بیمارستان‌ها کارایی محور هستند و اغلب نمی‌توانند چیزی بیش از اساسی‌ترین نیازهای بیماران خود را به‌اندازه کافی برآورده کنند. این امر به ویژه در مورد بیماران مبتلا به زوال عقل به دلیل آسیب پذیری خاص آنها در برابر کاهش عملکرد بیشتر در طول بستری شدن در بیمارستان صدق می کند، زیرا فعالیت های عادی روزانه زمانی که متوقف می شوند، خیلی سریع آتروفی می شوند. با اذعان به این مشکل، واحدهای مراقبت ویژه (SCU) به ویژه برای درمان بیماران مبتلا به زوال عقل در بیمارستان ها ایجاد شده اند. در نظر گرفته شده است که SCU در چندین سطح کار کند، از جمله مدل مراقبت، ادغام همه جانبه با بیمارستان به طور کلی و غیره، اما علاقه ما به طراحی سازگار با زوال عقل است، زیرا آیا این اقدامات بر پیامدها تأثیر می‌گذارند تا به حال اندازه‌گیری نشده است. با استفاده از تحلیل رگرسیون چندسطحی، به داده‌های فضایی ۲۵ SCU آلمان در کنار داده‌های معمول گذشته‌نگر از بیماران سالمند نگاه می‌کنیم.ن = ۲۷۳۵)، مشخص شد که اکثر اقدامات طراحی دوستدار زوال عقل با بهبود قابل توجهی در توانایی های خودمراقبتی بیماران مرتبط است. اقدامات طراحی موثر، امکان پذیر و جذاب بودند. این مقاله پتانسیل طراحی سازگار با زوال عقل را برای تغییر از طراحی تخصصی به طراحی انسان محور برای کل بیمارستان عمومی تشریح می کند.