از کاستاریکا، معمار برکه برونو نه تنها به این موضوع می پردازد که چگونه پاسخ به محیط می تواند مبنای اصلی الهام و هویت در معماری باشد، بلکه پیشنهاد می کند کمی جلوتر بروید. معماری معاصر گرمسیری برای کل عرض جغرافیایی
وقتی این محدودیت ها تمدید شوند چه اتفاقی می افتد؟ چه اتفاقی می‌افتد وقتی این انگیزه‌ها به خارج از بافت گرمسیری فرار کنند؟ برکه برونو در اینجا پروژه “یک حرا برای برلین” را ارائه می دهد، شرکت او در مسابقه ۱۹۹۵ برای بازسازی از برلین آکادمی از معماری“Berliner Bauakademie”، اثری نمادین از معمار فردریش شینکل.
“آنها هنوز به این فکر می کنند که در این زمینه چه کنند برلیناستگنو به ما می‌گوید: «و پروژه‌های ما چند سال پیش به بحث بازگشتند. در برلین موزه ساختمان شورای دولتی، در گالری برلین، و در گالری گلاستک در دوسلدورف روزنامه زمانکه در تبلیغ این مسابقه شرکت داشت، یک شماره کامل از هفته نامه خود را اختصاص داد تایم – مجله برای نمایش پروژه های منتخب را موزه قدیمی که در برلین درخواست کرد که طرح ها و چشم اندازهای این پروژه را در اختیار ما قرار دهیم تا در آن حفظ شود برلین آرشیو نقاشی “دستان معماران”.
برونو استگنو، در مقاله‌اش «معماری برای عرض جغرافیایی، طراحی و ساخت‌وساز در مناطق استوایی»، یکی از متون بنیادی که رویکردی را که آنها به کار حرفه‌ای خود در زمان اقامتش در کاستاریکا داشتند، توضیح می‌دهد، درباره این پروژه خاص می‌نویسد:
در یک مسابقه بین المللی برای یک ساختمان جدید در برلین، آلمان، که محل باوکادمی قدیمی طراحی شده توسط کارل فردریش شینکل را اشغال می کرد، من یک “منظره شهری قدرتمند” با “منگرو برای برلین” را پیشنهاد کردم که هیئت داوران را تحت تاثیر قرار داد و نظر زیر را برانگیخت: “باغ آبی. برکه برونو، از سان خوزه، پایتخت دور کاستاریکا، با الهام از مسابقه Bauakademie، معماری شگفت انگیزی را طراحی کرد. استگنو کانال رودخانه اسپری را وسعت می‌دهد و میدان مثلثی شینکل را با آب می‌پوشاند و آن را به باغ آبی تبدیل می‌کند که در آن، در یک نظم دقیق معماری، با کاشت درختانی که از آب محافظت می‌شوند، باغی ایجاد می‌کند. بنایی خشتی که بر اساس قوانین مسابقه، تدابیر ساختمان اصلی شینکل را می گیرد، اگرچه از نظر ترکیبی متفاوت است، اما گوشه ای از این حوض را به خود اختصاص می دهد…»
پروژه ای که انتخاب شد، رابطه جدیدی را با آب و درختان پیشنهاد می کند، چیزی شبیه آنچه در جنگل های حرا جنگل های استوایی یافت می شود. من این ریسک را پذیرفتم که ایده های ساده ام را به شرایط پیچیده و توسعه یافته ای برسانم. با این حال، پروژه من نشان دهنده راه حلی بود که می توان آن را در خارج از زمینه گرمسیری درک کرد. این آفرینش یک معماری معاصر از ترکیب گرایی است که تقلید یا شبیه سازی نمی کند و به تمدن های مختلف اجازه می دهد تا صدای خود را پیدا کنند.
