هیوستون خرابه آنها ورشکسته نیستند یا به این زودی ها ورشکستگی می کنند. و در واقع، مشکلات مالی آن‌ها نسبت به سایر شهرهای بزرگ با کمبود بودجه بسیار کمتر بحرانی است. با این حال، شهردار آنها درست می گوید وقتی گفت هیوستون خراب است، که رویکرد مالی شهر به وضوح کار نمی کند.

وضعیت هیوستون وخیم است، اما نه به شکلی که گزارش می شود. کسری ۱۶۰ میلیون دلاری “سرسام آور” آنها فقط است ۵٫۸ درصد از کل بودجه ۲٫۷۷ میلیارد دلاری آنها. این را با لس آنجلس با کسری ۴۷۵ میلیون دلاری پیش بینی شده است امسال؛ سانفرانسیسکو با پیش بینی ۸۰۰ میلیون دلار کسری در دو سال آینده; شیکاگو که در حال رفع کسری بودجه ۵۳۸ میلیون دلاری است; و شهر نیویورک که در مکان کاملاً متفاوتی در مقیاس ریشتر قرار دارد با حدود ۷ تا ۱۰ میلیارد دلار کمبود.

از بسیاری جهات، هیوستون تمیزترین پیراهن در سبد لباسشویی است، اما همچنان یک پیراهن کثیف است. بودجه آنها شکسته شده است، رویکرد آنها برای تامین مالی یک فاجعه مطلق است. بیایید این تصدیق شهردار را به عنوان فرصتی برای درک اینکه دقیقاً چه چیزی شکسته است، در نظر بگیریم. این مهم است زیرا آنچه در هیوستون شکسته شده است همان چیزی است که در شهرهای سراسر آمریکای شمالی شکسته شده است.

اقلام بودجه ای که امروزه بیشترین توجه را به خود جلب کرده است، تسویه حساب اخیر با دولت است آتش نشانان شهر. شهر موافقت کرد که حقوق هشت سالی را که آتش نشانان بدون قرارداد کار می کردند و همچنین در سال های آینده افزایش دهد. این شهر با تامین مالی این شهرک هزینه ها را ترکیب می کند اوراق قرضه ۱٫۱ میلیارد دلاری که آنها انتخاب کرده اند تا یک نسل را بپردازند. چرا یک هزینه کوتاه مدت را در چنین دوره طولانی مستهلک کنید؟ چون هیوستون خرابه

پرداخت های این اوراق بالغ بر ۴۰ میلیون دلار در سال است که یک چهارم کسری پیش بینی شده آنهاست. کودکی که امروز در هوستون به دنیا آمده است، از سال ۲۰۱۸ زمانی که ۳۰ ساله می شود، پرداخت نهایی حقوق معوقه آتش نشان را انجام خواهد داد. اگر این حساسیت‌های اخلاقی شما را آزار می‌دهد، ممکن است نخواهید از سوسیس‌سازی که بودجه دولت محلی است بدانید. استفاده از بدهی های بلندمدت برای پوشش هزینه های کوتاه مدت یکی از رایج ترین و کم توهین آمیزترین شیوه هایی است که شهرها برای بستن شکاف های بودجه از آن استفاده می کنند.

عمیقا غیر اخلاقی، بله. توهین آمیز؟ اگر اینطور فکر می کنید، بهتر است چشمانتان را منحرف کنید.

هسته اصلی مشکل نحوه تهیه بودجه شهرها است که اینطور است چیزی که ما در مورد آن زیاد صحبت کرده ایم. شهرها از حسابداری نقدی استفاده می کنند که با حسابداری تعهدی متفاوت است. برای ساده‌تر کردن، حسابداری نقدی وعده‌ها و بدهی‌های بلندمدت شهرها را نادیده می‌گیرد و تنها بر میزان ورودی و خروجی پول نقد تمرکز می‌کند. وقتی شهردار هیوستون می‌گوید شهرش «شکست» است، منظور او این نیست که آنها وعده‌های آینده زیادی دارند و ظرفیت لازم برای تحقق آنها را ندارند. مدتهاست که چنین بوده است، اما این چیزی نیست که او می گوید. او می گوید پول نقد آنها تمام شده است.

وقتی من از تشبیه بودجه خانواده برای یک شهر استفاده می کنم، بعضی ها ناراحت می شوند، اما یک شهر درست مانند یک خانواده است. آنها نمی توانند پول خود را چاپ کنند و تمام تئوری های کلان اقتصادی اقتصاد سیاسی در مورد آنها صدق نمی کند. شهرها شرکت‌های شهرداری هستند که درآمدها و هزینه‌ها، دارایی‌ها و بدهی‌هایی دارند، درست مانند یک خانواده یا یک تجارت کوچک.

اگر به دخترم قول بدهم که هزینه دانشگاهش را بپردازم، در واقع چهار گزینه دارم. اول، من می توانم پول خود را با رشد او پس انداز کنم و برای زمانی که آن هزینه هنگفت سر رسید، آن را در اختیار داشته باشم. دوم، زمانی که این هزینه سررسید می‌شود، می‌توانم مقدار زیادی پول قرض کنم و سپس آن بدهی را به مرور زمان پرداخت کنم. سوم، من می توانم درآمدم را به طور چشمگیری افزایش دهم و هزینه هایم را کاهش دهم تا پول نقد برای پرداخت صورت حساب دانشگاه آزاد کنم. یا، چهارم، می توانم به او بگویم که او تنهاست و از این قول دور شود.

کاری که من نمی توانم انجام دهم این است که با آن کنار نیامد. هیچ فرمول ریاضی که به من اجازه دهد با این قولی که دادم مقابله نکنم، هیچ کیمیاگری مالی وجود ندارد که به من اجازه دهد از تصمیم گیری در مورد نحوه رسیدگی به آن اجتناب کنم. این در مورد یک شرکت شهرداری، با نام مستعار دولت شهری، یکسان است.

یک توسعه دهنده یک زیربخش جدید ایجاد می کند. خانه های جدید و مشاغل جدید وجود دارد و همه چیز واقعاً خوب است. توسعه‌دهنده تمام زیرساخت‌ها را ایجاد می‌کند و این هزینه‌ها را به عنوان بخشی از فروش به صاحبان ملک جدید منتقل می‌کند. این شهر درآمدهای مالیاتی جدید و هزینه های اتصال را جمع آوری می کند و قول می دهد که خدمات و نگهداری مداوم را برای همه آنها ارائه دهد.

در آن لحظه، دولت محلی یک وعده بین نسلی به این مالکان جدید داده است: مالیات و هزینه های خود را بپردازید و ما خدمات و نگهداری را ارائه خواهیم کرد. آنها این قول را بدون اینکه بدانند دقیقاً چه قولی می دهند، میزان درآمدی که قرار است جمع آوری کنند، یا هزینه آن وعده بلندمدت چقدر است را دادند. مسئله این نیست که ناشناخته است، فقط شهرها هرگز نمی پرسند. تنها چیزی که شهر به آن توجه داشت این بود که امروز آن پول نقد را دریافت خواهند کرد و بخش اعظم آن وعده‌ها برای دهه‌ها سررسید نمی‌شوند.

با بودجه نقدی، این معامله عالی به نظر می رسد. پول زیادی وارد می شود؛ یک مهمانی بزرگ برگزار کنید با یک بودجه تعهدی، که در آن بدهی های آتی شناسایی و در زمان وعده داده شده حساب می شوند، به وضوح یک معامله وحشتناک است. تقریباً هر چیزی که در ۷۵ سال گذشته در هیوستون ساخته شده است، هزینه بیشتری برای ارائه خدمات و تعمیر و نگهداری نسبت به درآمدزایی برای دولت محلی دارد. شکاف زمانی بیشتر می شود که توسعه گسترش یابد و دورترین لبه ها بیشترین جریان نقدی منفی را داشته باشند. (دیدن این مطالعه موردی لافایت، لوئیزیانابرای توضیح بیشتر.)

شهرها از حسابداری نقدی استفاده می کنند. آنها به معنای واقعی کلمه به کوه یخ زیرساخت برخورد کرده‌اند و آن را نمی‌دانند، زیرا هیچ کدام از آن‌ها را حساب نکرده‌اند. حتی سوال هم نپرسید آنها در مورد حقوق بازنشستگی و تسویه حساب آتش نشانی صحبت خواهند کرد، زیرا این موضوع در حال حاضر به پول نقد آنها ضربه می زند – این چیزی است که درد فوری ایجاد می کند – اما این مسئله آنهاست. الگوی توسعه ورشکسته که آنها را خرد می کند و در هیچ کجا ظاهر نمی شود.

شهرها برای جذب رشد و توسعه جدید در زیرساخت سرمایه گذاری می کنند. به بیان دیگر، آنها پول عمومی را خرج می کنند و تعهدات عمومی را برای جذب سرمایه گذاری خصوصی بر عهده می گیرند. سرمایه‌گذاری خصوصی قرار است بازدهی را ایجاد کند که نه تنها سرمایه‌گذاری عمومی را حفظ می‌کند، بلکه برای بهبود کیفیت زندگی برای همه هزینه می‌کند. اگر این بازده اتفاق نمی افتد، چرا زحمت بکشید؟

این بازده عموما اتفاق می افتد، در کوتاه مدت، در یک سیستم حسابداری نقدی. بلند مدت، یا با حسابداری تعهدی، یک فاجعه مالی است. اگر بدانید که متوجه خواهید شد که چرا شهرها اغلب با وجود مخالفت‌های شدید، کارهای مضحک انجام می‌دهند.

دوست خوب من، گورو نابغه مالی شهری جو مینیکوزی و تیمش در Urban3، یک بررسی کوچک از شهرستان هریس، از جمله تجزیه و تحلیل گذرا از هیوستون انجام داد. من می گویم “سریع” زیرا بخشی از درخشش Urban3 در یافتن ناهنجاری ها است، داستان های کوچکی که سیگنال را از نویز بیرون می کشند، و آنها فرصتی برای انجام این کار در اینجا (هنوز) پیدا نکردند. با این حال، اولین نقشه گذر از بهره وری مالی یک الگوی آشنا را نشان می دهد.