برای تقریبا ۳۰ سال، آشویل، کارولینای شمالی، جوامع سیاه پوست خود را به نام نوسازی شهری. در محله ساوت ساید، ۴۰۰۰ نفر از ساکنان سیاهپوست آواره شدند – نیمی از جامعه سیاهپوست شهر در آن زمان –طبق تحقیقات اخیر. مقامات شهر و مسکن ۶٫۴ میلیون دلار دارایی به دست آوردند که تقریباً هیچ یک از آنها در نهایت به دست ساکنان قدیمی ساوت ساید بازنگشت. ساخت آزادراه که در سال ۱۹۵۷ آغاز شد، بخش‌هایی از محله‌های تاریخی سیاه‌پوست را نیز مختل کرد.

در سال ۲۰۲۰، نزدیک به ۶۰ سال بعد، اشویل به رسمیت شناخته شد برای گام هایش در جهت ترمیم آسیب های ناشی از دهه ها نژادپرستی عمومی و خصوصی. برنامه غرامت مصوب شورای شهر قول داده بود که برای حمایت از مالکیت خانه و کارآفرینی سیاه پوستان بودجه تامین کند. با این حال، همانطور که شهر لفاظی غرامت خود را با وعده های جبران اشتباهات گذشته خود تقویت می کند، یک تفاوت مهم و مداوم را پنهان می کند: صاحبان خانه های کمتر ثروتمند (که به طور نامتناسبی سیاه پوست هستند) مالیات بر دارایی خود را بیش از حد پرداخت می کنند، در حالی که ثروتمندترین صاحبان خانه در اشویل، به طور متوسط، کمتر پرداخت می کند. به گفته یکی از ساکنان قدیمی سیاه پوست، و این الگوی ارزیابی نابرابر با جایی که شهر دلارهای مالیاتی را خرج می کند، مطابقت ندارد.

لارنس گیلیام، کهنه سرباز ویتنام و ساکن ساوث ساید اشویل برای حدود ۵۰ سال، گفت: «اگر در محدوده شهری اشویل زندگی می کنید، مالیات خود را می پردازید و ما فراتر از واقعیت – فراتر از عقلانیت، امروز مالیات می گیریم. با این حال، در برخی از محله‌ها، و محله من یکی از آنهاست، ما خدمات زیادی را که محله‌های برجسته‌تر دارند، مانند بازسازی خیابان‌ها، دریافت نمی‌کنیم.»

هدف از سیستم مالیات بر دارایی جمع آوری وجوه کافی برای ارائه خدمات عمومی برای ساکنان شهر است. در کارولینای شمالی، طبق قانون، ارزش ارزیابی شده ملک باید معادل ارزش بازار باشد – به عبارت دیگر، صاحبان املاک باید بر ارزش کاملی که ملک می تواند در صورت فروش در بازار آزاد به دست آورد، مالیات بپردازند. اما در اشویل، شهر شکست خورده است میلیارد دلار مشمول مالیات یک سال به دلیل یک سیستم معیوب که خانه های گران قیمت را دست کم ارزیابی می کند. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط شرکت تجزیه و تحلیل جغرافیایی، به طور متوسط، خانه های کم ارزش با نرخ ۱٫۴ برابر بیشتر از خانه های گران قیمت ارزیابی می شوند. شهری ۳ و کنسرسیوم فقط حسابداری برای سلامت.

ارین بارکسدیل، مدیر ارتباط و مشارکت با ائتلاف عدالت نژادی اشویل، گفت: «ارتباط واقعی با نوسازی شهری، جبران خسارت، سیستم ارزیابی مالیات، و مالیات بر دارایی به طور کلی وجود دارد. بی عدالتی هایی که به طور نامتناسبی بر جامعه سیاه پوستان تأثیر می گذارد، موضوعی مداوم در آشویل بوده است. نوسازی شهری هزاران خانواده را آواره کرد از خانه های خود، جوامع تاریخی پر رونق را ویران کردند، و شکاف ثروت نژادی را افزایش دادند. اکنون، سیستم مالیات بر دارایی، بار سنگینی را بر دوش کسانی می‌گذارد که کمتر قادر به تحمل آن هستند.

گیلیام گفت: «پرداخت مالیات و دریافت نکردن مزایای مشابه با سایر صاحبان خانه در شهر، خسته کننده است.

برخلاف تلاش‌های برجسته این شهر برای جبران خسارت، که به کندی شکل گرفته اند، نابرابری های سیستم مالیات بر دارایی زیر فرش کشیده شده است. در سال ۲۰۲۱، یک کمیته موقت محلی به اتهام مالیات های ناعادلانه بر دارایی تشکیل شد. در حالی که کمیته با تعداد انگشت شماری از توصیه های مختلف، مانند افزایش آموزش جامعه و اطلاع رسانی، به پایان رسید. هیچ یک از قطعنامه های آنها به طور کامل به مسائل نابرابری سیستم مالیات بر دارایی نپرداخته است. کمیته با صدای بلند و مخالفت آشکار با تحقیقات از شرکت بین المللی تجزیه و تحلیل داده Urban3 و مسائل را بیش از حد ساده کرد به گونه ای که آنها را به حداقل رساند.

این، همراه با کمیته غرامت در انجام اقدامات مهم کند است، دارد مردم محلی مانند گیلیام سوال می کنند نیات واقعی دولت محلی آنها

گیلیام گفت: «به نظر می رسد همه اینها صحبت است. “هیچ اقدامی. و من می دانم که شما باید یک برنامه داشته باشید [for reparations] و این باید قابل دوام باشد و قبل از اجرای هر چیزی به خوبی فکر شود. شاید آنها هنوز آنجا نیستند.»

اشویل سابقه طولانی در وعده های دروغین دارد. در دهه ۱۹۵۰، زمانی که نوسازی شهری آغاز شد، شهروندانی که مالیات بر دارایی پرداخت می‌کردند از خانه‌های خود آواره شدند و تحت مالکیت برجسته‌ای بودند – که قدرت دولت برای تصاحب اموال خصوصی و تبدیل آن به استفاده عمومی است. بزرگراه‌ها جایگزین محله‌های پر رونق شدند و توسعه‌دهندگان املاک و مستغلات مدعی شدند خانه های فروخته شده توسط شهر با قیمت های پایین. هنگامی که ساکنان برای اولین بار در طول فرآیند نوسازی شهری از خانه های خود آواره شدند، به آنها وعده داده شد که فرصت هایی برای بازسازی با نرخ ارزان تر داشته باشند. اما هرگز این اتفاق نیفتاد. بسیاری از مردم چاره ای جز اقامت در مسکن عمومی نداشتند، در حالی که برخی دیگر خانه های ارزان تری را در سراسر شهر خریداری کردند.

بارکسدیل گفت: «وقتی فرصتی برای اجرای عدالت به طور بالقوه برای یک سیستم خاص، یا ایجاد عدالت برای یک موسسه خاص وجود دارد، مردم مردد هستند. و اگر من کاملاً صادق باشم، حتی نمی گویم که سیاستمداران محلی یا افراد در مقام را مقصر می دانم. من فکر می کنم، صادقانه بگویم، همه می ترسند.”

ایجاد تغییرات در یک سیستم چند صد ساله کار آسانی نیست. اما نابرابری های مالیاتی یکی از منابع خاص بار مالی بر فقیرترین جوامع اشویل است. بارکسدیل گفت: «بسیاری از مردم تحت تأثیر مالیات بر دارایی قرار دارند. زمانی که از حقوق و دستمزد به چک پرداخت می‌کنید و خانه دارید، ۷۵ یا ۱۰۰ دلار اضافی با افزایش مالیات بر دارایی تفاوت ایجاد می‌کند. بنابراین ارزیابی ناقص مالیات بر دارایی به مشکلات مربوط به مقرون به صرفه بودن مسکن و جابجایی کمک می کند و بر رفاه فردی صاحبان خانه تأثیر می گذارد.

بارکسدیل گفت: “ما نمی دانیم که چگونه کسی به خانه خود رسیده است.” “شاید آنها خانه خود را به ارث برده اند و اکنون دارند مالیات بر دارایی می پردازند. این لزوماً به این معنی نیست که آنها می توانستند خانه خود را بر اساس اعتبار و درآمد خود خریداری کنند.

وزن یک صورت حساب مالیات بر دارایی در طول سال احساس می شود زیرا صاحبان خانه برای خانواده های خود بودجه ایجاد می کنند. برنامه ریزی برای بازنشستگی آینده؛ و از خدماتی مانند جاده ها، زهکشی طوفان و منابع آب استفاده کنید.

در یک نظرسنجی ناشناس جامعه کارولینای شمالی Buncombe County، بسیاری از ساکنان تجربیات خود را با سیستم مالیات بر دارایی به اشتراک گذاشتند. یکی از ساکنان به این موضوع گفت که چگونه ممکن است ملک چند واحدی ارثی خود را به دلیل افزایش مالیات بر دارایی از دست بدهند: «هر سال مالیات‌های ما همراه با هزینه‌های زندگی افزایش می‌یابد. … بنابراین ما با این گزینه باقی می مانیم که یا افزایش اجاره بها برای مستاجران طولانی مدت، که برای آنها به سختی تبدیل می شود، یا فقط جذب افزایش هزینه ها، که انجام می دادیم. آخرین گزینه ما فقط فروش ملک است. ما در ملک زندگی می‌کنیم و سال‌هاست که در خانواده همسرم است و او خیلی احساساتی است و تمایلی به فروش ندارد.»

بازخورد سایر پاسخ دهندگان نظرسنجی ناشناس شامل نظرات زیر بود:

«مالیات بر دارایی ما از زمانی که این خانه را در سال ۲۰۰۸ خریدیم تقریباً سه برابر شده است. ما هنوز در خیابان خود پیاده رو یا زهکشی طوفان نداریم و این حداقل خدماتی است که انتظار داریم.»

ارزش من این بار بیش از ۴۰ درصد افزایش یافت. از آخرین ارزیابی، هیچ پیشرفتی در خانه وجود نداشته است.»

می‌دانم که ارزش‌ها و مالیات‌ها بالا می‌روند، اما این افزایش شدید در یک سال دیوانه‌وار است و تنظیم مالی ما در اطراف آن بسیار سخت است.»

من ۲۲ سال است که در خانه ام زندگی می کنم و از آن مراقبت می کنم و در این مدت مالیات املاکم سه برابر شده است. من به سن بازنشستگی نزدیک شده‌ام و نگران افزایش بیشتر مالیات‌ها هستم تا جایی که ممکن است نتوانم تا زمانی که بخواهم در خانه خود زندگی کنم.»

نابرابری‌های مالیات بر دارایی فقط در اشویل وجود ندارد – کل کشور با یک «شکاف ارزیابی» مشابه مواجه است. دکتر کریستوفر بری، استاد سیاست عمومی و امور مالی شهرداری از دانشگاه شیکاگو، یک برنامه گسترده انجام داد. تحلیل و بررسی تشریح نابرابری ها در سیستم ارزیابی مالیات بر دارایی. او کشف کرد که اکثر دولت‌های محلی در کار خود در ارزیابی دقیق ارزش‌های دارایی شکست می‌خورند: خانه‌های با قیمت پایین‌تر نسبت به قیمت فروش واقعی‌شان با ارزش بالاتری ارزیابی می‌شوند و خانه‌های با قیمت بالاتر با ارزش کمتری ارزیابی می‌شوند.

بارکسدیل گفت: «سیستم مالیات بر دارایی باید برای همه عادلانه باشد. “این چیزی نباید باشد که گاهی اوقات نادرست است و بر گروهی از مردم که قبلاً محروم شده اند تأثیر منفی می گذارد.”

را ائتلاف فقط حسابداری برای سلامت (JAfH)، مستقر در کارولینای شمالی غربی، یکی از گروه‌های مدافع بسیاری است که برای ایجاد یک سیستم مالیات بر دارایی منصفانه، شفاف، و برای سلامتی و ثروت همه می‌جنگند.

منبع:
۱- shahrsaz.ir ,مالیات «فراتر از سلامت عقل» – و عدم دریافت خدمات وعده داده شده
,۲۰۲۳-۰۵-۲۵ ۲۰:۳۰:۰۰
۲- https://www.strongtowns.org/journal/2023/5/25/taxed-beyond-sanityand-not-getting-the-services-promised