خلاصه

در این مقاله، یک مدل پیش‌بینی‌کننده برای ارزیابی آسیب‌پذیری لرزه‌ای مراکز تاریخی قدیمی ایتالیا از طریق کاربرد مستقیم آن در یک مطالعه موردی معنادار، مرکز تاریخی اسکانو، در آبروزی، ایتالیا ارائه شده است.

روش پیشنهادی بر اساس مشاهدات انجام شده بر روی مراکز تاریخی مشابهی که توسط زلزله ۲۰۰۹ لاکویلا ضربه خورده اند کالیبره شده است و به منظور ارائه سناریوهای آسیب احتمالی با استفاده از منحنی های شکنندگی اعمال می شود. این روش مبتنی بر ارزیابی تعداد محدودی از پارامترهای ساختاری و گونه‌شناسی است که می‌توان با بازرسی‌های ساده و سریع در ساختمان‌ها به دست آورد. علاوه بر این، به منظور ارائه اطلاعات مفید در مورد موثرترین استراتژی‌های ضد لرزه‌ای که در مقیاس شهری برای تعقیب کاهش جهانی خطر لرزه‌ای و به‌کارگیری سیاست‌های کاهش خطر مناسب اجرا می‌شوند، طراحی شده است.

هدف نهایی مقاله ارائه دیدگاهی کاربردی از روش، با ارائه دستورالعمل‌هایی در مورد چگونگی قضاوت درباره ویژگی‌های ساختمان‌هایی است که بر رفتار لرزه‌ای آنها تأثیرگذار است و همچنین با نشان دادن پتانسیل خود روش در ارائه احتمالی سناریوهای آسیب، همچنین با پشتیبانی از نمایندگی های مبتنی بر GIS.