تعدادی از شهرها در سواحل شرقی ایالات متحده در حال غرق شدن هستند و خطر سیل ناشی از افزایش سطح دریا را افزایش می دهد.
بین ۲۰۰۷ و ۲۰۲۰ زمین در نیویورک، بالتیمور و نورفولک در ویرجینیا بین ۱ تا ۲ میلیمتر در سال غرق میشد، مکانهای دیگر با این سرعت دو یا سه برابر غرق میشدند و چارلستون، کارولینای جنوبی، با سرعت ۴ میلیمتر در سال، در شهری کمتر از ۳ متر بالاتر از دریا، سریعترین غرق شد. مرحله.
بخشی از این فرونشستها ناشی از پمپاژ آبهای زیرزمینی برای تامین آب یا گاز طبیعی است، اما نیویورک و دیگر شهرها تحت فشار سنگین ساختمانهایشان که به زمین نرم فشار میآورند، غرق میشوند.
این یک موقعیت پیچیده است که در آن عوامل متعددی دخیل هستند. پس از ذوب شدن ورقه های یخ بزرگ در پایان عصر یخبندان، زمین نیز به تدریج در حال کج شدن است، به طوری که مناطق شمالی که زیر یخ قرار داشتند به سمت بالا بالا می روند در حالی که مناطق جنوبی که بدون یخ بودند به سمت پایین متمایل می شوند.
اگر زمین در حال غرق شدن باشد و سطح دریاها در نتیجه تغییرات آب و هوایی افزایش یابد، خطر طغیان آب دریا در امتداد سواحل شرقی ایالات متحده افزایش می یابد.
ساختمانها، جادهها، راهآهنها، زمینهای کشاورزی و خیلی چیزهای دیگر در معرض خطر هستند، با خطر نفوذ آب دریا به منابع آب و تبدیل جنگلها به «جنگلهای ارواح»، و بهویژه در معرض خطر فرونشست، تالابهای ساحلی هستند که برای محافظت از بسیاری از شهرها در برابر طوفانها در طول طوفانها حیاتی هستند. .