برج‌های اداری درخشان شارلوت، کارولینای شمالی، روی زمینی قرار دارند که زمانی محله‌ای پر رونق سیاه‌پوستان بود. بخش غربی سینسیناتی توسط بزرگراهی شکافته شده است که بر روی بخش عظیمی از شهر هموار شده و هزاران خانه، کلیسا و کسب و کار را ویران کرده است. آتلانتا مملو از بزرگراه‌ها، بزرگراه‌ها و آبراهه‌هایی است که هیچ‌کدام از آن‌ها آرمان‌شهر ترافیکی آزادانه‌ای را ایجاد نکردند که سازندگان آن‌ها وعده داده بودند.

گزارش قانع کننده جدید، تقسیم بر طراحی، از Smart Growth America به بررسی تاریخ درهم تنیده بزرگراه سازی و به اصطلاح می پردازد نوسازی شهری در ایالات متحده اما مهمتر از آن، یک نقطه محوری در برنامه ریزی حمل و نقل و تصمیم گیری را توصیه می کند. حتی با اذعان به نابرابری‌های تاریخی ناشی از این پروژه‌های قرن بیستم، به تبلیغ بسیاری از آسیب‌های آن‌ها ادامه می‌دهیم، و رشد هوشمند آمریکا استدلال می‌کند که زمان آن رسیده است که از مقصر دانستن گذشته دست برداریم و یک طبقه‌بندی ایجاد کنیم تا از تکرار اشتباهات خود جلوگیری کنیم.

این گزارش می‌گوید: «این گذشته آشکارا نژادپرستانه‌تر ممکن است پشت سر ما باشد، اما تاریخ هنوز هم اکنون را شکل می‌دهد، در حالی که «یک سیستم عمیق از مفروضات، اقدامات، مدل‌ها و سایر عوامل پنهان، بدون توجه به انگیزه‌های مسئولین، همچنان نتایج ناعادلانه‌ای را به بار می‌آورد.»

رشد هوشمند آمریکا از داستان دو شهر برای مثال زدن نکات خود استفاده می کند. واشنگتن دی سی و آتلانتا هر دو با گسترش بزرگراه تغییر شکل دادند. هر دو برنامه‌هایی برای ساخت جاده‌های بیشتری داشتند. و هر دو از این تصمیمات آسیب دیدند و محله های مالیاتی را با بدهی های زیرساختی چند میلیارد دلاری جایگزین کردند.

تحلیل Smart Growth America اعدادی را پشت این استدلال ها قرار می دهد. تخمین زده می شود که ساخت و ساز Interstate 20 در آتلانتا حدود ۲۲۰۰ خانه را با میانگین ۵۹۶۰۰۰ دلار سرمایه خانه ویران کرد. I-395/695 در DC 99 درصد از ساختمان‌ها را در ربع جنوب غربی شهر ویران کرد و ۴۷۰۰ نفر را آواره کرد و به طور متوسط ​​۴۸۳۰۰۰ دلار از دست دادن حقوق صاحبان خانه را به همراه داشت.

واضح است که پروژه‌هایی در آتلانتا و دی سی که در نهایت ساخته نشده بودند، زمانی به وقوع پیوستند که هر کدام محله‌های مرفه و اکثریت سفیدپوست را هدف قرار دادند. در اینجا نیز، Smart Growth America ارقام دلار را پشت این تحلیل قرار می دهد. اگر DC با برنامه‌های توسعه I-95 در شهر پیش می‌رفت (همانطور که در بالتیمور، فیلادلفیا و پراویدنس اتفاق افتاد)، حداقل ۶٫۸ میلیارد دلار از ارزش زمین مشمول مالیات را از دست می‌داد. اگر آتلانتا ۴۸۵ بین ایالتی را دنبال می کرد، ۴۷۳ میلیون دلار از زمین مشمول مالیات را حذف می کرد. در هر دو مورد، تعداد ساکنان و مشاغل آواره از نظر اقتصادی ویرانگر بود.

با وجود چنین معیارهای گویا، “[t]او مانع ادامه گسترش بزرگراه‌ها در مناطق شهری نشده است.» «در سه دهه گذشته، بیش از ۲۰۰۰۰۰ نفر در سراسر کشور خانه های خود را به دلیل پروژه های جاده فدرال از دست داده اند. اکثریت قریب به اتفاق افرادی که مجبور به ترک خانه های خود شده اند، رنگین پوست هستند.»

تمرکز رشد هوشمند آمریکا بر جلوگیری از ریشه‌گیری طرح‌های مخرب مشابه امروز است. چک لیست چهار نقطه‌ای جدید برای رهبران حمل‌ونقل، برنامه‌ریزان شهری و مقامات منتخب پیشنهاد می‌کند و استدلال می‌کند که «اول و مهم‌تر از همه، جوامع تحت تأثیر باید در تصمیم‌گیری پیرامون سرمایه‌گذاری در جامعه خود و چشم‌انداز آینده‌شان متمرکز شوند. ما نمی‌توانیم ساختار این جوامع را بدون اولویت دادن به کسانی که به دلیل تصمیم‌های گذشته به حاشیه رانده شده‌اند یا از حق رای محروم شده‌اند، بازسازی کنیم.»

خوانندگان Strong Towns با حماقت استفاده از زمان از دست رفته در ازدحام ترافیک برای توجیه پروژه های بزرگراه آشنا خواهند شد. رشد هوشمند آمریکا استدلال می کند که معیارها باید روی زمان چه کسی تمرکز کنند. بنابراین اولین چک لیست آن این است که “بسیار مهم را اندازه گیری کنید”. تمرکز بر سفر و سرعت وسیله نقلیه “به قیمت افرادی است که خارج از ماشین سفر می کنند” و تمرکز جامع تری بر همه کاربران، حالت ها و فعالیت های اقتصادی لازم است.

دوم این است که “آسیب را ترمیم کنید و از تکرار اشتباهات گذشته خودداری کنید.” ادامه ضربات طبل برای گسترش بزرگراه نشان می دهد که چند شهر باید به این پیام توجه کنند.

ادارات حمل و نقل ایالتی هدف سومین توصیه رشد هوشمند آمریکا هستند: “ایمنی همه را بر سرعت تعداد کمی در اولویت قرار دهید.” در حالی که بیشتر تمرکز قبلی این بخش ها ساختن یک سیستم بزرگراه بود ماشین ها را سریع جابجا کنید، تمرکز باید به حمل و نقل ایمن برای همه کاربران زیرساخت های عمومی تغییر کند.

در نهایت، رشد هوشمند آمریکا با بصیرت متذکر می شود که “چیزهایی که به عنوان مشکلات حمل و نقل برچسب گذاری می شوند اغلب مشکلات استفاده از زمین هستند.” اشاره می کند که منطقه بندی محدود بار حمل و نقل و توانمندسازی را تحمیل می کند توسعه بیشتر با استفاده ترکیبی و پرکننده نیاز به بسیاری از جاده های اختصاص داده شده به ترافیک را کاهش می دهد. بنابراین، مقامات و نمایندگان منتخب باید “همیشه کاربری زمین و برنامه ریزی حمل و نقل را با هم در نظر بگیرند.”

آیا علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد تحلیل، روش شناسی و توصیه های Smart Growth آمریکا هستید؟ به آن بپیوندید وبینار، سه شنبه، ۲۵ ژوئیه، ساعت ۲ بعد از ظهر به وقت شرقی.

منبع:
۱- shahrsaz.ir ,آنچه ما باید برای رسیدگی به آسیب های تاریخی بزرگراه ها انجام دهیم
,۲۰۲۳-۰۷-۲۵ ۰۰:۳۰:۰۰
۲- https://www.strongtowns.org/journal/2023/7/24/what-we-must-do-to-address-the-historic-harms-of-highways