این فقط نیست تیلور سویفت که می تواند مردم را برای حمل و نقل جابجا کند. در میان همه عذاب و تاریکی حمل و نقل عمومی بر اساس مقاله ای از دیوید کرومان در سیاتل تایمز، یک پرتو امید وجود دارد: مونوریل مرکزی سیاتل (آهنگ “مونوریل” سیمپسون ها، برای ما در سنین خاص).

قطار مرتفع – که برای نمایشگاه جهانی ۱۹۶۲ ساخته شد و گهگاه در فرهنگ عامه مورد تمسخر قرار گرفت – در سه ماهه اول سال جاری نسبت به هر دوره مشابهی از حداقل سال ۲۰۰۹ تا کنون، به راحتی از مسافران قبل از همه گیری پیشی گرفت.

سواری زیاد مونوریل را می توان در موفقیت تیم هاکی با نام تجاری جدید NHL سیاتل، کراکن جستجو کرد، که عرصه آن به مونوریل پایگاه جدیدی برای سوارکاری داد. “تا آوریل، مونوریل ۵۳۳۰۰۰ سواری داشت که حدود ۱۵۰۰۰۰ بیشتر از مدت مشابه در سال ۲۰۲۲ و بیش از ۱۰۰۰۰۰ بیشتر از همان چهار ماه در سال ۲۰۱۹٫”

حمل و نقل عمومی یکی از اجزای کلیدی استراتژی NHL سیاتل برای محدود کردن تراکم ترافیک به استادیوم جدید بود. با هر بلیط Kraken و Storm، طرفداران یک پاس رایگان در Sound Transit، مترو و/یا مونوریل دریافت می‌کردند، مزیتی که زمانی که Sonics هنوز در شهر بودند در دسترس نبود. امسال، این عرصه این امتیاز را به کنسرت‌ها و رویدادهای دیگر اضافه کرد.»

داده های تیم و آژانس های حمل و نقل نشان می دهد که تقریباً ۲۵ درصد از طرفداران از حمل و نقل برای رفتن به بازی های Kraken استفاده می کنند و درصد کمتری از مردم از حمل و نقل برای رویدادهای دیگر مانند کنسرت استفاده می کنند.