این مقاله یک مطالعه تئوری زمینه‌ای را ارائه می‌کند که روابط اجتماعی- فضایی ساکنان مبتلا به تشخیص زوال عقل را در دو خانه مراقبت مسکونی در انگلستان مفهوم‌سازی می‌کند. این مطالعه تعمیم‌ها و انتزاع‌های ساکنان را در طراحی خانه مراقبت به چالش می‌کشد و تجربیات و آرزوهای زیسته ساکنان را به عنوان منابع غنی دانش طراحی در اولویت قرار می‌دهد تا روابط مفهومی-فضایی جدید بین ساکنان و محیط فیزیکی آنها را بیان کند. روش‌های کیفی ترکیبی برای ایجاد دانش و ساخت نظریه مستقیماً از شرکت‌کنندگان در کار میدانی و از روش مقایسه ثابت برای استخراج یک نظریه زمینه‌ای از زمینه تحقیق استفاده شد. یک مدل تئوری ساخته شده است که ویژگی‌های فضایی تجسم یافته و اختلافات در نمایش و تحقق خانه‌های مراقبت مسکونی را در بر می‌گیرد. علاوه بر این، این مقاله رویکردهای اخلاقی و روش‌شناختی را برای کار میدانی تحقیقاتی معماری در محیط‌هایی با افراد آسیب‌پذیر نشان می‌دهد و تحقیقات بیشتری را برای پرداختن به روش‌شناسی و اخلاقیات طراحی مشترک در تحقیقات معماری پیشنهاد می‌کند.