پلتفرم های دیجیتال به سرعت و به طور مخفیانه محیط ساخته شده را تغییر می دهند. این مقاله با آشکار کردن راه‌هایی آغاز می‌شود که سرمایه‌داری پلتفرمی در حال تقویت مالی‌سازی مسکن و عدم تقارن‌های اقتصادی در شهرهای جهانی است. با این حال، استدلال می‌کند که با خلاقیت، همان ابزارها را می‌توان در اطراف عوام دوباره فرموله کرد تا یک «ضد قدرت» مؤثر در برابر این شیوه‌ها ایجاد شود و به سمت شهری آینده که منصفانه‌تر و پایدارتر باشد، کار کند. این مقاله از طریق مجموعه‌ای از آثار خلاقانه معماران معاصر از جمله Dogma، Open Systems Lab، و Alexander & Sheridan Architecture، به دنبال اثبات ادعای Vasilis Kostakis و Michel Bauwens است مبنی بر اینکه «عوام» یک مفهوم انتزاعی نیست، بلکه یک مفهوم منطقی است. گسترش شیوه ها و فناوری هایی که به شرایط روزمره جامعه تبدیل شده اند از کار به زندگی. این پتانسیل فناوری‌های پلت‌فرم برای توزیع مجدد زیرساخت‌های زمین و مسکن، تغییر معماری، کار ساخت‌وساز، و شیوه‌های توسعه، و بازتعریف نقش معمار در شهر پسا دیجیتالی را نشان می‌دهد. در نهایت، من استدلال می کنم که سیاست پلت فرم یک موضوع طراحی است. از طریق یک رویکرد توسعه یافته به عملکرد معماری – که با نیروهای دیجیتالی در حال بازی در شهر معاصر روبرو می شود – پتانسیلی برای معماران وجود دارد که اصطلاح “اختلال” را نسبت به برابری مسکن و تغییرات سیستمی دوباره سیاسی کنند.