برابر تهدید اصیل‌سازی شمال تولسا در منطقه‌ای خارج از محدوده ۵۶ هکتاری توسعه مجدد یافتند. یک کمپین مردمی برای جلوگیری از دستیابی توسعه دهندگان به دارایی بیشتر و استفاده از قوانین دامنه برجسته به نفع خود شکل گرفت. ترنر-آدیسون می‌گوید: «وقتی کسی می‌گوید نوسازی شهری، «حذف شهری» یا حذف سیاه‌پوستان را می‌شنویم.
ترنر-آدیسون می‌گوید تا صدمین سالگرد کشتار تولسا، زمانی که تمام دنیا تماشا می‌کردند، نبود که شهر تصمیم گرفت قدمی بلند بگذارد. شهر ۲ میلیون دلار برای ساخت Greenwood Plaza، یک مکان هنری و سرگرمی در فضای باز در شمال تولسا تصویب کرد. شهردار باینام که سفیدپوست است و به حزب جمهوری خواه تعلق دارد، در ۲۲ مارس یک بسته مالیاتی ۷۷۲ میلیون دلاری برای بهبود شهر ارائه کرد. مبلغی که به سمت ارتفاعات کرک پاتریک و توسعه مجدد گرین‌وود می‌رود مشخص نیست.
ترنر-آدیسون هنگام صحبت درباره تأثیرات ماندگار نژادپرستی دیرینه ای که جامعه سیاه پوست شهرش را ویران کرده است، اشک هایش را نگه می دارد. ترنر-آدیسون می گوید: «احساس خوبی نیست که از ثروتی که زمانی در آنجا بوده و چه اتفاقی افتاده است بدانیم. "درد می کند." و با این حال او به آینده نگاه می کند. ما همچنین می دانیم که موانع زیادی در مقابل ما وجود دارد، اما باید بخشی از راه حل باشیم.»
آرمسترانگ از مرکز اوکلاهما برای جامعه و عدالت می گوید که صبر برای ایجاد مناطق تجاری جدید سیاه پوستان کلیدی است. بر اساس برآوردهای او، پنج تا هفت سال طول می کشد تا نتایج تلاش های جمعی در سراسر کشور مشاهده شود. توصیه او به رهبران جامعه این است که تسلیم ناامیدی نشوند.
او می‌گوید: «مناطق تجاری هرگز به آنچه ۱۰۰ سال پیش بودند نخواهند بود. "این در مورد ایجاد مکان های جدید است که در آن سیاه پوستان می توانند زندگی کنند و رشد کنند."
